Προερχόμενη κατ’ ουσίαν από την μπερλίνα Alfasud, η κουπέ Sprint λανσαρίστηκε το φθινόπωρο του ’76. Με παραπλήσιο αέρα με εκείνον της κουπέ Alfetta, μην ξεχνάμε ότι και τα δυο ήταν διά χειρός Giugiaro, διαφοροποιούνταν με την πιο γωνιώδη σιλουέτα της.

Στόχος της Alfasud Sprint ήταν να γίνει ένα δημοφιλές λαϊκό κουπέ και γι’ αυτό αρχικά αρκέστηκε στον ταπεινό φλατ 1.300άρη με τα 76 άλογα. Δύο χρόνια αργότερα φόρεσε και έναν 1.5 με 85 άλογα. Όμως η κακή αεροδυναμική και το μεγαλύτερο βάρος από αυτό της μπερλίνας την έκαναν πιο αργή από την Alfasud με τον αντίστοιχο κυβισμό. Ένα παράδοξο φαινόμενο για ένα αυτοκίνητο που ήθελε να λέγεται σπορ.

Οικονομία και εμπειρία
To 1979 όμως, με τα οικονομικά όρια του αυτοκινήτου δεδομένα και την εμπειρία της Alfa στα μοτέρ, επιλέχτηκε μια λύση τόσο αποτελεσματική όσο και οικονομική: Δύο καρμπιρατέρ αντί για ένα και ψηλότερη συμπίεση έφτασαν για να ανεβάσουν το 1.500άρι μοτέρ στα 95 άλογα. Με την προσωνυμία «Veloce» για να θυμίζει τη μεγάλη εποχή των κουπέ του Bertone, η γκάμα εμπλουτίστηκε και με ένα 1.300άρη που έβγαζε 86 άλογα. Μια έκδοση που γνώρισε περιορισμένη επιτυχία και κατασκευάστηκε μόνο σε 3.800 κομμάτια.

Αυτή τη φορά όμως, οι αναμενόμενες επιδόσεις ήρθαν στο ραντεβού χάρη στην επιτάχυνση και στην τελική ταχύτητα που ήταν πρώτης γραμμής για τον κυβισμό των Sprint Veloce.

Με σπορ παρουσιαστικό, τέσσερις θέσεις και καλό πορτμπαγκάζ κάτω από τη φαρδιά τρίτη πόρτα, κόμπακτ και με καλό πάτημα στο δρόμο, η Alfasud Sprint ήταν ένα από τα πιο ζωντανά προσθιοκίνητα της εποχή της. Στο εσωτερικό συναντούσες ένα αυτοκίνητο με πλήρη εξοπλισμό, τυπικό τιμόνι «στιλ Alfa», αλλά και μια καμπίνα χωρίς φαντασία και ποιότητα.

Αντί-GTI
Τα καλύτερα ήρθαν το 1983, όπου μια 1.5 Quadrifoglio Verde, το φημισμένο τετράφυλλο τριφύλλι, ήρθε να τεθεί επικεφαλής της γκάμας. Με πιο επιθετική μάσκα σε μαύρο ματ χρώμα, φαρδύτερες ζάντες και 105 άλογα, αυτή η Sprint ήταν ικανή να τα βάλει με τα GTI της εποχής, Golf και 205. Λιγότερο απαιτητική από τον οδηγό της στο δρόμο σε σχέση με τον ανταγωνισμό, είχε τον ήχο και το ταμπεραμέντο της «πραγματικής» Alfa Romeo. Στοιχεία που της επέτρεψαν να συνεχίσει την καριέρα της για πέντε χρόνια, μέχρι το 1989, και παρότι είχε λανσαριστεί η Alfa 33, η αντικαταστάτρια της Alfasud.

Σε αυτή τη γενιά (1983-89), όπου το Alfasud ως προσωνύμιο έφυγε και το αυτοκίνητο ονομαζόταν απλώς Sprint, χρησιμοποιήθηκαν και μπόξερ μοτέρ 1.7, τα περισσότερα με δύο καρμπιρατέρ και τα πιο καινούργια με το ίδιο σύστημα ψεκασμού που φορούσαν οι 33. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι Sprint ουσιαστικά, από το 1983 και ύστερα εκτός από το εκτεταμένο facelift, μοιράζονταν το σασί και τα μηχανικά μέρη με τις 33. 

Η Alfasud Spirnt Veloce με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος επίπεδος
Κυβισμός 1.351 και 1.490 cc
Ισχύς 86 και 95/105 ίπποι
Τελική ταχύτητα 170-185 km/h
Παραγωγή 57.580 αυτοκίνητα
Τιμή σήμερα €500-4.500