Ας πούμε ότι οδηγώ ένα ηλεκτροκίνητο όχημα στην Ελλάδα του 2020.
Ας πούμε πάλι ότι ξεκίνησα από τη Λαμία μια μέρα με κακό καιρό και μπόλικο χιόνι για να φτάσω στην πρωτεύουσα, με φουλ φόρτιση των μπαταριών μου.
Και κάπου εκεί στο δρόμο, πέφτω στο τουρλουμπούκι της Μαλακάκας.
Χιόνι, κρύο και ένα σωρό ανεγκέφαλοι σε… συναστρία (από αυτούς που οδηγούν μέχρι αυτούς που ρυθμίζουν την κυκλοφορία και εκείνους που έχουν την ευθύνη καθαρισμού του αυτοκινητόδρομου).
Και κάπως έτσι κλείνει ο δρόμος για 5 ώρες.

Ερώτημα πρώτον: Φτάνει η ενέργεια που έχω στις μπαταρίες για να μείνω με το καλοριφέρ αναμμένο ακινητοποιημένος πέντε ώρες;
Eρώτημα δεύτερον (και θεωρητικό): Αν κλείσω τη θέρμανση θα ξεπαγιάσω;
Ερώτημα τρίτον: Πόσα χρόνια θα μείνω εκεί ακινητοποιημένος, αφού για να μην ξεπαγιάσω θα έχω ανοικτό το καλοριφέρ και έχοντάς το σε λειτουργία οι μπαταρίες θα αδειάσουν, οπότε και θα περιμένω στη μέση του δρόμου οδική βοήθεια να με μεταφέρει σπίτι όταν ανοίξουν οι δρόμοι;

Συμπέρασμα (ένα και μοναδικό): H ηλεκτροκίνηση στην Ελλάδα είναι προς το παρόν για τη διαδρομή σπίτι-γραφείο-σπίτι. Τα υπόλοιπα είναι για τους λάτρεις της περιπέτειας…