Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, οι υπάλληλοι στα διόδια θα σημειώνουν τις πινακίδες όποιου πληρώνει για να του στείλει η εταιρεία ευχαριστήρια κάρτα. Το φαινόμενο έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας τις τελευταίες εβδομάδες, όμως στην πραγματικότητα είναι αρκετά παλιά υπόθεση.  
Γνωρίζω δεκάδες ανθρώπους που εδώ και 3-4 χρόνια ανεβοκατεβαίνουν στην Πάτρα χωρίς να πληρώνουν διόδια. Και αυτοί το έλεγαν σε άλλους και αυτοί σε άλλους και φαντάζομαι κάπως έτσι δημιουργήθηκαν τα blogs και οι διάφορες ομάδες που προχώρησαν σε καταλήψεις και άλλες δράσεις στους σταθμούς διοδίων.
Η χώρα τότε ακόμη πορευόταν μακαρίως… Προς το γκρεμό όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων. Αλλά το κίνημα που ξεκίνησε σαν αντίδραση στην τότε αύξηση της τιμής διοδίου της Κορίνθου – Πατρών, εστίαζε περισσότερο στην οδική ασφάλεια και λιγότερο στην οικονομική διάσταση. Ήθελε να αποδείξει ότι δεν είμαστε... μ@λ@κες. Ή τέλος πάντων, ότι δεν είμαστε διατεθιμένοι να είμαστε τέτοιοι στο χειρότερο και πιο επικίνδυνο δρόμο της Ευρώπης.
[inset side=left]Παρουσιάζοντας το φαινόμενο διογκωμένο, νομιμοποιούνται να παρακάμψουν τα περί προσωπικών δεδομένων και να αλλάξουν αυτό το θεσμικό και νομικό πλαίσιο ώστε να «δέσουν» αυτούς που δεν πληρώνουν διόδια
Η δημοσιότητα δίνει υπόσταση στις επαναστάσεις, από την άλλη όμως ξυπνά το τέρας του μηχανισμού καταστολής[/inset]Η διαδικασία γνωστή, πλέον. Δηλώνεις στον υπάλληλο ότι δεν θέλεις να πληρώσεις και αυτός σε ενημερώνει ότι καταγράφεται ή/και φωτογραφίζεται –υποτίθεται– η πινακίδα κυκλοφορίας. Μετά σου ανοίγει την μπάρα να σταματήσεις δεξιά για να συμπληρώσεις μια φόρμα με τα στοιχεία σου. Υποτίθεται επίσης, αφού οι περισσότεροι οδηγοί απλώς εξαφανίζονται. Κάποιοι υπάλληλοι των διοδίων που θέλησαν να το παίξουν σερίφηδες, αρνούμενοι να σηκώσουν την μπάρα ή φράζοντας με κορύνες το δρόμο των οδηγών, κατηγορήθηκαν τελικά για παρακώλυση συγκοινωνιών. Το ίδιο και οι αστυνομικοί που επιχείρησαν να τους βοηθήσουν. Στα τέσσερα χρόνια, καμία απολύτως συνέπεια δεν υπήρξε για τους «παραβάτες» φίλους μου, πράγμα που ομολογουμένως με έκανε να νιώσω λίγο κορόϊδο. Τροχαία παράβαση δεν είναι, όπως δεν είναι και η είσοδος σε ένα κινηματογράφο χωρίς εισητήριο. Δεν είναι ούτε οφειλή προς το δημόσιο για να τακτοποιηθεί απευθείας μέσω εφορίας, με την εκκαθάριση. Κι αυτό με τις φωτογραφίες σκοντάφτει στη νομοθεσία που άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι εταιρείες εκμετάλλευσης έχουν στα χέρια τους μια σειρά από καταγεγραμμένες πινακίδες κυκλοφορίας που η αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων δεν τους επιτρέπει να μάθουν σε ποιους ανήκουν και που μένουν. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον, που όπως αποκαλύπτεται κι από επίσημα χείλη, δεν υπάρχει το θεσμικό και νομικό πλαίσιο για να κυνηγήσουν οι κατασκευαστικές τα χαμένα έσοδα.
Τα προηγούμενα χρόνια, ο πολύ μικρός αριθμός «δωρεάν» διελεύσεων δεν ήταν άξιος λόγου. Και τα κανάλια παρότι γνώριζαν, απεύφευγαν να ασχοληθούν με το θέμα, προτιμώντας να το υποτιμούν ώστε να μην ανοίξουν κλειστά μάτια. Η κρίση βέβαια και η γενικότερη αγανάκτηση του κόσμου διόγκωσε το φαινόμενο και τα κρούσματα ανυπακοής άρχισαν να πληθαίνουν. Όχι μόνο στην Κορίνθου – Πατρών, αλλά και στην Αθηνών – Θεσσαλονίκης αφού το κόστος των διοδίων αυτού του ταξιδιού με επιστροφή έχει αυξηθεί 300% τα τελευταία 5 χρόνια. Σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές που παρουσιάζονται στην τηλεόραση αυτοί που αρνούνται να πληρώσουν διόδια είναι περίπου έξι στους δέκα. Αριθμός σαφώς τρομακτικός, αλλά επιτρέψτε μου να διατηρώ ορισμένες επιφυλάξεις.
Σίγουρα οι κατασκευαστικές χάνουν ζεστό μετρητό χρήμα και το κράτος το ΦΠΑ. Παρουσιάζοντας όμως το φαινόμενο ακόμη μεγαλύτερο από όσο είναι, αυτομάτως νομιμοποιούνται με ειδικές φωτογραφικές ρυθμίσεις να παρακάμψουν τα περί προσωπικών δεδομένων και να αλλάξουν αυτό το θεσμικό και νομικό πλαίσιο ώστε να «δέσουν» τους παραβάτες οδηγούς. Ταυτόχρονα, τώρα που οι ξένες τράπεζες κόβουν τα δάνεια προς τις κατασκευαστικές, διστάζοντας να επενδύσουν στην ασταθή ελληνική οικονομία, αποκτούν ένα ισχυρό άλλοθι για την αναστολή των έργων. Το λέω ώστε να μην εκπλαγείτε όταν θα μας πουν ότι φταίμε εμείς που τελικά δεν θα γίνει η νέα εθνική Κορίνθου – Πατρών. Το τι έγιναν τα λεφτά μας δεκαετίες τώρα, είναι άλλη υπόθεση.