Ταξίδι είναι η διαδρομή με το ταξί για το λιμάνι, χαράματα, με ένα σακίδιο στην πλάτη για τις πρώτες διακοπές χωρίς γονείς. Ταξίδι είναι ο πρώτος έρωτας. Και ακόμη μεγαλύτερο ο πρώτος χωρισμός.

Ταξίδι είναι τα πρώτα τους βήματα, και ύστερα οι πρώτες τους κουβέντες. Ταξίδι είναι η σκέψη ότι σε μια μέρα, σε μια βδομάδα, σε ένα μήνα θα είσαι κοντά τους. 

Ταξίδι είναι «Μια βόλτα στο φεγγάρι», με όχημα την μουσική του Χατζηδάκη και οδηγό τη φωνή της Μελίνας. Ταξίδι είναι η φωνή του Ξυλούρη που λέει «Και να αδερφέ μου», και της Μπέλου, ό,τι κι αν λέει. Όταν ακούς τον Μπιθικώτση να τραγουδά τους στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου «…το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά» και το βλέπεις να αγκομαχά μπροστά σου, είναι ταξίδι. Ταξίδι είναι φυσικά και το μπουζούκι του Ζαμπέτα να παίζει την «Γειτονιά των Αγγέλων» του Μίκη.

Ταξίδι είναι οι θάλασσες και οι γυναίκες του Νίκου Καββαδία στη Βάρδια, οι αλητείες και οι αγωνίες του Γκας του γκάνγκστερ, μυθιστόρημα σε μεγάλο βαθμό θαρρώ αυτοβιογραφικό του Αντώνη Σουρούνη. Σε τρεις μέρες γύρισα όλο τον κόσμο πέρσι τον Αύγουστο μέσα από αυτές τις σελίδες.

Ταξίδι είναι και ένα κείμενο του Ντίνου, από αυτά που ξεκινούν από κάπου βαθιά στην Ιστορία που αγαπά και γνωρίζει, και με μια σειρά συσχετισμών φτάνουν στο σήμερα. Για να εξηγήσουν όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν, αλλά και να εκφράσουν όσα στέκονται στην άκρη των χειλιών μας αλλά δεν βρίσκουμε τις λέξεις για να τα πούμε.

Ταξίδι είναι οι αφηγήσεις του Κλεάνθη για την Ελλάδα της δεκαετίας του ’60 που εμείς, οι γεννημένοι μετά το Πολυτεχνείο, γνωρίσαμε εξιδανικευμένη, από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Ιστορίες για τις γειτονιές, τα αυτοκίνητα, τον Αστέρα της Βουλιαγμένης στις δόξες του, τον Ιμπ Σαούντ και τις Maserati, τα σιρκουί πόλης, το Ακρόπολις των 2.000 km.

Ταξίδι είναι η νύχτα που περιμένεις να ξημερώσει για να βάλεις επιτέλους το όνομά σου στην άδεια του πρώτου σου αυτοκινήτου. Ταξίδι είναι εκείνες οι λίγες στιγμές που αμφιβάλλεις μήπως το παράκανες, όταν προσπαθείς να νικήσεις το φόβο και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Σε μια γρήγορη στροφή, ας πούμε. Ταξίδι είναι ένας ήσυχος δρόμος, αλλά και μια πολύβουη πλατεία. Ταξίδι είναι μια σκηνή στον Μάναγρο, στην αγαπημένη μου Χίο.

Ταξίδι είναι μια παγωμένη μπίρα με καλή παρέα στο μπαλκόνι και μια κουβέντα που δεν πρέπει απαραίτητα να οδηγεί κάπου. Ταξίδι είναι και η σιωπή. Μεταξύ πραγματικών φίλων τα λόγια δεν είναι απαραίτητα.

Ταξίδι είναι αυτά που δεν έχεις κάνει ακόμη, αλλά δεν έχεις παραιτηθεί από την προσπάθεια να τα φτάσεις. Ταξίδι πλέον είναι όταν ξυπνάς το πρωί κι έχεις κάπου να πας, κάτι να κάνεις, όχι μόνο για να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου, αλλά διότι είσαι τυχερός αυτό το κάπου, το κάτι, να σε προσδιορίζει.

Ταξίδι είναι η φαντασία που καλπάζει ελεύθερη και όχι η απόσταση σε χιλιόμετρα ή ναυτικά μίλια. Ταξίδι είναι η προσμονή να έρθει επιτέλους ο Αύγουστος. Περνά γρήγορα, βιαστείτε.