Τον περασμένο μήνα είχαμε δύο θανατηφόρα δυστυχήματα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, με «αυτουργούς» ένα Volvo XC90 και ένα Tesla Model X.
Το πρώτο ανήκε στην Uber και το δεύτερο σε έναν ιδιώτη.

Και στις δύο περιπτώσεις στο τιμόνι υπήρχε άνθρωπος (παρά το γεγονός ότι η Uber προωθεί την αυτόνομη οδήγηση), οι οποίοι είχαν ενεργοποιήσει τα αντίστοιχα συστήματα οδήγησης.
Και στις δύο περιπτώσεις, εξ όσων στη συνέχεια η έρευνα αποκάλυψε, τα αυτοκίνητα (και κατ’ επέκταση τα συστήματά τους) δεν έφεραν καμία ευθύνη.

Μάλιστα, οι αναλύσεις που έγιναν, ειδικά για το δεύτερο δυστύχημα με το Tesla, έδειξαν πως ο  οδηγός αγνόησε τόσο τις οπτικές όσο και τις ακουστικές προειδοποιήσεις του συστήματος που αν δεν τις αγνοούσε θα είχε το χρόνο να αντιδράσει. Το ίδιο και η οδηγός του XC90 της Uber, την οποία βίντεο την έχει καταγράψει να μην έχει την προσοχή της στο δρόμο ή το αυτοκίνητο.

Τελικά είναι επικίνδυνα τα αυτόνομα συστήματα οδήγησης;
Η άποψή μας είναι πως το adaptive cruise control, όπως και όλα τα λοιπά συστήματα ασφαλείας που έχουν αναπτύξει οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν (ακόμη τουλάχιστον) επικουρικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να διαδραματίσουν κυρίαρχο ρόλο στη μετακίνηση.
Σε πειραματικό στάδιο και σε ελεγχόμενες συνθήκες μπορείς να κάθεσαι στο πίσω κάθισμα και το αυτοκίνητο να σε πηγαίνει στον προορισμό σου.

Στην αληθινή ζωή όμως, ο οδηγός όταν τα ενεργοποιεί, πρέπει να είναι εκεί, παρών 100% και έτοιμος να αναλάβει τα χειριστήρια, καθώς το απρόοπτο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Όχι, τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης δεν είναι 100% ασφαλή. Μπορεί να βοηθούν, να προειδοποιούν, να επεμβαίνουν αν χρειαστεί, όμως εκ της πράξεως αποδεικνύεται πως –ακόμη τουλάχιστον – δεν μπορείς να τα εμπιστευτείς.

Δεν ξέρω για παράδειγμα αν κάποιος από τους θιασώτες της συγκεκριμένης τεχνολογίας θα έβαζε τα παιδιά του στο πίσω κάθισμα ενός τέτοιου αυτοκινήτου για να τα στείλει στο σχολείο. Νομίζω πως δεν θα το έκανε αν η θέση πίσω από το τιμόνι ήταν άδεια.

Ναι αλλά στο μέλλον θα εξελιχθούν ακόμη περισσότερο θα πει κάποιος.
Δεν αντιλέγω, όμως θα χαθούν οι οδηγοί…
Η όλη ιστορία μου θυμίζει τα λόγια ενός πολύ έμπειρου φίλου αεροπόρου, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία τονίζει πως αυτοί που κάθονται σήμερα στο κόκπιτ των αεροπλάνων είναι system operators, not pilots.
«Απλά προγραμματίζουν, πατάνε enter και το πράγμα πετάει μόνο του», μου έλεγε.

Η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν θα ήθελα ποτέ να έχω ένα όχημα που να το προγραμματίζω, να πατάω το enter και να με πηγαίνει κάπου.

Ακόμη και αν τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης εξελιχθούν στο έπακρο, η χαρά της οδήγησης θα εξακολουθεί να υπερτερεί της τεχνολογίας.
Ναι, τα θέλω γιατί σίγουρα βοηθούν. Όμως δεν θα βάλω ποτέ το adaptive cruise control για να πάω από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη…