Αν κάποιος σας ζητούσε να πείτε τα τρία πιο φιλικά προς το περιβάλλον αυτοκίνητα που σας έρχονται στο μυαλό, σίγουρα το Ariel Atom δεν θα ήταν ένα από αυτά.  
Έχετε δίκιο. Δεν μπορεί να είναι eco friendly ένα αυτοκίνητο που κάνει 0-100 km/h σε λιγότερα από 3”. Ή μήπως μπορεί;
Το Atom φοράει τον δίλιτρο του καλού Civic. Με λίγο σκάλισμα αποδίδει 245 PS και με λίγο περισσότερο, δηλαδή με ένα μηχανικό υπερσυμπιεστή, φτάνει τα 300. Η Honda ανακοινώνει για το Type R, 0-100 σε 6,6” (το έχουμε μετρήσει στα 7”) και εκπομπές CO2 215g/km, ενώ το υπερτροφοδοτούμενο Atom απογειώνεται σε ρυθμούς superbike αφήνοντας πίσω του 211 g/km. Ανεξήγητο; Όχι, γιατί το Civic ζυγίζει 1320 kg, ενώ το Ariel μόλις 460!
Το νέο σύστημα τελών κυκλοφορίας επεφύλαξε κάποιες δυσάρεστες εκπλήξεις σε όσους έχουν ήδη ή σκέπτονται να αγοράσουν υβριδικό. Για αυτά που ταξινομήθηκαν από 1/11 δεν υπάρχει καμία απαλλαγή σε σχέση με τα αυτοκίνητα συμβατικής τεχνολογίας, ενώ για όσα αγοράστηκαν πριν από αυτή την ημερομηνία ισχύει η 5ετής ατέλεια μόνο αν είναι κάτω από 1.929 cc. Από το όριο αυτό και πάνω οι ιδιοκτήτες τους θα καταβάλλουν το 50% των τελών που αντιστοιχούν στις εκπομπές CO2.
Πρόκειται απλώς για σύμπτωση, αλλά η εξέλιξη αυτή που στερεί από τα υβριδικά ένα αγοραστικό πλεονέκτημα, σε συνδυασμό με όσα είπε ο Βάλτερ Ρερλ στη σύντομη κουβέντα που είχαμε στο περιθώριο του Porsche Sport Driving School στο Hungaroring, με έβαλε σε σκέψεις. Τελικά, η υβριδική τεχνολογία είναι πράγματι ο Μεσσίας που περιμένει η ανθρωπότητα για να σώσει τον πλανήτη από τις εκπομπές CO2 των αυτοκινήτων;
[inset side=left]Η νομοθεσία μας σπρώχνει να επενδύσουμε στην υβριδική τεχνολογία, αλλά τη θεωρώ ημίμετρο, με βραχυπρόθεσμα μόνο οφέλη[/inset]Στη σχετική ερώτηση, ο Ρερλ προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις κάνοντας λίγο χιούμορ, αλλά δεν μάσησε τα λόγια του. «Θεωρώ την υβριδική τεχνολογία ημίμετρο», είπε. «Με βραχυπρόθεσμα μόνο οφέλη. Δεν προσφέρει ουσιαστικές λύσεις. Βεβαίως, καταφεύγουμε όλοι σε αυτήν λόγω της νομοθεσίας, για να πετύχουμε άμεσα μείωση του μέσου όρου εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά η πραγματική λύση πιστεύω ότι είναι η μείωση του βάρους. Μόνον έτσι θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε αυτοκίνητα που θα καίνε και θα ρυπαίνουν λίγο».
Και με καλύτερη οδική συμπεριφορά και επιδόσεις, να προσθέσω.
Είναι σημαντικό να διατυπώνει αυτή την άποψη ο πρεσβευτής μιας εταιρείας που έχει στην γκάμα της υβριδικά μοντέλα και σχεδιάζει να παρουσιάσει μερικά ακόμη τα επόμενα χρόνια.
Την ίδια άποψη επί του θέματος είχε θυμάμαι και ο Οράσιο Παγκάνι. Μου είχε μιλήσει μάλιστα για ένα project της Renault πριν 15 χρόνια, για την κατασκευή ενός εξαιρετικά ελαφρού οικογενειακού από ανθρακονήμτα, διαστάσεων Megane, που συνδύαζε το χαμηλό βάρος με ένα υβριδικό σύστημα κίνησης.
Η υβριδική τεχνολογία και το χαμηλό βάρος είναι δύο έννοιες έντονα αντιφατικές. Προς το παρόν τουλάχιστον. Οι μπαταρίες ζυγίζουν πολύ, καταστρέφουν την κατανομή βάρους του πλαισίου και δημιουργούν προβλήματα στην οδική συμπεριφορά, που οι κατασκευαστές προσπαθούν να λύσουν με περίπλοκα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου της ευστάθειας. Επιπλέον, το πρόβλημα της ρύπανσης δεν λύνεται, απλώς μετατοπίζεται σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη, εκεί που παράγεται το ηλεκτρικό ρεύμα που φορτίζει τις μπαταρίες αυτές. Και όταν θα συμπληρωθεί ο κύκλος ζωής τους, θα πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε τα ρυπογόνα βουνά άχρηστων μπαταριών.
Μήπως λοιπόν η αυτοκινητοβιομηχανία χάνει χρόνο και χρήμα εστιάζοντας στο δάσος αντί για το δέντρο;