Με το προηγούμενο LSD να γράφεται μια μέρα ύστερα από τις εκλογές και τούτο δω να κυκλοφορεί μια-δυο μέρες πριν τις επαναληπτικές, πώς να αγιάσω ο θνητός; Έχω μετά τον Γαλανόπουλο να ειρωνεύεται ότι δεν γράφω για αυτοκίνητα. Αυτό απάντησε εμμέσως όταν σχολίασα την ανάρτηση του στο Facebook σχετικά με την κόπωση που του προκαλεί η μετάβαση από την μια Maserati στην άλλη και από εκεί στην τάδε Porsche. Όταν απομακρύνεσαι από μια σχέση, θυμάσαι μόνο τα καλά. Έτσι κι εγώ, θυμάμαι την καλή πλευρά από τα χρόνια του Drive, τα αυτοκίνητα, τις πλάκες, τα ταξίδια, τις βόλτες στα βουνά, την ικανοποίηση ενός καλού κειμένου. Τα άσχημα, με τον καιρό τα ξεχνάς. Και γιατί να θες άλλωστε να τα θυμάσαι;
Αυτό που είναι αδύνατο να ξεχάσεις και να παραμερίσεις είναι τα άσχημα που ζεις τώρα. Κι αν δεν είσαι βουδιστής μοναχός (ή επαγγελματίας σταρχιδιστής), συχνά διογκώνεις το παρόν και όλα σου φαίνονται βουνό. Τότε είναι που δεν σκέφτεσαι καθαρά και δεν πράττεις ψύχραιμα.
Αυτή είναι λοιπόν η ώρα να πάρουμε ανάσα βαθιά και να σκεφτούμε ψύχραιμα, ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Οι επιλογές μας θα το δείξουν αυτό και οφείλουμε να είμαστε πολύ σίγουροι για αυτές. Ας πάψουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Όσα απαιτούμε να κάνουν οι πολιτικοί μας, χρειάζεται πρώτα να τα κάνουμε εμείς. Η πολιτική σκηνή της χώρας είναι αυτή που μας αξίζει. Είναι αυτή που επιλέξαμε. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.
Πιτσιρικάς έπαιζα μπάσκετ στην αλάνα με έναν Ελληνο-αμερικανό φίλο. Σε ένα χαμένο σουτ μου, ξεστόμισα το κλασικό «πουτάνα μπάλα» και αυτός, έσκασε στα γέλια. «Πρώτη φορά ακούω να φταίει η μπάλα», μου είπε με τα σπαστά ελληνικά του. Έκτοτε δεν το ξέχασα ποτέ. Τώρα, βαρέθηκα να ακούω ότι φταίνε πάντοτε κάποιοι άλλοι. Για αλλαγή ας αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες.
Κατηγορώ τους συμπατριώτες μου ως ελαφρόμυαλους. Η κρίση μας χάλασε το βόλεμα, αλλά φαίνεται όχι αρκετά για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τη δέουσα σοβαρότητα. Μας ενοχλούν όσα συμβαίνουν, όχι επειδή δεν μας αρέσουν τα κακώς κείμενα της χώρας και της ζωή μας, αλλά διότι επιθυμούμε να γυρίσουμε στο πλούσιο και τροφαντό παρελθόν. Εξαντλούμε τη φαιά ουσία μας σε αναλύσεις μας για το αν η GT86 είναι ένα πραγματικό σπορ αυτοκίνητο και ουδόλως μας ενδιαφέρει να εμβαθύνουμε στο πώς και το γιατί φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα.
Κατηγορώ τους συμπατριώτες μου για ωχαδελφισμό. Γραπωνόμαστε από την πρώτη κραυγή κατηγορίας, στηρίζουμε άκριτα το κάθε ανάθεμα και ψηφίζουμε όλους όσους υπόσχονται παροχές και τάζουν κοιτάσματα χρυσού και πετρελαίου. Λες και δεν ήταν αυτές ακριβώς οι αυταπάτες που μας έφεραν εδώ.
Το ίντερνετ έχει αλλάξει τον κόσμο και την ενημέρωση. Η «αλήθεια» που αναζητάτε και σας αποκρύβουν τα «διαπλεκόμενα» είναι εκεί έξω. Οι εκδόσεις των μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων είναι αναρτημένες στο διαδίκτυο. Τι διάολο, όλοι ψέματα μας λένε; Διαβάστε, ψάξτε, μην αρκείστε απλά στον κάθε αυτόφωτο «Τρωκτικό» ή «Πριονοκορδελιστή» που σας πασάρει θεωρίες συνομωσίας. Την τάση μας να διαλέγουμε πάντοτε τον εύκολο δρόμο πρέπει να την αποτινάξουμε διότι την πληρώνουμε σήμερα ακριβά. Ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε τον υπεύθυνο δρόμο.
Η δική μου «αλήθεια» είναι ότι ευθύνη έχουμε όλοι. Όχι στον ίδιο βαθμό και όχι στο ίδιο μερίδιο, αλλά φταίμε όλοι. Η παγκόσμια οικονομική κρίση συμπίπτει και επιδεινώνει την ελληνική δημοσιονομική κρίση. Αν δεν αλλάξουμε ριζικά τη λειτουργία του κράτους και τη νοοτροπία μας, και όλα τα χρέη να μας χαρίσουν, πάλι λίαν συντόμως στην ίδια θέση θα βρεθούμε.
Τις ιστορικές στιγμές που ζούμε, η Ευρώπη σιγά-σιγά αλλάζει. Όχι αναίμακτα, αλλά συμβαίνει. Έχει έρθει η ώρα να αποφασίσουμε αν επιτέλους θέλουμε κι εμείς να αλλάξουμε μαζί με την αναγεννησιακή Ευρώπη ή αν προτιμάμε να επιστρέψουμε στις ανατολίτικες ρίζες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εγώ έχω αποφασίσει. Γεννήθηκα και θα πεθάνω στην Ευρώπη.