Ένα νέο περίεργο όχημα κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Προσοχή! Δεν πρόκειται για εξωγήινο. Είναι το Juke και παρά την απόκοσμη εξωτερική εμφάνιση πρέπει να το  πάρετε πολύ στα σοβαρά.

Όταν η εμφάνιση ενός αυτοκινήτου αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και διαφωνιών σε μια δημοσιογραφική ομάδα περιοδικού αυτοκινήτου, κατά κανόνα αυτό το αυτοκίνητο θα ακολουθήσει επιτυχημένη πορεία. Θυμάμαι πως όταν εμφανίστηκε το Qashqai είχαν γίνει παρόμοιες συζητήσεις. Τώρα βέβαια το Nissan Juke έχει εξάψει πολύ περισσότερο τα πάθη. Αν μη τι άλλο, το πρώτο crossover μεταξύ της μικρής και της μικρομεσαίας κατηγορίας δεν θα περάσει απαρατήρητο.

Are you…Juk(e)ing?
«Αλήθεια, δεν είναι πρωτότυπο; Έτσι βγαίνει κανονικά;». Αυτή ήταν η πιο συχνή ίσως ερώτηση που μου έκαναν στο δρόμο. Η εμφάνιση του Juke είναι η αιχμή του δόρατός του. Τόσο προχωρημένο αισθητικά αυτοκίνητο αυτή τη στιγμή δεν κυκλοφορεί. Θυμίζει κάτι από Infinti EX σε σμίκρυνση, αλλά τελικά έχει μια εντελώς δική του ταυτότητα. Μια ταυτότητα που προσδιορίζεται κυρίως από το εμπρός μέρος με τα τρία επάλληλα κομμάτια:

Tο καμπυλωτό καπό με τα φουσκωμένα φανάρια στις άκρες του (θέσης και φλας), την τεράστια μάσκα με το σήμα της Nissan και τα δύο επιπλέον στρογγυλά φώτα (μεσαία και προβολείς), και τη διαστημική ποδιά με τους μεγάλους κύκλους και τους προβολείς ομίχλης. Το πίσω μέρος είναι ελαφρώς πιο ανασηκωμένο με τα φτερά να φουσκώνουν σαν γυμνασμένοι ώμοι και τα φώτα που θυμίζουν τα αντίστοιχα της Volvo να καλύπτουν σχεδόν όλη την έκτασή τους. Δυσκολεύεσαι να το χαρακτηρίσεις ως όμορφο ή άσχημο. Το Juke επιτίθεται στις αισθήσεις με κάθε γραμμή του.

Με συνδυασμό καμπύλων με επίπεδες επιφάνειες, με υπερυψωμένη κουπαστή και εμπρός κολόνες που θυμίζουν το Z, με τη μεγάλη απόσταση από το έδαφος. Η Nissan λέει πως πρόκειται για ένα crossover πιο κοντά στην κατηγορία των supermini. Έχει εν μέρει δίκιο. Βασίζεται στην πλατφόρμα B, ενδιάμεση του Qashqai και του Note. Είναι σαφώς μικρότερο από το Qashqai, αλλά τα 4,14 μέτρα του μήκους του και τα 2,530 του μεταξονίου είναι τιμές πιο κοντά στην μικρομεσαία κατηγορία. Θα μου πείτε γι’ αυτό το λένε και crossover. Και για τους 18 πόντους που απέχει από το έδαφος. Η επιτυχία όμως σε σχέση με το τελευταίο νούμερο είναι πως εξωτερικά δεν είναι αυτή καθαυτή η απόσταση από το έδαφος που σου προκαλεί το ενδιαφέρον.

Η εσωτερική σχεδίαση τώρα μπορεί να είναι λίγο πιο συγκρατημένη, ωστόσο έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα: Πρώτον θυμίζει ελάχιστα οποιοδήποτε άλλο μοντέλο της Nissan. Δεύτερον έχει κάποια εντελώς πρωτότυπα και εντυπωσιακά στοιχεία εξοπλισμού. Το D-Mode είναι το πιο έξυπνο γκατζετάκι που έχουμε δει τελευταία σε αυτοκίνητο. Πρόκειται για ένα σύστημα μέσω του οποίου ο οδηγός επιλέγει ανάμεσα σε τρία διαφορετικά προγράμματα οδήγησης: Normal, Sport και Eco. Ουσιαστικά σε καθένα από αυτά ρυθμίζεται ανάλογα η αμεσότητα του τιμονιού και η απόκριση του γκαζιού. Καθένα από αυτά τα προγράμματα έχει και διαφορετικό διάγραμμα: Ροπής το Normal, ισχύος το Sport και οικονομίας το Eco, ενώ μπορείς να διαλέξεις και διάγραμμα που απεικονίζει τα g! Το καλύτερο όμως είναι ότι οι ίδιοι διακόπτες, αλλάζοντας σήμανση και χρωματισμό, μετατρέπονται σε ελέγχο του κλιματισμού μόλις πατήσεις το Climate.

Η έκδοση που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν η πιο πλούσια Con με το σύστημα πολυμέσων, Μας άρεσε πολύ η μεσαία κονσόλα που μοιάζει με ρεζερβουάρ μοτοσικλέτας super sport. Μας άρεσε επίσης πολύ και η θέση του λεβιέ που είναι ψηλά, κοντά στο δεξί χέρι. Τα πλαστικά είναι μεν σκληρά παντού, αλλά έχουν σωστή υφή. Εντύπωση μας έκανε και η εξαιρετικά ραφιναρισμένη λειτουργία των διακοπτών.

Η εργονομία είναι σε γενικές γραμμές σωστή. Θα θέλαμε την οθόνη του D-Mode λίγο πιο ψηλά στην κεντρική κονσόλα. Θα θέλαμε επίσης μια δυο θήκες παραπάνω. Ο χώρος για τους πίσω επιβάτες θα μπορούσε να είναι καλύτερος με βάση την τιμή του μεταξονίου. Τώρα ίσα που υπερέχει από τα κορυφαία σε αυτό τον τομέα supermini –βλ. Polo, Fiesta ή Corsa).  Μάλιστα λόγω της οροφής που «σβήνει» στο πίσω μέρος, το κεφάλι των πιο ψηλών θα τα λένε συχνά με τα πλαϊνά των θυρών.

Σχετικά μικρό είναι το πορτμπαγκάζ που μόλις φτάνει τα 251 λίτρα. Πάντως έχει κανονικό σχήμα και μια πολύ πρακτική και βαθιά θήκη κάτω από το πάτωμα.

Surprise
Ο κινητήρας του «μικρού» Juke είναι ο γνωστός 1.6 του Qashqai. Χμ! όχι και τόσο γνωστός τελικά, μιας και η Nissan φρόντισε για αρκετά εκτενείς βελτιώσεις. Η πολλαπλή εξαγωγής είναι μεγαλύτερη, η εισαγωγής έχει υποστεί βελτιώσεις και πλέον υπάρχει μεταβλητός χρονισμός του εκκεντροφόρου εισαγωγής και αυτού της εξαγωγής.

Η ροή του αέρα στον κύλινδρο έχει βελτιωθεί, τα έμβολα έχουν επανασχεδιασμένες κεφαλές, αλλά το σημαντικότερο είναι πως έχουν τοποθετηθεί δύο μπεκ σε κάθε κύλινδρο με μικρότερης διαμέτρου ακροφύσια για πιο στοχευόμενο και ομαλό ψεκασμό βενζίνης στους αυλούς εισαγωγής. Η απόδοση του κινητήρα έχει φτάσει έτσι τους 117 PS από 115 PS, με σημαντική αποκλιμάκωση των εκπομπών CO2, στα 147 g/km. Συνδυάζεται με μηχανικό κιβώτιο 5 σχέσεων.

Στην πράξη τώρα, το Juke αποδεικνύεται σβέλτο παρά το βάρος των 1.210 κιλών που κουβαλάει, αντίστοιχο μικρομεσαίων μοντέλων. Η απόκριση στο γκάζι στο sport πρόγραμμα δεν είναι ακαριαία, αλλά ικανοποιεί αρκετά. Επί της ουσίας, οι διαφορές ανάμεσα στο normal και sport πρόγραμμα δεν είναι πολύ μεγάλες, δεδομένου ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν κινητήρα turbo. Εκεί που την αντιλαμβάνεσαι περισσότερο είναι όταν από το Sport μεταπηδήσεις στο Eco.

Οι επιδόσεις με ένα κινητήρα που ακόμα δεν πρόλαβε να ρονταριστεί πλήρως είναι επίσης ικανοποιητικές. Αρκετά πάνω από το μέσο όρο των περισσότερων ατμοσφαιρικών και ελαφρύτερων supermini των 1.400 κυβικών. Και αρκετά καλύτερες από των επίσης μικρομεσαίων ατμοσφαιρικών, όπως τα Peugeot 3008 1.6, Kia Cee’d 1.4 και Toyota Auris 1.33, αλλά και από του Qashqai 1.6 που πάντως είναι αρκετά πιο βαρύ.

Και αν αυτό σας φαίνεται ετερόκλητο πλήθος, επί της ουσίας όλους αυτούς προσπαθεί να ανταγωνιστεί το Juke. Σε αυτό βοηθά και η πολύ πυκνή διάταξη των σχέσεων του κιβωτίου. Χάρη σε αυτή κυρίως, το Juke έχει καλύτερες ρεπρίζ από το επίσης κοντά κλιμακωμένο Qashqai από 0,6 (3η 80-110 km/h) έως και 1,4” (5η 80-110 km/h).

Βάλε το Juke(box) να παίζει
Δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω από το Juke. Οι άνθρωποι της Nissan επέμεναν για το σπορ προσανατολισμό του. Όμως η απόσταση από το έδαφος και ο ημιάκαμπτος άξονας πίσω (μόνο η 4x4 έκδοση θα έχει πολλαπλών συνδέσμων) με έκαναν να διατηρώ επιφυλάξεις.

Οι οποίες επιφυλάξεις διαλύθηκαν μετά τα πρώτα δεκάδες μέτρα. Η ανάρτηση του Juke ισορροπεί με τρόπο σχεδόν ευφυή ανάμεσα στην άνεση και στη σπορ διάθεση. Το Juke γέρνει αναλογικά ελάχιστα σε σχέση με το κέντρο βάρος του, την ίδια στιγμή που περνάει πάνω από κάθε λογής λακκούβα με σχεδόν πλήρη αδιαφορία. Κι όλα αυτά χωρίς να ακούς κοπανήματα και χωρίς να νιώθεις αναπηδήσεις από τον πίσω άξονα.

Η ποιότητα κύλισης είναι πολύ καλή, ανώτερη από του Qashqai. To Juke έχει μια ραφιναρισμένη αίσθηση χωρίς ποτέ να το πεις φλούφλικο. Το αντίθετο. Είμαι βέβαιος ότι στο χώμα θα τα πάει μια χαρά, ακόμα και το προσθιοκίνητο, χάρη στη μεγάλη απόσταση από το έδαφος και τους κοντούς προβόλους. Εκεί που προσωπικά με εξέπληξε περισσότερο ήταν στο μέτριο στροφιλίκι. Καταρχήν έχει μια από τις πιο χαμηλές...ψηλές θέσεις οδήγησης.

Παρόλο που κάθεσαι ψηλά, νιώθεις μέσα κι όχι καβάλα στο αυτοκίνητο. Αυτό σου επιτρέπει να νιώσεις άνετα από την αρχή για να διαπιστώσεις πως το Juke μπορεί να σου κάνει σχεδόν κάθε χατίρι. Είναι συμπαγές, υποστρέφει ελάχιστα και το κυριότερο μπορείς να το τοποθετήσεις πανεύκολα και να το ελέγξεις το ίδιο εύκολα. Αδύνατα σημεία; Θα έλεγα το ηλεκτρικό τιμόνι που αποδεικνύεται γρήγορο και με καλή επαναφορά, αλλά χωρίς το σωστό βάρος και χωρίς σωστή πληροφόρηση για τη θέση των τροχών.

Αυτό που κυρίως ενοχλεί όμως, ιδιαίτερα στον αυτοκινητόδρομο, είναι η έλλειψη μια 6ης ταχύτητας, κάτι σαν overdrive στο κιβώτιο. Μετά τα 120 km/h, ο κινητήρας βουίζει υπερβολικά. Θα προτιμούσα να κατεβάζω για μια προσπέραση, παρά τον κινητήρα να στροφάρει κοντά στις 4.600 rpm και ο δείκτης να λέει 140 km/h.

Το κεφάλι στον ντορβά
Ναι, εκεί θα το βάλω αν το Juke δεν αποδειχτεί μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είναι πρωτότυπο, έχει πανέξυπνο placement, θα βγαίνει σε πολλές εκδόσεις και με τους σωστούς κινητήρες. Επιπλέον είναι ένα αυτοκίνητο που συνδυάζει (τουλάχιστον το ατμοσφαιρικό) πολύ εύστοχα στοιχεία από SUV, αυτοκίνητο πόλης και αυτοκίνητο με σπορ DNA. Μου άρεσε περισσότερο διότι δεν μοιάζει με οτιδήποτε κυκλοφορεί εκεί έξω, και δεν βουλιάζει στην απέραντα βαρετή ομοιομορφία. Ναι έχει τομείς που θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά ποιο αυτοκίνητο δεν έχει;