Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: Ουδεμία έχθρα τρέφω για τα συμπαθή τετράτροχα αλλά και… τετράποδα. 
Για μεν τα πρώτα έχω ελάχιστη οδηγική εμπειρία στη σέλα τους, για δε τα δεύτερα, τα έχω δοκιμάσει κάποιες (λίγες) φορές κατά Μεσσηνία μεριά. 

Μιλώντας για το “έπος της γουρούνας” αναφέρομαι στα γνωστά μας Quad ή ΑΤV, τα κατά κόρον ενοικιαζόμενα στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι. 

Προσφέρουν την ψευδ-αίσθηση του ασφαλούς τετράτροχου στον αδαή, είναι φθηνότερα από ένα κλασσικό αυτοκίνητο και ενοικιάζονται (συνήθως) με την επίδειξη άδειας οδήγησης αυτοκινήτου. 

Πελάτες των γραφείων που τις ενοικιάζουν κατά 90% τουρίστες. Που δεν έχουν καβαλήσει ποτέ ανάλογο όχημα στη ζωή τους, που πιστεύουν ότι η τεχνική οδήγησή τους είναι πιο κοντά σε αυτήν των συμβατικών αυτοκινήτων παρά μιας μοτοσικλέτας, που έχουν άγνοια των οδικών συνθηκών που θα συναντήσουν στο διάβα τους. 

Κάπως έτσι εφορμούν (ή εξορμούν) στους δρόμους (ο Θεός να τους κάνει) των ελληνικών νησιών και όποιον πάρει ο Χάρος. 

Διότι η “γουρούνα”, για να την κουλαντρίσεις θέλει τον τρόπο της . Δεν είναι ούτε αυτοκίνητο, ούτε μηχανή. Εξ’ όσων (ολίγων) γνωρίζω μάλιστα, δεν είναι και τόσο απλή όσο εκ πρώτης όψεως μπορεί να πιστεύει ο αδαής. Ειδικά μάλιστα αν φορτώσεις και συνεπιβάτη, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο… 

Κάπως έτσι αναδεικνύονται σε κινούμενο Χάρο για εαυτούς και αλλήλους, όλοι αυτοί οι δύσμοιροι τουρίστες που επέλεξαν να τις νοικιάσουν στα ελληνικά νησιά. Παρασυρμένοι από τα τρακτερωτά λάστιχα και το γενικότερο look πιστεύουν ότι θα εξερευνήσουν με άνεση απόμακρες παραλίες. Στην καλύτερη περίπτωση θα ταλαιπωρηθούν αφάνταστα, στη χειρότερη θα κάνουν ένα… test ride στα αγροτικά ιατρεία του περίφημου ελληνικού ΕΣΥ. 

Την ίδια στιγμή, αν παρασυρθείς και εμπιστευτείς το οδικό δίκτυο του νησιού (και δη αυτό των Κυκλάδων που γνωρίζω πολύ καλά…), κινδυνεύεις με το που θα ανοίξεις το γκάζι να βρεθείς ανάσκελα στην πρώτη στροφή. 

Ιδού λοιπόν πώς εκατοντάδες στην κυριολεξία “γουρούνες” σέρνονται από παραλία σε παραλία, με ξέγνοιαστους (ανυποψίαστους επί της ουσίας) καβαλάρηδες ηλιοκαμένους βορειοευρωπαίους τουρίστες, με ή χωρίς… τάπερ στο κεφάλι (δεν είναι κράνος αυτό που τους παραχωρούν στην πλειοψηφία τους τα γραφεία ενοικιάσεων), ένα κλικ πριν το κακό που δεν φαντάζονται ότι μπορεί να τους συμβεί. 

Σε όλα αυτά προσθέστε την παντελή έλλειψη αστυνόμευσης, το χαλαρό καλοκαιρινό στιλ οδήγησης των λοιπών αυτοκινούμενων παραθεριστών, τους τοπικούς ήρωες που πάντα πάνε “τάπα” διότι ξέρουν το δρόμο, το τρακτέρ και το ημιφορτηγό που πετάγεται από το πουθενά μέσα στο δρόμο διότι έτσι κάνει όλο το χρόνο, τα ποτά - μπόμπες που κάποιοι θα πιουν στα beatch bar ή αλλού και θα δείτε γιατί το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να χαλαρώνουμε οδηγικά στις διακοπές… 

Προσοχή λοιπόν!