Σε καμία άλλη χώρα, ποτέ στην ιστορία, δεν υπήρξαν τόσοι μικροί κατασκευαστές αυτοκινήτων, όσο στην Αγγλία. Οι αγώνες αυτοκινήτων μεταξύ λεσχών στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ήταν φτηνοί και ευχάριστοι, με «ειδικά» αυτοκίνητα, κατασκευασμένα από εμπνευσμένους θιασώτες των αγώνων οι οποίοι επιδίωκαν να συνδυάσουν τη μέγιστη απόδοση με το κατά το δυνατόν χαμηλότερο κόστος.

Το πιο γνωστό όνομα είναι φυσικά η Lotus, με την Cooper και την Lola να έπονται σε αναγνωρισιμότητα. Λίγοι όμως γνωρίζουν τον Φρανκ Νίκολς, ιδρυτή και ιδιοκτήτη του Sussex Garage, ένα από τα πιο γνωστά Garages της Αγγλίας, και το δημιούργημά του ELVA.

Ειδικότης αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι
Όταν ο εν λόγω κύριος ολοκλήρωσε τη θητεία του  στο στρατό και έχοντας εκεί αποκτήσει ένα τεχνολογικό υπόβαθρο, αγοράζει ένα μικρό γκαράζ στο Γουέστχαμ, το 1947. Είναι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και οι τεχνικοί έχουν εμπρός τους πεδίο δράσης και δόξης λαμπρό. Η δουλειά πάει καλά και μετακομίζει σύντομα σε ένα μεγαλύτερο χώρο στο Μπένξιλ, στην περιοχή του Σάσεξ. Εκεί υπήρχε ήδη ένα κοινό που παρακολουθούσε και υποστήριζε τους αγώνες αυτοκινήτου. Ήδη στην πόλη αυτή είχε γίνει και ο πρώτος αγώνας ταχύτητος σε δημόσιο δρόμο.

Αφού αποκτά εμπειρία πάνω σε μια Lotus VI, παραγγέλνει ένα CSM από κάποιον Μάικ Τσάπμαν (καμία σχέση με τον Κόλιν) και σύντομα έχει αξιοσημείωτες επιτυχίες, ειδικά στο Γούντγουντ, με αποτέλεσμα να κεντρίσει το ενδιαφέρον των ενθουσιωδών ομοϊδεατών του.

Elle va
Ο Νίκολς ήταν αρκετά έξυπνος για να καταλάβει ότι αυτό το μικρό, αλλά με ικανότητες αυτοκίνητο, μπορεί να εξελιχθεί πολύ περισσότερο και με καλό μάρκετινγκ να αποτελέσει την αρχή για κάτι μεγαλύτερο. Σύντομα λοιπόν δημιουργεί το πρώτο δικό του σασί. H ELVA είχε γεννηθεί!

Το όνομα είμαι μια σύντμηση των γαλλικών λέξεων «elle va» που στα αγγλικά σημαίνει «she goes». Μια έκφραση που, αν και γαλλική, την χρησιμοποιούν για να χαρακτηρίσουν ότι ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο πάει γρήγορα. Από αυτό το ταπεινό ξεκίνημα, η ELVA αργότερα μεταμορφώνεται σε ένα κατασκευαστή που φτιάχνει περί τα 1.000 αυτοκίνητα, αγωνιστικά, σπορ αλλά και αυτοκίνητα για καθημερινή χρήση. Οι κινητήρες που χρησιμοποιεί στη διάρκεια της ζωής της η ΕLVA είναι από FORD μέχρι Climax, BMC, DKW, MGA, Porsche και BMW για να καταλήξει στο θηριώδη V8-McLaren. Και όλα αυτά σε μια περίοδο μόλις δέκα ετών.

1.000κυβικά, 100 άλογα
Το αυτοκίνητο που παρουσιάζουμε είναι ένα ELVA Mk II Sports Racer του 1957. Είναι εφοδιασμένο με τον κινητήρα της Coventry Climax των 1.097 cc που απoδίδει 96 PS στις 7.300 rpm, δίνοντας στο αυτοκίνητο τελική 210 km/h. Η εμπρός ανάρτηση είναι ανεξάρτητη, ο πίσω άξονας De Dion , τα ταμπούρα εσωτερικά πάνω στο διαφορικό και το κιβώτιο ταχυτήτων έχει τέσσερεις ταχύτητες. Είναι ένα μικρό αλουμινένιο δημιούργημα, φτιαγμένο μόνο για να πηγαίνει γρήγορα.
Η διάμετρος των μονάδων του σωληνωτού σασί παραπέμπουν σε σωλήνα ποτίσματος και το πάχος του αλουμινένιου αμαξώματος σε τσιγαρόχαρτο. Αποτέλεσμα, το βάρος ελάχιστο και οι επιδόσεις καταιγιστικές.

Μπαίνοντας μέσα στο ELVA Mk II Sports Racer από την  «πόρτα» που ανοίγει σαν χούφτα -προς τα κάτω και συγκρατείται στο αμάξωμα με ένα συρματόσχοινο- έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια μικρή μπανιέρα. Δύσκολα μπορεί κάποιος να ταιριάξει μέσα στο λιλιπούτειο αυτό όχημα. Και όταν το καταφέρει, έχει μπροστά του ένα τεράστιο τιμόνι, τα εντελώς απαραίτητα όργανα και στην αριστερή πλευρά του ταμπλό ένα τεράστιο ρολόι, άγνωστο γιατί. Το παρμπρίζ δεν παρέχει καμία προστασία στον οδηγό αφού μόλις και μετά βίας φτάνει μέχρι τη μέση του στέρνου. Στο τέλος κάθε αγώνα, ο οδηγός ήταν υποχρεωμένος να αφαιρεί από το πρόσωπό του μέρος της πανίδας της περιοχής με προτίμηση σε κάθε μορφής μυγάκια.

Σε τροχιά θριάμβου
Παρόλα αυτά το αυτοκίνητο είχε πολλές, αγωνιστικές, επιτυχίες, με αποτέλεσμα σύντομα τα ELVA να βρεθούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε μικρό χρονικό διάστημα, η εταιρία διέθετε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της στην Αμερική. Από το συγκεκριμένο μοντέλο, μόνο 25 κατασκευάστηκαν και από αυτά σήμερα διασώζονται τα 12.
Ο Αμερικανός αντιπρόσωπος έριξε την ιδέα για ένα αυτοκίνητο δρόμου θεωρώντας ότι με την καλή φήμη που είχαν ήδη τα ELVA στους αγώνες  η επιτυχία και στην αγορά θα ήταν εξασφαλισμένη.

Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για τα ELVA, τουλάχιστον όπως τα είχε φανταστεί ο δημιουργός τους.
Αν και εξαιτίας της παρότρυνσης από τον Αμερικανό αντιπρόσωπο δημιουργήθηκε το μοντέλο Courier με εξαιρετικές προδιαγραφές, ο ίδιος αυτός αντιπρόσωπος κρέμασε την εταιρία όταν βρέθηκε σε οικονομική αδυναμία να πληρώσει την παραγγελία που είχε ήδη σταλεί στην Αμερική, με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να μείνουν στο τελωνείο.
Ο Νίκολς δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει σε αυτό το οικονομικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα η παραγωγή του Courier να περάσει στην εταιρία Trojan Ltd και ο Φρανκ να συνεχίσει να ασχολείται με τα αγωνιστικά αυτοκίνητά του, όπου και συνέχισε να απολαμβάνει επιτυχίες.

Όλα αυτά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Κάπου εκεί, ο Φρανκ Νίκολς πούλησε όλες τις μετοχές της ELVA στην Trojan και αποσύρθηκε από τη σκηνή των αγώνων αυτοκινήτου για να ασχοληθεί με το ψάρεμα . Η εμπλοκή του με τα σκάφη τον οδήγησε στην δημιουργία και κατασκευή των σκαφών διάσωσης κατηγορίας BREDE για το RNLI ( Βασιλικό Ναυτικό Ίδρυμα Διάσωσης). Με αυτά ασχολήθηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή του όταν πια η υγεία του ήταν κλονισμένη.
Πέθανε στις 5 Ιουλίου του 1977, σε ηλικία 76 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα όνομα θρύλο για τους ειδήμονες του χώρου.