Τις τελευταίες εβδομάδες πέρασα αρκετές ώρες σε παρουσιάσεις νέων μοντέλων, με αφορμή την ψηφοφορία για το Ελληνικό Αυτοκίνητο της Χρονιάς που θα έχει κιόλας γίνει τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Οι ειδικοί του αυτοκινήτου, αυτοί που περνούν τη ζωή τους πίσω από το τιμόνι και το πληκτρολόγιο αντί να λένε κοινοτoπίες με περισπούδαστο ύφος χιλίων καρδιναλίων και να πίνουν καφέδες σε γραφεία εμπορικών διευθυντών, θα έχουν ψηφίσει το καλύτερο αυτοκίνητο για την ελληνική αγορά μεταξύ αυτών που οδήγησαν το 2011. Βασική διαφορά του αυθεντικού από το δήθεν, ακριβώς αυτό το τελευταίο. Η λέξη «οδήγησαν». Με κόπο και κόστος, το δεύτερο όχι πάντα μόνο σε χρήμα. Επίσης, μελέτησαν σε βάθος τα τεχνικά στοιχεία κι αντάλλαξαν απόψεις. Μεγάλη κουβέντα το δικαίωμα της ψήφου. Για το Ελληνικό Αυτοκίνητο της Χρονιάς και όχι μόνο φυσικά. Αλλά δεν είναι της ώρας.
Τα δύο μοντέλα με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτό τον καιρό είναι φυσικά το up! και το νέο Panda. Ακούγοντας προσεκτικά την παρουσίαση των ανθρώπων της εδώ αντιπροσωπείας της VW, στάθηκα εκεί ακριβώς που μου υπέδειξε ο ομιλητής χρωματίζοντας το λόγο του: «Το up!» είπε, «είναι ριζοσπαστικό, καινοτόμο, πολύ κοντά στο αρχικό πρωτότυπο που παρουσιάστηκε στην έκθεση της Φρανκφούρτης το 2007». Marketing talk ή αλλιώς αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…
[inset side=left]Δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά με τις ιδέες για να είσαι αποτελεσματικός. Το σύνθετο κοστίζει. Ευφυές και πολύτιμο είναι συνήθως το απλό[/inset]Το concept up! ήταν πισωκίνητο με έναν κινητήρα boxer κάτω από τα πίσω καθίσματα. Η διάταξη αυτή πρόσφερε στους σχεδιαστές μεγαλύτερη ελευθερία για την καλύτερη εκμετάλλευση του χώρου στο εσωτερικό. Τελικά το αυτοκίνητο παραγωγής προέκυψε μπροστοκίνητο με τρικύλινδρο κινητήρα κάτω από το εμπρός καπό. Η καινοτομία θυσιάστηκε στο βωμό της οικονομίας, καθώς η πισωκίνητη εκδοχή θα απαιτούσε άλλη γραμμή παραγωγής και τελείως διαφορετικές μεθόδους. Βέβαια, το up! είναι έτσι κι αλλιώς απρόσμενα ευρύχωρο για το μέγεθός του, ενώ στην οδήγηση δίνει την αίσθηση αυτοκινήτου μεγαλύτερης κατηγορίας.
Την επόμενη μέρα παρακολούθησα την αναλυτική μέχρι πλήξης παρουσίαση του Fiat Panda. Υπήρχε ειδική διαφάνεια για την αναδίπλωση του καθίσματος, για το σχεδιασμό των πλήκτρων χειρισμού του ηχοσυστήματος στο τιμόνι, για τα δύο λίτρα που αυξήθηκε η χωρητικότητα του ρεζερβουάρ και άλλα που μαρτυρούν την αγωνία των ανθρώπων του μάρκετινγκ να εντυπωσιάσουν.
Δεν το είχα οδηγήσει ως εκείνη τη στιγμή. Και η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα ακούγοντας ότι ουσιαστικά πατά στο ίδιο πάτωμα με το προηγούμενο, όπως δείχνει μεταξύ άλλων και το μεταξόνιο. Ενισχυμένο και βελτιωμένο στα σημεία για να περνά τις αυστηρότερες δοκιμές παθητικής ασφάλειας και να «σηκώσει» κάποια νέα μοτέρ, πόσο νέο μπορεί να είναι το νέο Panda; «Άλλος κόσμος», ήρθε η απάντηση λίγο αργότερα. Αποστομωτική κι αδιαπραγμάτευτη. Κάθεσαι καλύτερα από ό,τι στο Punto, έχεις στα χέρια σου ένα τιμόνι με ευχάριστη και ειλικρινή αίσθηση και γύρω σου ένα εσωτερικό κατασκευασμένο από περήφανους Ιταλούς που δεν ανέχονται την σε βάρος τους ειρωνεία από τους ψηφοφόρους της κυρίας Μέρκελ. Η ανάρτηση ελέγχει άψογα το αμάξωμα και προσφέρει άνεση υψηλού επιπέδου και η γκάμα των κινητήρων έχει κάτι για όλα τα γούστα. Προσωπικά βρήκα εξαιρετικό το TwinAir turbo, καλύτερο και πιο ζωηρό από το αντίστοιχο 500. Κι ο Κλεάνθης με διαβεβαιώνει ότι το ντίζελ είναι ακόμη καλύτερο.
Τι θέλω να πω; Τα παχιά και πολλά λόγια περιττεύουν. Αυτή την εποχή περισσότερο από ποτέ πρέπει να επικεντρωνόμαστε στην ουσία. Η VW και η Fiat αποδεικνύουν στην πράξη ότι δεν χρειάζεται να πας πολύ μακριά με τις ιδέες για να είσαι αποτελεσματικός. Το σύνθετο κοστίζει. Ευφυές και πολύτιμο είναι συνήθως το απλό.