Η διαΝΕΟσις είναι ένας ανεξάρτητος, μη-κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός που, όπως διακηρύττει στην ιστοσελίδα της www.dianeosis.org έχει τους εξής στόχους:

Να παράγει μελέτες και ερευνητικό έργο πάνω στα σημαντικά θέματα της εποχής μας, επιδιώκοντας να προσφέρει συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής.
Να διενεργεί σε βάθος δημοσιογραφικές έρευνες, δίνοντας έμφαση στην τεκμηριωμένη ανάλυση και την ολοκληρωμένη πληροφόρηση.
Να αναπτύσσει εργαλεία και πρωτοβουλίες στο χώρο των ανοιχτών δημοσίων δεδομένων, με στόχο τη συλλογή, επεξεργασία και δημοσίευσή τους.
Σύμφωνα πάντα με την ίδια την οργάνωση, το βασικό ερώτημα που θα προσπαθήσει να απαντήσει το ερευνητικό της έργο είναι: Πώς να έρθει στη χώρα η ανάπτυξη, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική της συνοχή;

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του κεντρικού ερωτήματος, διεξήγαγε μέσα στο 2015 μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που προσπαθούσε να αποσαφηνίσει ποιος είναι ο κεντρικός αξιακός πυρήνας των Ελλήνων πολιτών όλου του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού φάσματος. Το ερωτηματολόγιο συντάχθηκε σε συνεργασία με τον Γεράσιμο Μοσχονά, καθηγητή στο Πάντειο. Η έρευνα διεξήχθη από την GPO σε κοινό 2.500 ατόμων, τον Απρίλιο και τον Νοέμβριο του 2015.

Τα αποτελέσματά της μπορείς να τα χαρακτηρίσεις απολύτως εναρμονισμένα με τη διανοητική, ψυχολογική και συναισθηματική τρικυμία που μαίνεται εντός μας και κατ’ επέκταση εντός της κοινωνίας μας. Είμαστε άλλωστε ο ίδιος λαός που κραυγάζει με αγωνία «τα μωρέλια! Να σώσουμε τα μωρέλια!» δια στόματος του Λέσβιου Ψαρά που έπεσε στη θάλασσα για να σώσει παιδιά προσφύγων, αλλά και «δεν θέλουμε hot spot διότι θα φιλοξενεί πρόσφυγες και θα διώχνει τους τουρίστες» Είμαστε μια κοινωνία που έχει υποστεί τεράστια οικονομική κατακρήμνιση, αλλά αρνείται να διερευνήσει τα βαθύτερα (ηθικά, υποστηρίζω εγώ εδώ και χρόνια) αίτιά της και βολεύεται να δείχνει με το δάχτυλο τον εξωτερικό εχθρό. Είμαστε μια κοινωνία βαθύτατα θρησκευόμενη, που δεν πηγαίνει στην εκκλησία. Και το κυριότερο, έχουμε μια αδιανόητη αίσθηση μεγαλείου που εκπορεύεται από την Ιστορία μας, την οποία όμως σχεδόν δεν γνωρίζουμε. Το πιο ανησυχητικό όμως, που δείχνει αυτή η έρευνα, είναι πως παρατηρείται μια εσωστρέφεια η οποία θα αποδειχτεί καταστροφική αν επικρατήσει. Από ποιους, από τους Έλληνες της ναυτιλίας, του εμπορίου, της μετανάστευσης, της (εκπληκτικής ομορφιάς) έκφρασης «όπου γη και πατρίς».

Αλλά εκεί που μένω στήλη άλατος είναι από κάποιους αριθμούς που αποτυπώνονται στην Έκθεση και δεν εξηγούνται ούτε με τη βοήθεια ψυχολόγου: Οι Έλληνες σε ποσοστό 53,9% πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση κέρδισε από τη συμμετοχή της Ελλάδας περισσότερα από όσα κέρδισε η ίδια μας η χώρα! Οι Έλληνες αγρότες δε, έχουν αυτή την πεποίθηση σε ποσοστό 84%! Είμαι βέβαιος πως στη διαμόρφωση τέτοιων απόψεων έχουν παρεισφρήσει θεωρίες συνομωσίας, άφθονη κουτοπονηριά και μπόλικη συλλογική αμνησία. Το 39,3%  των ερωτηθέντων έχει αρνητική άποψη για την Ευρώπη. Να συμφωνήσω. Η Ευρώπη εδώ και κάμποσα χρόνια έχει χάσει την «ψυχή» της. Και επιπλέον έχουν πάρει το πάνω χέρι είτε γραφειοκράτες, είτε πολιτικοί ηγέτες δίχως όραμα. Και αυτό το έχει πληρώσει η Ελλάδα πολύ ακριβά. Και πάλι όμως δεν γίνεται καμία ενδοσκόπηση. Φταίνε μόνο (ή στην καλύτερη περίπτωση, περισσότερο) οι «άλλοι». Και το εύρημα που ξαφνικά σε αποτελειώνει είναι το εξής: Σε ποσοστό 72,9% πιστεύουμε ότι ξεχωρίζουμε για την ευφυΐα και τον πολιτισμό μας.

Αν βέβαια ζητούσε η έρευνα διευκρίνηση σε ποιον πολιτισμό αναφερόμαστε, είμαι βέβαιος πως θα εννοούσαμε τον αρχαίο. Πεποίθηση που ενισχύεται από το γεγονός ότι πάνω από το 50% δηλώνουμε βέβαιοι ότι ο πολιτισμός, η παιδεία και ο τρόπος ζωής στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ωφεληθεί χάρη στη συμμετοχή μας σε αυτή. Ο ετεροχρονισμός είναι πρόδηλος. Το πιο ανησυχητικό όμως είναι πως η έρευνα έδειξε ότι οι παραπάνω απόψεις διαπερνούν και ηλικιακά την ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει σημαντικό χάσμα γενεών. Η Ελλάδα παραμένει για γέρους και νιους, Συριζαίους και Νεοδημοκράτες, η παντοτινή «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων Καθολικώς Διαμαρτυρομένων». Αν μη τι άλλο, δεν είμαστε βαρετοί. Βαρεμένοι ίσως..