Ξεκίνησε δοκιμαστικά και τους βγήκε τεφαρίκι. Στα χρόνια του ’60, καθώς ένας άνεμος ανάπτυξης και ευημερίας έπνεε στην Ιταλία, οι πωλήσεις της πρώτης 4θέσιας κουπέ Ferrari, της 250 GTE, ξεπέρασαν και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.

Δίπλα στις πολύ ιδιαίτερες και πιο γοητευτικές μπερλινέτες της ιταλικής φίρμας, αυτή η κουπέ 2+2 αντιπροσώπευε μια πολύ ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση. Ορθά σκεπτόμενοι λοιπόν εκεί στο Maranello, αποφάσισαν να κλιμακώσουν την επιτυχία αυτή, λανσάροντας σε συνεργασία με τον Pinifarina την 330 GT.

Ακόμα πιο ισχυρή από την πρόγονό της, χάρη στον 4λιτρο V12, παρείχε καλύτερη άνεση και μεγαλύτερους χώρους. Με γραμμές κοντινές στη 250 GTE, η 330 υιοθέτησε πιο ρευστές φόρμες και πιο γλυκιές με τη χρήση καμπύλων. Το αποτέλεσμα ήταν γοητευτικό μεν, λίγο ψυχρό δε, αλλά ευτυχώς υποστηριζόταν από μια ευήλια καμπίνα, ικανή να φιλοξενήσει χωρίς ιδιαίτερους συμβιβασμούς τέσσερις επιβάτες. Βέβαια με την προϋπόθεση ότι οι δύο πίσω δεν θα έμεναν εκεί για ώρα. Το ραφινάτο σαλόνι ήταν ντυμένο στα ταμπλό με ωραίο ξύλο, τα καθίσματα ήταν δερμάτινα και η θέση οδήγησης εξαιρετική για τα δεδομένα των 60s.   

Μικρή εξέλιξη
Παρά τη βούληση να είναι πιο μοντέρνα, η 330 GT κατέφυγε στις πιο συμβατικές μηχανολογικές λύσεις της γκάμας, που βρίσκονταν στα πάνω τους εκείνη την εποχή στο Maranello. Τα παλιό καλό ατσάλινο σωληνωτό σασί και ο άκαμπτος άξονας πίσω βρίσκονταν εκεί για να θυμίζουν το… δέσιμο με της παραδόσεις. Από την άλλη, τα νέα τηλεσκοπικά αμορτισέρ εμπρός και ένα σύστημα φρένων με διπλό κύκλωμα υπογράμμιζαν τη συνέπεια στην πρόοδο.

Κάτω από το μακρύ καπό, αυτό το GT έκρυβε έναν 4λιτρο κινητήρα V12, δοκιμασμένο, με αγωνιστικές περγαμηνές από ένα νικηφόρο Le Mans το 1962, αν και detuned από τα 340 στα 300 άλογα. Ελαστικός και κεφάτος στο στροφάρισμα, ο V12 καθιστούσε τη 330 ένα πραγματικό GT, παρά τις σεβαστές διατάσεις της.  

Με ατού την ελαστικότητα και του μπρίο του μοτέρ της, αλλά και υπό έντονη κριτική για τη χωρίς ένταση γραμμή της, η 330 GT υπέστη ένα σοβαρό λίφτινγκ μόλις 18 μήνες ύστερα από το λανσάρισμα το 1964.

Τα διπλά φανάρια, μια τυποποιημένη εφαρμογή χωρίς ιδιαίτερο γούστο, αλλά και «ντροπιαστικά» για μια Ferrari, βάραιναν ανώφελα το ρύγχος της. Aντικαταστάθηκαν λοιπόν από άλλα μονά, ενώ το καπό απέκτησε μεγαλύτερη κλίση σβήνοντας πιο ομαλά στη μάσκα. Στο ίδιο πλαίσιο ανασχεδιασμού και εκμοντερνισμού, υιοθετήθηκε 5άρι σασμάν, τα πεντάλ από φυτευτά έγιναν κρεμαστά, ενώ υδραυλικό τιμόνι και κλιματισμός προστέθηκαν στον κατάλογο των έξτρα. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν την 330 GT σε μια δεύτερη νιότη και στην εμπορική επιτυχία, με πωλήσεις που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενη Ferrari.

Στο χρηματιστήριο του μεταχειρισμένου μια 330 GT Series I σε κατάσταση «concours» στοιχίζει περίπου €320.000, ενώ μια Series II είναι ελαφρά ακριβότερη, στις 330.000 ευρώ.

Η 330 GT με μια ματιά
Κινητήρας 12κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 3.967 cc
Ισχύς 300 PS
Τελική ταχύτητα 240 km/h
Παραγωγή 1.080 αυτοκίνητα (1964-1967)
Τιμή σήμερα €320.000-€330.000