Στα μέσα του ’60, η παραδοσιακή βρετανική Rover εκπόνησε ένα εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα. Μπορεί τα οικογενειακά της μοντέλα, τα Ρ4 και Ρ5, να ήταν καθόλα σεβαστά στο κοινό, είχαν όμως μια εικόνα ότι απευθύνονταν σε ηλικιωμένες... «θείτσες».

Έτσι, οι εξαιρετικοί μηχανολόγοι Spen King (αργότερα πατέρας του Range Rover) και Gordon Bashford ανέλαβαν να σχεδιάσουν ένα καινούργιο μοντέλο από λευκό χαρτί.

Για τη Rover, το λανσάρισμα της P6 αντιπροσώπευσε τη μεγαλύτερη εργοστασιακή και παραγωγική επανάσταση στην ιστορία της. Το πρόγραμμα εξέλιξης  διήρκεσε πέντε χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων επενδύθηκαν £10.600.000 στο νέο μοντέλο και στο νέο εργοστάσιο στο Solihull στο Warwickshire, καθώς και στις αποθήκες ανταλλακτικών έκτασης 139.000 τ.μ. στο Pengam, στο Glamorgan.

Η δυναμικότητα του Solihull έφτανε τα 500 αυτοκίνητα την εβδομάδα, δηλαδή ένα αυτοκίνητο κάθε τέσσερα λεπτά. Το εργοστάσιο βρισκόταν σε περιορισμένη δραστηριότητα για 12 μήνες, καθώς πολλά P6 δοκιμάζονταν στην Αγγλία και στην Ευρώπη. Οι ανταγωνιστές κατασκευαστές τα εντόπισαν και τα φωτογράφιζαν, ενώ πάμπολλες αναφορές γίνονταν στον αυτοκινητικό Τύπο στην Ευρώπη. Αλλά το καμουφλάζ και τα άβαφα αμαξώματα παραπλανούσαν τους πάντες που νόμιζαν ότι πρόκειται για κάποιο μοντέλο άλλου κατασκευαστή, πιθανόν από την Ιταλία. Δυστυχώς, ο άνθρωπος που ασκούσε τη μεγαλύτερη επιρροή για το λανσάρισμα του Rover 2000, ο Maurice Wilks και κατοπινός πρόεδρος της εταιρείας δεν έζησε για να το δει να λανσάρεται.

Η νέα Rover P6 είχε μοντέρνα γραμμή που «έβαζε τη λειτουργικότητα πάνω από τον εντυπωσιασμό», όπως έγραφε το AUTOCAR της εποχής, και ενσωμάτωνε πολλές τεχνικές καινοτομίες: Kεντρικό «μονοκόκ» πλαίσιο με βιδωτά εξωτερικά μέρη, τέσσερα δισκόφρενα με σέρβο, κιβώτιο με τέσσερις συγχρονισμένες ταχύτητες, πίσω άξονα De Dion και διπλά ψαλίδια εμπρός με τα ελατήρια οριζόντια πάνω στο «τροπέτο», έτσι ώστε να υπάρχει χώρος για την τοποθέτηση... αεριοστροβίλου στη θέση του κινητήρα.

Αρχικά πάντως τοποθετήθηκε ένας –επίσης νέος– 4κύλινδρος 2.000 κυβικών με εκκεντροφόρο επικεφαλής και απόδοση 91 PS. Παρουσιάζοντας το Rover 2000, ο William Martin-Hurst επικεφαλής της εταιρείας είχε πει: «Σε αυτό το αυτοκίνητο επενδύσαμε όλη τη τεχνολογική τεχνογνωσία μας και όλες τις ικανότητές μας. Κατασκευάσαμε 15 πρωτότυπα που αθροιστικά οδηγήθηκαν πάνω από 445.000 μίλια μέσα κι έξω από τη χώρα. Τα αυτοκίνητα προ-παραγωγής οδηγήθηκαν πάνω από 200.000 μίλια, ενώ 268.000 μίλια καλύφθηκαν με υψηλή ταχύτητα σε αυτοκινητοδρόμους»

Σε κράτημα και άνεση, η Ρ6 ήταν «ανάμεσα στα τρία καλύτερα ευρωπαϊκά της κατηγορίας», αλλά ο κινητήρας ήταν θορυβώδης και μάλλον αδύναμος για αυτοκίνητο αυτής της κλάσης. Έτσι, το 1966, η Ρ6 απέκτησε δύο καρμπιρατέρ SU (2000 TC), άλλη κυλινδροκεφαλή και ψυγείο λαδιού, αποδίδοντας 115 PS. Αργότερα, το 1968, περιλήφθηκε στην γκάμα ένας  V8, προέλευσης Buick που αργότερα θα κινούσε και το Range Rover. Δυνατός, αθόρυβος και συνδυασμένος με αυτόματο 3άρι κιβώτιο, ο V8 έδωσε στην P6 3500 το χαρακτήρα μιας μικρής Jaguar.

Η Rover P6 αντικαταστάθηκε το 1976 από την SD1, την «4θυρη Daytona», που δεν είχε τα μειονεκτήματα της Ρ6 (χώροι, επιδόσεις) αλλά έπασχε στους τομείς της αξιοπιστίας και της ποιότητας κατασκευής, που σιγά σιγά οδήγησαν στον αφανισμό όλο το γκρουπ της British Leyland…

Στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, μια Rover P6 2000 TC, που έχει και το μεγαλύτερο συλλεκτικό ενδιαφέρον, μοντέλο του 1966 σε κατάσταση «concours» θα χρειαστεί να πληρώσετε κάτι λιγότερο από €17.000.

Η P6 2000 Series I με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά  
Κυβισμός 1.978 cc
Ισχύς 91, 92 και 115 PS (TC)
Τελική ταχύτητα 161 km/h και 177
Παραγωγή 208.875 αυτοκίνητα (1963-1973 Series I)
Τιμή σήμερα €10.000-€17.000