Το συνηθισμένο δίλημμα στις μέρες μας είναι «βενζίνη ή ντίζελ».
Σε αυτό έχουμε απαντήσει πολλές φορές, δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.
Σε κάθε περίπτωση μακριά από εμάς η άποψη ότι το ντίζελ πέθανε. Άλλωστε οι επιλογές των αυτοκινητοβιομηχανιών σε ό,τι αφορά στα νέα τους μοντέλα είναι η καλύτερη απάντηση για το αν πέθανε ή όχι.

Εμείς θέλουμε να βάλουμε σήμερα ένα άλλο δίλημμα: Πρίζα ή βενζινάδικο;

Mε την ηλεκτροκίνηση να κερδίζει συνεχώς έδαφος και πάρα όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες να κάνουν στροφή προς τη συγκεκριμένη τεχνολογία, πιστεύουμε πως αυτό
θα είναι το δίλημμα των επόμενων χρόνων.
Και με την απάντηση να είναι εύκολη αν στην ηλεκτροκίνηση συμπεριλάβουμε τα υβριδικά, τα πράγματα αρχίζουν να  δυσκολεύουν αν μιλήσουμε για αμιγώς ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα, αυτά που δεν έχουν την επιλογή και του κλασικού κινητήρα εσωτερικής καύσης.

Με την Ελλάδα να έχει ακόμη υποτυπώδεις υποδομές σε ό,τι έχει να κάνει με την φόρτιση ηλεκτροκίνητων οχημάτων, αρχίζω (συγχωρέστε μου το πρώτο πρόσωπο) και σκέφτομαι τον Γολγοθά κάποιου κατόχου ενός τέτοιου αυτοκινήτου που θα θελήσει να πάει διακοπές.
Η αυτονομία από το σπίτι στο λιμάνι και από το λιμάνι στο ξενοδοχείο του όποιου νησιού είναι λίγο ως πολύ εξασφαλισμένη με μια καλή φόρτιση από την προηγούμενη στο σπίτι.
Έτσι το θέμα δεν είναι το «σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη», αλλά το «σαν φτάσεις σε αυτήν».
Εξ’ όσων η ταπεινότητά μου γνωρίζει, rooms to let με πρίζα για να φορτίσεις μάλλον δεν θα βρεις. Ούτε ξενοδοχεία, πλην ίσως ελαχίστων όπου η χρέωση ανά διανυκτέρευση είναι τόσο μεγάλη που αν μπορείς να την πληρώσεις, νοικιάζεις καλύτερα λιμουζίνα με οδηγό επιτόπου και γλυτώνεις και το άγχος.
Από την άλλη, προσπαθώ να φανταστώ τα μούτρα του όποιου ξενοδόχου όταν μαζί με τον κωδικό του Wi-Fi θα του ζητήσεις να σου δείξει πού είναι η πρίζα για να ρίξεις μπαλαντέζα και να φορτίσεις το αυτοκίνητο…

Όχι δεν θέλουμε να απαξιώσουμε την ηλεκτροκίνηση σαν τεχνολογία. Κάθε άλλο.
Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι πως για μια ακόμη φορά, σε έναν ακόμη τομέα, ως χώρα βρισκόμαστε πολύ πίσω από τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Και πρέπει να επενδύσουμε σε αυτήν με υποδομές σύγχρονες και ευέλικτες.

Είμαι σίγουρος πως αν ρίξουμε μια ματιά σε θέρετρα ανταγωνιστικών σε εμάς χωρών θα βρούμε ουκ ολίγες τέτοιες υποδομές.
Αντίθετα στη χώρα μας, η τοπική αυτοδιοίκηση μάλλον κοιμάται ήσυχη αρκούμενη στα έσοδα από τα «τραπεζοκαθίσματα», την ώρα που το επίσημο κράτος δεν έχει καν θεσμοθετήσει κίνητρα για αγορά ηλεκτροκίνητων οχημάτων, πόσω μάλλον να φτιάξει υποδομές γι’ αυτά.

Τα τρένα περνούν και φεύγουν… Δεν περιμένουν… Όσοι πρόλαβαν να ανέβουν ανέβηκαν!