Αισθάνομαι σαν τον Εστραγκόν. Τρία χρόνια σχεδόν τώρα. Συναντιέμαι με τον Βλαντιμίρ και περιμένω....

Ο Σάμιουελ Μπέκετ στο έργο του «περιμένοντας τον Γκοντό» είχε βάλει δύο άνδρες, τον Βλαντιμίρ κι τον Εστραγκόν να συναντιούνται κοντά σε ένα δένδρο. Και οι δύο περιμένουν έναν άνδρα, τον Γκοντό. Όσο περιμένουν, εμφανίζονται άλλοι δυο, ο Πότζο και ο Λάκι: O πρώτος πηγαίνει στην αγορά για να πουλήσει το δεύτερο... Ξαφνικά εμφανίζεται ένα αγόρι που λέει στο Βλαντιμίρ ότι είναι αγγελιαφόρος του Γκοντό: O Γκοντό δε θα 'ρθει σήμερα, αλλά σίγουρα θα έρθει αύριο. Οι δύο άνδρες αποφασίζουν να φύγουν, αλλά δεν μετακινούνται. Το επόμενο βράδυ, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν βρίσκονται ξανά κοντά στο δέντρο, περιμένοντας τον Γκοντό. Εμφανίζονται ξανά ο Λάκι και ο Πότζο, μόνο που αυτή τη φορά ο πρώτος είναι μουγγός κι ο δεύτερος τυφλός. Το αγόρι ξανάρχεται για να πει ότι ο Γκοντό δε θα ’ρθει. Οι δυο άνδρες αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν. Πάνε να κρεμαστούν από το δέντρο, αλλά αποτυγχάνουν, διότι για σχοινί έχουν μόνο τη ζώνη του ενός. Αποφασίζουν να φύγουν, αλλά η αυλαία πέφτει και κανείς από τους δύο δεν έχει φύγει από τη θέση του...

Και ιδού το δράμα της ελληνικής κοινωνίας. Συνεχώς κάποιον περιμένουμε να μας σώσει. Βολικά επιλέγουμε τον αίρoντα τις αμαρτίες του κόσμου (μας). Στάσιμοι, με βλέμμα απλανές ή οργισμένο, μασκαρεμένοι με στολές ναζί, υψωμένες γροθιές, απόγνωση και δίχως πολλή διάθεση να πράξουμε τα αυτονόητα. Να φύγουμε από το δέντρο. Είμαστε  Εστραγκόν, ο Βλαντιμίρ, ο Πόντζο, ο Λάκι. Τυφλοί από απόγνωση, μουγγοί όταν πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική, περιδεείς όταν πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, με αυτοκτονικές τάσεις που ακόμα κι αυτές αποδεικνύονται τουλάχιστον γελοίες. Και έχουμε και το Μνημόνιο. Αχ! αυτό το Μνημόνιο...
Αντιγράφω από το εξαιρετικό άρθρο του Γιώργου Προκοπάκη στο Protagon.gr
«…η ελληνική διαχείριση επέλεξε να αντιμετωπίσει το Μνημόνιο περίπου όπως ένα Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, δηλαδή να μην κάνει παρά ελάχιστα όσον αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές, τίποτε όσον αφορά τις αποκρατικοποιήσεις και να περιμένει με το βολικό ιδεολόγημα της αναγκαστικής (για τους άλλους) σωτηρίας μας την επόμενη δόση κοροϊδεύοντας τους «ελεγκτές». Το αποτέλεσμα το βλέπουμε: Έγινε η αναδιάρθρωση και συμμαζεύτηκαν τα ελλείμματα, με τεράστιο, όμως, κοινωνικό και οικονομικό κόστος, κι ακόμη το φως στο τούνελ δεν έχει φανεί. Οι καθυστερήσεις και η μεταρρυθμιστική απραξία της ελληνικής διαχείρισης δεν ήταν λάθος. Ήταν μοιραία επιλογή.»
Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμιστικές αλλαγές; Παραθέτω κάποιες από αυτές και παρακαλώ όποιον επί της ουσίας διαφωνεί να με διαφωτίσει:
- τοποθέτηση μόνιμου γενικού γραμματέα εσόδων
- συγχωνεύσεις νοσοκομείων και μηχανογράφησή τους
- πλήρες άνοιγμα όλων των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων
- συγχωνεύσεις των 200 Εφοριών
- βάση δεδομένων για τη δημόσια περιουσία
- πλήρης υιοθέτηση του κανόνα της μίας πρόσληψης για δέκα αποχωρήσεις από το Δημόσιο
- αναλογιστική μελέτη των συνταξιοδοτικών ταμείων
- νομοσχέδιο κατά της φοροδιαφυγής
- κατάργηση πολυάριθμων εισφορών υπέρ τρίτων και/ ή η διάθεσή τους υπέρ τρίτων στον κρατικό προϋπολογισμό
- Αύξηση στις αντικειμενικές αξίες για να ευθυγραμμιστούν προς τις τιμές της κτηματαγοράς
- Καθιέρωση προϋπολογισμού συνταγογράφησης για κάθε γιατρό και θέσπιση στόχου για το μέσο κόστος συνταγογράφησης ανά ασθενή
- Απογραφή των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και δημοσιοποίησή τους στο διαδίκτυο
- Δημοσίευση των στοιχείων για προσλήψεις, αποχωρήσεις και μεταθέσεις μεταξύ φορέων
- Αντικατάσταση των διευθυντών εφοριών οι οποίοι δεν πιάνουν τους στόχους απόδοσης, δημοσίευση στο διαδίκτυο βασικών δεικτών απόδοσης στις εφορίες, ενεργοποίηση της διεύθυνσης εσωτερικού υποθέσεων στη φορολογική διοίκηση, διακοπή των πληρωμών στις εφορίες για να απελευθερωθεί προσωπικό και βελτίωση του συστήματος προστασίας πληροφοριοδοτών για υποθέσεις διαφθοράς
- Κατάργηση της υποχρεωτικής παρουσίας δικηγόρου για την υπογραφή συμβολαιογραφικών πράξεων και κατάργηση ελαχίστων ποσών για δικηγόρους που αμείβονται με έμμισθη εντολή
- Απλοποίηση των διαδικασιών για την επιτάχυνση της εισόδου φθηνότερων γενόσημων στη λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων
- Μείωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων στα δικαστήρια κατά 50%
- Εξάλειψη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των ασφαλιστικών ταμείων
- Δημιουργία αυτόματου ηλεκτρονικού συστήματος, που θα συνδέει τη βάση δεδομένων της απογραφής με την Ενιαία Αρχή Πληρωμών
- Κατάθεση νομοσχεδίου για την φορολογική μεταρρύθμιση
- Αύξηση των ρυθμών απορρόφησης κονδυλίων από τα κοινοτικά ταμεία
- Αξιολόγηση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
Ας συμφωνήσουμε επιτέλους ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν. Εμείς. Μεταξύ μας. Μια ώθηση από τα κάτω. Όσοι διατηρούμε ένα μίνιμουμ κοινής λογικής και αίσθησης αλλαγής. Διαφορετικά θα είμαστε διαρκώς έρμαια μιας Μέρκελ, κάποιων πολιτικών που δεν μπορούν και δεν θέλουν ή ακόμα χειρότερα, όσων «λύκων» χαίρονται στην αιώνια ελληνική αναμπουμπούλα.