Στη δεκαετία του 1950, η ISO, η επικερδής αυτοκρατορία του Renzo Rivolta, ειδικευόταν στην κατασκευή κλιματιστικών, σκούτερ και του πασίγνωστου «μονόθυρου» μικροαυτοκινήτου Isetta που αργότερα πούλησε στην BMW. 

Το δεύτερο αυτοκίνητο που έφτιαξε ο Rivolta δεν είχε καμία σχέση με το πρώτο. Άλλωστε, τι σχέση θα μπορούσε να έχει το λιλιπούτειο Isetta των 236 cc με το πληθωρικό κουπέ που φορούσε κινητήρα V8 από Chevrolet Corvette; Η φιλόδοξη εταιρεία από το Bresso του Μιλάνου άλλαξε ρότα το 1961 και βάλθηκε να κατασκευάζει αυτοκίνητα ικανά να ανταγωνιστούν τις Ferrari και Maserati της εποχής. Σημαντικοί σχεδιαστές και μηχανολόγοι, όπως ο Giorgetto Giugiaro και ο Giotto Bizzarini (γνωστός από τις Ferrari 250 GT SWB και 250 GTO), επιστρατεύτηκαν για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Το Rivolta GT άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσει το 1963 το Grifo, που στην έκδοση A3L Berlinetta στέφθηκε από το AUTOCAR το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής (1966). Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε το πολυτελές 4θέσιο Fidia (σχέδιο της Ghia) και το 1969, στο Motor Show της Νέας Υόρκης, ένα νέο 2+2, το Iso Lele, σχεδιασμένο από τον Marcello Gandini.

H ISO συνέχισε να κατασκευάζει πολυτελή σπορ κουπέ μέχρι το 1975, οπότε η δραματική πτώση των πωλήσεών της, λόγω της πετρελαϊκής κρίσης, την οδήγησε σε οικονομική κατάρρευση.