Κάθε φορά που μπαίνω στο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων σε ένα καράβι νοιώθω το ίδιο άβολα με την πρώτη φορά.
Οι λόγοι πολλοί.
Ο πρώτος έχει να κάνει πως για να παρκάρεις πρέπει να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο που σε κοιτάει ανάποδα και σου κάνει νοήματα πως να στρίψεις το τιμόνι. Με τα χρόνια έμαθα να τον εμπιστεύομαι, έστω και αν με φέρνει σε απόσταση χιλιοστού από το δίπλα αυτοκίνητο.
Ο δεύτερος έχει να κάνει με την τύχη του αυτοκινήτου μου, όπως είναι κολλημένο με το διπλανό, έτσι και πιάσει λίγο καιρός. Να φανταστείτε δύο καθρέφτες ανοιχτοί ταυτόχρονα δεν χωράνε.
Ο καλός Θεός του Αιγαίου πάντως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, με έχει σώσει.
Ο τρίτος και ο χειρότερος λόγος που εξελίσσεται σε εφιάλτη είναι η άφιξη στον προορισμό. Εδώ πρόκειται για μια πραγματική δοκιμασία η οποία ξεκινά με το κατέβασμα στο γκαράζ και συνεχίζεται με την ανεύρεση του αυτοκινήτου.
Ποτέ δεν το έχω χάσει, αλλά βλέπω δεκάδες άλλους που αναζητούν εναγωνίως το όχημά τους.
Όντας διαχρονικά γκαντέμης, σχεδόν ποτέ δεν με βάζουν σε τέτοια θέση που να ανοίγει η πόρτα, οπότε πρέπει να περιμένω να φύγουν τα γύρω-γύρω αυτοκίνητα για να φύγω κι' εγώ.

Κάπου εδώ ανακαλύπτεις τη βλακεία (ή αδιαφορία, ή ωχαδελφισμό) του νεοέλληνα: Αν καταφέρει να χωθεί στο αυτοκίνητό του, ανάβει τον κινητήρα για να βάλει τον κλιματισμό να δροσιστεί όση ώρα θα περιμένει να βγει. Αδιαφορώντας για σένα που αναπνέεις εγκλωβισμένος τα καυσαέρια και τρως τη ζέστη στο ήδη καυτό περιβάλλον του γκαράζ.

Συνήθως αν τους κάνεις παρατήρηση συμμορφώνονται.
Συνήθως, διότι υπάρχουν και οι αντιδράσεις που ξεκινούν από το «έχω μωρό παιδί τι να κάνω», ή «έχω πρόβλημα υγείας δεν μπορώ τη ζέστη», μέχρι το «χ@σ@ μας ρε φίλε». Όχι, δεν πλακώθηκα ποτέ και με κανέναν, δεν θα χαλάσω τις διακοπές μου για τέτοιους τύπους.

Με τα χρόνια έμαθα να επιβιώνω: Σκανάρω το μέρος που πάρκαρα το αυτοκίνητο, μένω λίγο να δω πόσοι και ποιοι θα με κλείσουν και υπολογίζω το χρόνο που χρειάζεται να δέσει το πλοίο, να ανοίξει τον καταπέλτη και να αδειάσουν τα γύρω από το δικό μου αυτοκίνητα. Έτσι κατεβαίνω σχεδόν την κατάλληλη στιγμή στο γκαράζ...

Πετυχαίνει και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μόνο που θέλει λίγο «εκπαίδευση» που σημαίνει πως πρέπει να αναπνεύσετε μπόλικο καυσαέριο μέχρι να βρείτε το σωστό timing.

Άντε και του χρόνου!..