Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου βλέποντας τους Αμερικανούς στους δρόμους να πανηγυρίζουν για την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν. Η αντίδρασή τους ήταν το λιγότερο αφελής, για να μην πω ηλίθια. Να πανηγυρίζουν για την εξόντωση ενός υποτιθέμενου εχθρού. Που αν δεν ήταν κατασκεύασμα των δικών τους μυστικών υπηρεσιών, τότε σίγουρα η εκδίκηση για το θάνατό του θα είναι ιερή υποχρέωση για τους διαδόχους του.
Την ίδια αμηχανία νιώθω και τώρα, διαβάζοντας τα πανηγυρικά δημοσιεύματα για το γεγονός ότι τελικά δόθηκε το πράσινο φως για την κατασκευή του αυτοκινητοδρομίου Χαλανδρίτσας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, υπήρξε ομόφωνη απόφαση της Γνωμοδοτικής Επιτροπής του υπουργείου Ανάπτυξης ώστε η κατασκευή της πίστας να ενταχθεί στον αναπτυξιακό νόμο. Το έργο, με προϋπολογισμό 94 εκατ. ευρώ, θα επιδοτηθεί σε ποσοστό 40% έως του ποσού των €50.000.000 και ακολούθως με ποσοστό 20% για τις εργασίες από το νούμερο αυτό και πάνω.
Πριν αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε, ας κοιτάξουμε λίγο πίσω και λίγο μπροστά, για να δούμε αν πράγματι υπάρχει λόγος να το κάνουμε.
[inset side=left]Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω ότι το έργο θα φέρει στην περιοχή την ανάπτυξη που λογικά σε μια άλλη εποχή και σε μια άλλη χώρα θα έφερνε[/inset]Η υπογραφή της σύμβασης για την ανάθεση της κατασκευής και διαχείρισης του αυτοκινητοδρομίου είχε μπει το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Ιουλίου 2006. Μια εποχή που τα δανεικά λεφτά από την ΕΕ έρρεαν ανεξέλεγκτα και η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε μια φάση επίπλαστης όπως αποδείχτηκε ανάπτυξης.
Ανάδοχος ήταν η τεχνική εταιρεία Ιόνιος ΑΕ ύστερα από διαγωνισμό, με προϋπολογισμό, τότε, για το έργο €33.000.000. Είχε κανονιστεί κάθε λεπτομέρεια. Τη διαχείριση είχε αναλάβει η εταιρεία Ανώνυμη Επενδυτική Τουριστική & Διαχειριστική Εταιρεία Αυτοκινητοδρομίου Πατρών, με διακριτικό τίτλο Ελληνικό Αυτοκινητοδρόμιο ΑΕ. Υπήρχε μάλιστα η πρόβλεψη, η εταιρεία διαχείρισης Ελληνικό Αυτοκινητοδρόμιο ΑΕ να συμμετάσχει στο κεφάλαιο της Αυτοκινητοδρόμιο Πάτρας ΑΕ με €11.055.000, αποκτώντας σταδιακά μέχρι την ολοκλήρωση της κατασκευής την πλειοψηφία του μετοχικού της κεφαλαίου. Το μόνο που έμενε ήταν η λήψη έγκρισης της επένδυσης από τον Αναπτυξιακό Νόμο 3299/2004.
Το 2008 νέος κύκλος δημοσιευμάτων ενημέρωναν το κοινό ότι και πάλι το έργο ξεκινά από στιγμή σε στιγμή. Μάλιστα ανέφεραν ότι ο τεχνικός διευθυντής της Μόντσα, Τζιόρτζιο Μπαρτόλι είχε δεχτεί να αναλάβει τεχνικός διευθυντής της νέας πίστας και ότι έχει υποσχεθεί ότι θα φέρει έναν αγώνα MotoGP. Ενώ το DTM, το WTCC και θεσμοί από την Αμερική υποτίθεται πως είχαν δηλώσει το ενδιαφέρον τους να συνεργαστούν με τη νέα πίστα. Ούτε τότε έγινε κάτι.
Και θέλετε να πιστέψουμε ότι θα γίνει σήμερα; Πριν ή μετά την αναδιάρθρωση;  
Αλλά και γιατί να γίνει στο κάτω κάτω; Χρειαζόμαστε πραγματικά μια πίστα προδιαγραφών FIA και FIM σε μια αγορά αυτοκινήτου χωρίς βιομηχανία που με το ζόρι θα φτάσει φέτος τις 120.000 μονάδες; Γιατί πιστεύουμε ότι η δική μας θα είναι κερδοφόρα, ενώ το Istanbul Autodrome που κατασκευάστηκε έχοντας ήδη στο τσεπάκι τη συμφωνία για διοργάνωση GP, έξι χρόνια αργότερα αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα;
Όλο το project στηρίζεται σε μια ιδέα που χρονολογείται από το 1971 και ξεκίνησε να υλοποιείται το 1995 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου του Εμπορικού Επιμελητηρίου Αχαΐας κ. Φλωράτου, σήμερα πρόεδρου της εταιρείας Αυτοκινητοδρόμιο Πάτρας. Οι συνθήκες όμως πλέον είναι εντελώς διαφορετικές. Όπως λέγαμε και τον προηγούμενο μήνα με αφορμή το Αιγίνιο, το τρένο του μηχανοκίνητου αθλητισμού πέρασε από την Ελλάδα όταν εμείς κοιμόμασταν και προχώρησε ανατολικά.
Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πιστέψω ότι το έργο θα φέρει στην περιοχή την ανάπτυξη που λογικά σε μια άλλη εποχή και σε μια άλλη χώρα θα έφερνε. Όπως και να έχει όμως, το κόστος παραμένει εξωπραγματικό στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία. Ο προϋπολογισμός συγκριτικά με τις αρχικές εκτιμήσεις έχει σχεδόν τριπλασιαστεί. Ακόμη κι αν βρεθεί επενδυτής να βάλει τα υπόλοιπα, το υπερχρεωμένο κράτος θα πρέπει να τσοντάρει ούτε λίγο ούτε πολύ €28.000.000, τη στιγμή που ο κόσμος ταλαιπωρείται και σκοτώνεται στην Κορίνθου–Πατρών, όπου τα έργα έχουν ουσιαστικά παγώσει. Αλήθεια, το θέλουμε;