293 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, με θερμοκρασία στους -15 °C, δίπλα σε μια πόλη που τη λένε Ίβαλο, υπάρχει μια παγωμένη λίμνη μήκους 9 χιλιομέτρων, μέγιστου πλάτους κοντά στο 1,5 χιλιόμετρο και με βάθος που ξεπερνά τα 40 μέτρα.

Θα ήταν μία ακόμα από τις δεκάδες που υπάρχουν στην τούντρα, διακόπτοντας τα απέραντα χιονισμένα δάση. Αυτή όμως η λίμνη είναι ένας από τους πιο επιθυμητούς προορισμούς για τους λάτρεις του αυτοκινήτου. Και μάλιστα όχι μιας οποιασδήποτε μάρκας...

Η βασίλισσα του χιονιού
Το ξέρω πως η εισαγωγή μοιάζει λίγο με παραμύθι. Και σε κάποιο επίπεδο είναι. Υπάρχουν τα... πριγκιπόπουλα από τη μακρινή Ελλάδα, υπάρχει το μαγικό σκηνικό, υπάρχουν και οι μεταλλικοί δράκοι, υπάρχει και η καλή Βασίλισσα με το περίεργο όνομα Porsche.

Εξηγούμαι: η Porsche κάθε χειμώνα, οργανώνει μαθήματα –πώς να το θέσω ευγενικά για μην πω «ατελείωτων παντιλικίων»– ελέγχου του αυτοκινήτου σε συνθήκες περιορισμένης πρόσφυσης. Ξεκινάς από τα βασικά, σε μια μικρότερη πίστα που υπάρχει δίπλα στο χωριό του Αη Βασίλη, στο Ροβανιέμι, και αν δεν μείνεις μετεξεταστέος σε στέλνουν 300 χιλιόμετρα πιο βόρεια, στο Ίβαλο, όπου και η προαναφερθείσα παγωμένη λίμνη με πάχος πάγου περίπου στα 80 cm, αρκετά για να κρατήσουν ένα στόλο από νταλίκες.

Όλα αυτά βέβαια με ένα αρκετά αλμυρό αντίτιμο που ξεπερνά τα 5.000 ευρώ και περιλαμβάνει ξενοδοχείο, φαγητό και τριήμερη εξάσκηση στις διάφορες πίστες που έχουν χαραχτεί πάνω στον πάγο. Μπορείς να φέρεις τη δική σου Porsche ή να νοικιάσεις μια από τις διαθέσιμες του Porsche Driving Experience.

Αυτά για τους πραγματικά τυχερούς –και ψαγμένους θα προσθέσω εγώ– ιδιοκτήτες. Υπάρχουν όμως και μερικοί κωλόφαρδοι δημοσιογράφοι, όπως ο γράφων.

Forever young
Αυτοί λοιπόν βρέθηκαν ένα παγωμένο πρωινό μπροστά σε ένα κτίριο που θύμιζε αεροπορικό καταφύγιο. Μέσα περίμεναν κυριολεκτικά δεκάδες Porsche: Cayman S, Carrera S, 4S και Turbo, και Panamera 4S. Αναρωτιόμουν τι καλό έχω κάνει στη ζωή μου και μου το ξεπληρώνει τώρα η μοίρα. Όλες φορώντας λάστιχα με πάνω από 200 καρφιά 4mm και ήδη με τους κινητήρες αναμμένους, να αχνίζουν σαν πολεμικά άλογα.

Στόχος ήταν το τριήμερο μάθημα να συμπτυχθεί σε ένα crash course της μιας μέρας και γι’  αυτό θα ήμασταν πάνω στη λίμνη από τις 9 το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Αυτό το κατάλαβα. Τα υπόλοιπα που μας έλεγαν για τις συνθήκες και τον θεωρητικό τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να οδηγούμε στον πάγο τα θυμάμαι σαν σε όνειρο.

Δεν ήταν μόνο η προσμονή του απόλυτου ίσως οδηγικού λούνα παρκ. Το όλο θέμα οφείλεις να το πάρεις σοβαρά. Δεν έχεις πολλές φορές την πολυτέλεια να μαθαίνεις τα μυστικά της πλαγιολίσθησης σε συνθήκες πρόσφυσης κοντά στο μηδέν. Ακόμα περισσότερο δεν έχεις πολλές φορές τη δυνατότητα να γράφεις στα παλιότερα των παγωμένων παπουτσιών σου την (πολύ ισχυρή) πιθανότητα να αρχίσεις τις σβούρες.

Και πού θα πας; Το πολύ πολύ θα κουρνιάξεις πάνω σε ένα ωραίο snow bank και θα περιμένεις την Cayenne να έρθει να σε βγάλει. Ούτε αυτό όμως είναι το καλύτερο. Εκείνο που προσωπικά με πώρωσε ήταν οι προτροπές των εκπαιδευτών της Porsche να τα σκίσουμε. Άκουγα διαρκώς από το σι-μπι εκείνα τα αγγλικά με τη χαρακτηριστική προφορά να μου φωνάζουν: push…PUSH! Εκεί ναι. Ήμουν σε αυτοκινητιστικό Βαλχάλα.

Master
Ο βασικός σκοπός της εκπαίδευσης σε τέτοιες συνθήκες είναι το πώς θα βρεις τις ιδανικές γραμμές, στρίβοντας σε ειδικά διαμορφωμένες πίστες. Η πλαγιολίσθηση μπορεί να είναι μεν θεωρητικά εύκολη, αλλά δεν πρέπει να τη θεωρείς ούτε δεδομένη, ούτε εύκολα διατηρήσιμη.

Στις τετρακίνητες Porsche για παράδειγμα, πρέπει να έχεις ένα αρκετά διαφορετικό στιλ με περισσότερο γκάζι ώστε να αποφύγεις τα μούτρα. Οι πισωκίνητες σπάνε τη λιγοστή πρόσφυση πολύ πιο εύκολα, αλλά χρειάζεται μικρομετρική δοσολογία στο γκάζι για να διατηρήσεις την υπερστροφή. Μαθαίνεις πόσο λιγότερες και πιο ήρεμες κινήσεις χρειάζεται στο τιμόνι, μαθαίνεις πώς να είσαι ήδη λίγο πριν την κορυφή της στροφής τοποθετημένος στα τέσσερα και όχι με υπερβολική διόρθωση.

Αυτό ούρλιαζε διαρκώς ο Γερμανός φίλος μου (δεν ακούω κουβέντα, οι Γερμανοί είναι οι καλύτεροί μου φίλοι): «Μην υπερδιορθώνεις! Φυλάξου με το γκάζι. Πάτα, τώρα, ΤΩΡΑ!». Και ξαφνικά βρίσκεσαι να μαθαίνεις με μηχανήματα των 100 plus χιλιάδων ευρώ, πώς να φλικάρεις με 100 km/h σε πάγο... Φόρα, φρένα, απότομη τιμονιά δεξιά, άφημα, αριστερό τιμόνιασμα, γκάζι, γκάζι, γκάζι, λίγο λιγότερο, τώρα λίγο περισσότερο και ξαφνικά παίρνεις μια τεράστια αριστερή φουρκέτα όλο με το πλάι. Ξανά και ξανά.

Και όταν το χάνεις να σκυλιάζεις και να το κάνεις ξανά. Και το τζάμι δίπλα σου να έχει χτιστεί με χιόνι, λες και είναι λάσπη. Πότε θα κατέβω ξανά στη ζωή μου για να ξύσω το χιόνι από το τζάμι του οδηγού προκειμένου να βλέπω να πηγαίνω ευθεία; Αρρώστησα. Και ταυτόχρονα είμαι βέβαιος ότι έγινα λίγο καλύτερος οδηγός. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός της Porsche. Να οδηγούν τα αυτοκίνητά της άνθρωποι που εκτιμούν τη μηχανολογική τους αξία. Άνθρωποι που σέβονται το DNA της. Αυτοί είναι οι αληθινοί οδηγοί της. Οι άλλοι, οι χαρούμενοι μπουζουκόβιοι, ποτέ δεν θα μάθουν τι έχουν στα χέρια τους.

Όσοι είναι αρκετά τυχεροί, οικονομικά εύρωστοι, οδηγικά άρρωστοι και τυχαίνει να έχουν Porsche, ας ρίξουν μια ματιά στα οδηγικά σχολεία που οργανώνει η εταιρεία ανά την Ευρώπη. Αξίζουν τα λεφτά τους 100%. Η διεύθυνση είναι www.porsche.com/sportdrivingschool.