Δύσκολα περιμένεις να υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα μια σχολή αγωνιστικής οδήγησης, όμως το Rally School είναι ακριβώς αυτό. Αναλαμβάνει να μυήσει οποιονδήποτε οδηγό στα μυστικά των αγώνων ράλι τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Κι αν την οδήγησή σου στην άσφαλτο μπορείς με λίγη καλή θέληση να τη βελτιώσεις μπαίνοντας σε μια πίστα με το αυτοκίνητο δρόμου που οδηγείς, στο χώμα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Οι βασικές αρχές είναι οι ίδιες αλλά πρακτική εξάσκηση δεν μπορείς να κάνεις εύκολα, αφού χρειάζεται ένα κατάλληλα προετοιμασμένο αυτοκίνητο. Κάτι σαν τα Nissan Micra του Rally School. Με πλήρη εξοπλισμό ασφαλείας, μπλοκέ διαφορικό με κοντή τελική σχέση μετάδοσης και, κυρίως, μια πραγματική αγωνιστική ανάρτηση για χώμα. Αλλά πριν καθίσεις στο μπάκετ του χρειάζεται λίγη θεωρία.

Το σεμινάριο ξεκινάει με τον Λάμπη Κουρτέση να αναλύει το θέμα της ιδανικής γραμμής. Τα περισσότερα απ’ όσα λέει βασίζονται σε μαθηματικούς τύπους και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Ο ίδιος βέβαια είναι πρόθυμος να συζητήσει οποιαδήποτε άποψη, τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και αργότερα, στην πράξη. Όμως όταν λέει π.χ. ότι ο πιο γρήγορος τρόπος είναι ο λιγότερο εντυπωσιακός, αρκεί να φέρεις στο μυαλό σου το παράδειγμα του Σ. Λεμπ για να συμφωνήσεις. Παράλληλα αναλύεται ο τρόπος καταγραφής του δρόμου με νούμερα που αντιστοιχούν στις μοίρες της κάθε στροφής, που αποδεδειγμένα είναι ο πιο αντικειμενικός και καλό είναι να τον συνηθίσει νωρίς-νωρίς όποιος πρόκειται να ασχοληθεί με τα ράλι. Και μετά από αυτά, έρχεται η πράξη.

Ένα κομμάτι της ακροπολικής Ε.Δ. «Αγ. Θεόδωροι» κλείνει και ο μαθητής μπαίνει στο Micra για να εφαρμόσει ό,τι έμαθε νωρίτερα και να προσαρμόσει την οδήγησή του στις απαιτήσεις του χωμάτινου τερέν. Στην πρώτη άσκηση ο Λάμπης βάζει κορίνες που υποδεικνύουν την ιδανική γραμμή, γιατί είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστείς πόσο νωρίς πρέπει να στρίψεις. Αν έχεις συνηθίσει στην άσφαλτο να φρενάρεις τελευταία στιγμή και να στρίβεις με μια σχετικά απότομη τιμονιά, θα πρέπει να αλλάξεις εντελώς νοοτροπία. Στο χώμα αυτό δεν δουλεύει, και είναι η μόνη σίγουρη οδός προς την χρονοβόρα υποστροφή. Η τροχιά πρέπει να είναι πιο ανοιχτή, και το να τη διατηρήσεις είναι δύσκολο λόγω των ανωμαλιών του δρόμου και των γλιστρημάτων που κάνουν τα πάντα για να σε βγάλουν από την πορεία σου. Και για να διαπιστώσεις πέρα από κάθε αμφιβολία ποιο είναι το γρηγορότερό σου πέρασμα υπάρχει ένα DriftBox που καταγράφει τα πάντα.

Το Micra είναι πολύ ευχάριστο και φιλικό στο γλίστρημα, με πιο σαφές τιμόνι απ’ ό,τι περίμενα και δυνατό μπλοκέ που βάζει έντονα τη μούρη μέσα στο γκάζι. Ειδικά σε μια κατηφορική αριστερή με έντονη κλίση προς το εσωτερικό και γλιστερό χαλίκι στην είσοδο, όταν έβρισκα την ισορροπία να γλιστρήσω ελάχιστα στην είσοδο και μετά το θάρρος να μείνω στο γκάζι παρότι ο φόβος μου έλεγε «άσε», ήταν ποίημα. Ο Λάμπης παρατηρούσε απ’ έξω τα πάντα και μου έκανε παρατηρήσεις, ενώ με παρότρυνε να οδηγήσω και όπως θέλω, χωρίς να τον υπακούω, για να δω τις διαφορές. Κάπως έτσι πέρασε όλο το απόγευμα μέχρι τη δύση που η διαδικασία έληξε και άρχισα να σκέφτομαι πότε θα ξαναπάω.

Και νομίζω ότι οποιοσδήποτε θα ήθελε να ξαναπάει, γιατί χρειάζεται αρκετή προπόνηση μέχρι να νιώσεις σίγουρος για τον εαυτό σου στο χώμα. Χρειάζεται βέβαια να μην είσαι ξερόλας, να έχεις διάθεση να ακούσεις και να μάθεις, γιατί αλλιώς η διαδικασία δεν έχει νόημα. Αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία που την προτείνω σε οποιονδήποτε petrolhead φίλο μου ως δεύτερη στη λίστα των «to do», μετά τη συμμετοχή σε ένα trackday. Και βέβαια τη θεωρώ απαραίτητη για όποιον θέλει να μυηθεί στον κόσμο των χωμάτινων ράλι.

Τώρα πρέπει να ψήσω Μιχάλη, Ντίνο κ.λπ. και να πάμε όλοι μαζί. Μέχρι τότε έχω το παρακάτω video να μου φρεσκάρει την ανάμνηση εκείνης της Κυριακής.

Περισσότερες πληροφορίες στο RallySchool.gr και στο facebook.