Συγκεκριμένα, ξεκαθάρισε ότι τα προσβλητικά προς την ιστορία της φίρμας σημερινά μοντέλα που βασίζονται στην γκάμα της Chrysler θα σταματήσουν να πωλούνται στην ευρωπαϊκή αγορά.

Μόνο το Ypsilon θα συνεχίσει να διατίθεται στην Ευρώπη και μόνο στην ιταλική αγορά. Απέφυγε δε να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο τι θα γίνει μόλις ο κύκλος ζωής του τωρινού Ypsilon ολοκληρωθεί.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία βρίσκεται σε κρίση. Η εμπορική επιτυχία κάποιων μεμονωμένων μοντέλων δεν αρκούσε ποτέ για να εξασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους που θα έφερναν ουσιαστική ανάπτυξη. Τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε οδηγήσει μερικά πολύ καλά αυτοκίνητα από τη Fiat, τη Lancia και την Alfa Romeo. Ακόμη περισσότερα όμως είναι τα μέτρια, που δεν είχαν τίποτα περισσότερο να επιδείξουν πέρα από το βαρύ σαν Ιστορία σήμα στη μάσκα τους. Άντε και τη σχεδίαση, μέσα έξω, τομέας όπου παραδοσιακά οι Ιταλοί έχουν τον τρόπο τους.

Στα χρόνια αυτά, εκπονήθηκαν δεκάδες σχέδια διάσωσης και ανάπτυξης για κάθε μια από τις τρεις εταιρείες. Τα οποία ήταν αντιφατικά μεταξύ τους, οδηγώντας την ιταλική αυτοκινητοβιομηνία σε απίστευτες παλινωδίες. Αποκλειστικά προσθιοκίνητες πλατφόρμες και μικρά φθηνά αυτοκίνητα. Στροφή σε πισωκίνητες πλατφόρμες και premium μοντέλα (αυτό φοριέται πολύ στην Alfa).

Έμφαση στην ποιότητα, που όμως αύξησε το βάρος, και στη συνέχεια εμμονή με τη μείωση του βάρους. Ρετρό niche μοντέλα που τελικά εξελίσσονται σε mainstream, καθώς η γκάμα εξαπλώνεται με δεκάδες παραλλαγές του ίδιου θέματος. Και φυσικά, δεκάδες εμπνευσμένα ελπιδοφόρα κόνσεπτ σε διάφορες κατηγορίες, που τελικά ποτέ δεν προχώρησα,ν αφήνοντάς μας με την απορία.

Ο Marchionne όπως και κάθε στέλεχος της κλάσης του, οφείλει να λειτουργεί πέρα από –ζημιογόνους– συναισθηματισμούς. Εκτός από κάποιους ρομαντικούς, σε ποιους πράγματι θα λείψει η Lancia; Ουσιαστικά, σε κανέναν. Ειδικά η Lancia των τελευταίων 15 ετών. Σχεδόν το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τη Fiat και την Alfa Romeo. Όσο υπάρχει η VW με την γκάμα των εκατοντάδων μοντέλων, με κορυφαία προϊόντα σε κάθε κατηγορία, κάθε άλλη αυτοκινητοβιομηχανία του πλανήτη θα μπορούσε (λέμε τώρα…) και να μην υπάρχει.

Η προοπτική του γερμανικού ολοκληρωτισμού είναι φυσικά εφιαλτική. Παρόλα αυτά, εκ του αποτελέσματος δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ως απόλυτα πετυχημένη την φιλοσοφία του Piëch και την πρακτική της οικονομίας κλίμακας που εφαρμόζει εδώ και δεκαετίες, γιγαντώνοντας το γκρουπ VW.

Η φιλοσοφία αυτή βασίζεται στην κοινή χρήση εξαρτημάτων η οποία αναπόφευκτα οδηγεί στην ομοιομορφία. Και στην πλήξη. Μεγιστοποιεί το κέρδος, αλλά σκοτώνει την καινοτομία.

Η αληθινή Lancia έχει προσφέρει στην αυτοκινητοβιομηχανία ορισμένες από τις σημαντικότερες καινοτομίες. Η Theta του 1913 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με πλήρες ηλεκτρικό κύκλωμα. Η Lambda του 1922 ήταν το πρώτο μοντέλο με μονοκόκ σασί και ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση με ομόκεντρα υδραυλικά αμορτισέρ και ελατήρια. Το 1948 η Lancia ήταν η πρώτη που έβαλε 5αρι σασμάν στην Ardea, το 1950 ήταν ο πρώτος κατασκευαστής που έβαλε σε κανονική παραγωγή έναν V6 (για την Aurelia) και επίσης το πρώτο εργοστάσιο που σχεδίασε και κατασκεύασε έναν V4. Επίσης, σε μια εποχή που όλα τα αυτοκίνητα είχαν άκαμπτους πίσω άξονες, η Lancia λάνσαρε μοντέλα με ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση.

Αυτή τη Lancia χρειαζόμαστε. Αν ο Marchionne δεν μπορεί να μας την προσφέρει, καλύτερα να την κλείσει.