Δεν είναι στη φύση μας να αφήσουμε να χαθεί μια ευκαιρία για οδήγηση σε πίστα, οπότε δεχθήκαμε με χαρά την πρόσκληση των διοργανωτών του HTTC να συμμετάσχουμε στον τελευταίο αγώνα του θεσμού για το 2017.

Το Hellenic Time Trial Challenge αποτελείται από αγώνες ατομικής χρονομέτρησης, στους οποίους μπορεί να συμμετέχει οποιοδήποτε αυτοκίνητο -δεν χρειάζεται να είναι αγωνιστικό. Κάθε αγώνας αποτελείται από δύο σκέλη πέντε γύρων, τα οποία βαθμολογούνται ξεχωριστά, με βάση τον συνολικό χρόνο της κάθε 5άδας. Η τελική βαθμολογία κάθε οδηγού, άρα και η τελική κατάταξη του αγώνα, προκύπτει από το άθροισμα των βαθμολογιών των δύο σκελών. Οι βασικές κατηγορίες του HTTC είναι τρεις: Stock για σχεδόν εργοστασιακά αυτοκίνητα με πολιτικά λάστιχα, Sport για πιο βελτιωμένα με λάστιχα Toyo R888/R888R ή Nankang AR-1 και τέλος Extreme, για αγωνιστικές κατασκευές με πλήρη εξοπλισμό ασφαλείας και σλικ λάστιχα. Αυτές οι κατηγορίες διαιρούνται και σε κλάσεις, βάσει κυβισμού.

Σύμφωνα με την πρόσκληση του HTTC, θα οδηγούσαμε το αγωνιστικό Skoda Fabia 1.2 TSI με το οποίο ο Παναγιώτης Ρουστέμης συμμετείχε την περασμένη χρονιά στο Ενιαίο ΣΟΑΑ -και διακρίθηκε, κερδίζοντας για παράδειγμα τον 2ο αγώνα της Τρίπολης. Διαβάζοντας τις λέξεις «Μέγαρα», «Fabia Ενιαίου» και «χρονομέτρηση» στην ίδια πρόταση ενθουσιάστηκα, αφού ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από την έναρξη του θεσμού. Ευτυχώς ο Γεωργιάδης και ο Τούντας έκαναν πίσω χωρίς να χρειαστεί να καταφύγω σε απειλές, οπότε ο άνθρωπος που θα εκπροσωπούσε το DRIVE ήμουν εγώ. Ήμουν σίγουρος όμως ότι κάτι είχα καταλάβει λάθος, όταν έφτασα στα Μέγαρα το πρωί του Σαββάτου 16 Δεκεμβρίου, και δεν είδα το Fabia πουθενά. «Είναι λυμένο για επισκευές λόγω του τέλους της σεζόν, οπότε φέραμε αυτά», είπε ο κ. Αλέξανδρος Ρουστέμης, δείχνοντάς μου δύο Ford Sierra.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Τρέχουμε με SR KartCross στο 1ο Dirt Games [video]

Πρόκειται για τα αγωνιστικά που η Roustemis Rally Rent νοικιάζει για χρήση στο Διαδρόμιο Σπαθοβουνίου, με τα σημάδια από τις κακουχίες που περνούν στο χωμάτινο τερέν εμφανή επάνω τους. Για την περίσταση βέβαια χαμήλωσαν λίγο, και οι ζάντες τους ντύθηκαν με ασφάλτινα λάστιχα. Και τα δύο φοράνε τον ατμοσφαιρικό 2.0 DOHC, ενώ έχουν μικρές διαφορές στο βάρος και στο «βήμα», λόγω τροχών διαφορετικής διαμέτρου. Επέλεξα να τρέξω με το άσπρο σεντάν, αντί για το μπορντό 3πορτο, γιατί… η εξάτμισή του έκανε πιο πωρωτικό ήχο. Αλλά κυρίως επειδή τα λάστιχά του, Nankang AR-1, του επέτρεπαν να τρέξει στην κατηγορία Sport. Ήταν σίγουρα πιθανότερο να βρεθεί εκεί κάποιος ανταγωνιστικός συνδυασμός, σε σχέση με την Extreme στην οποία θα έτρεχε αναγκαστικά το έτερο Sierra, λόγω των «ραλλιτζίδικων» Pirelli του.


Δεν είναι και Alfa Romeo GTAm, αλλά τον μπροστινό τροχό του τον σηκώνει.

Περιμένοντας να ολοκληρωθεί ο πρώτος αγώνας της ημέρας και να έρθει η σειρά μου στον δεύτερο, τον 4ο και τελευταίο του HTTC για το 2017, η αλλαγή του καιρού από λιακάδα σε συννεφιά δημιούργησε μια μικρή ανησυχία για το αν θα προλάβαινα να οδηγήσω στο στεγνό. Κυρίως γιατί δεν είχα ιδέα πώς θα αντιμετώπιζαν τα λάστιχα του Sierra το νερό, με δεδομένο το είδος τους αλλά και το ότι το συγκεκριμένο σετ βρίσκονταν κοντά στο τέλος της ζωής του. Παρακολουθώντας τις προσπάθειες των υπόλοιπων οδηγών, ζαλίζοντας τον κ. Ρουστέμη με απορίες για το αυτοκίνητο και απολαμβάνοντας το ευχάριστο, παρεΐστικο κλίμα στα pits, ήρθε το μεσημέρι και η δική μου ώρα, με την πίστα ευτυχώς εντελώς στεγνή. Το μόνο πρόβλημα πλέον ήταν ότι το Sierra δεν έχει καμία παροχή ρεύματος, οπότε δε θα μπορούσα να συνδέσω το PerformanceBox για να καταγράψω σε δεδομένα την κουλαμάρα μου. Θα έπρεπε να αρκεστώ στο να τη θαυμάζω αργότερα μόνο σε video.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Οδηγούμε το χωμάτινο μονοθέσιο Speedcar XTREM

Στην πράξη λοιπόν φάνηκε ότι το Sierra «μου» θέλει ιδιαίτερη αντιμετώπιση για να κινηθεί στο όριο. Όχι βέβαια λόγω δύναμης, η οποία δεν επαρκεί για να προβληματίσει την πρόσφυση στο στεγνό, αλλά λόγω στησίματος. Στην είσοδο εμφανίζει ελαφριά υποστροφή, οπότε το turn-in πρέπει να γίνει σχετικά νωρίς, και στη συνέχεια να δώσεις κι άλλο τιμόνι για να το φέρεις στην τροχιά που έχεις φανταστεί. Η τεχνική μύτη-τακούνι είναι απαραίτητη, αφού αφήνοντας απότομα τον συμπλέκτη στο κατέβασμα οι πίσω τροχοί φρενάρουν έντονα, κάτι που δεν αρκεί πάντα για να αποσταθεροποιήσει το αυτοκίνητο, μάλλον όμως επιδρά επιβαρυντικά στον χρόνο. Η δυσκολότερη υπόθεση πάντως, ήταν να «βρω» τα φρένα. Το πεντάλ είναι γραμμικό και η επιβράδυνση αποτελεσματική, όμως σε κάποιες περιπτώσεις καταλάβαινα το μπλοκάρισμα μόνο αφού έφτανα στη στροφή χωρίς τιμόνι. Στον 4ο γύρο, μετά από ένα γερό μπλοκάρισμα στην Κ6 που αλλοίωσε τη γραμμή και κατέστρεψε τον γύρο μου, κατάλαβα ότι απλώς θα τετραγωνίσω τα λάστιχα αν συνεχίσω έτσι.

Οι πέντε γύροι του σκέλους μου φάνηκε ότι είναι όσοι πρέπει, έτσι ώστε να βγαίνεις αφού χορτάσεις λίγη οδήγηση, αλλά πριν αρχίσεις να κουράζεσαι, να ταλαιπωρείς το αυτοκίνητο και να ταλαιπωρείσαι ο ίδιος. Τα χρονόμετρα της πίστας είχαν γράψει τελικά ταχύτερο γύρο 1’ 19" 492 και συνολικό χρόνο 6’ 39" 624. Νούμερα που δυστυχώς δεν μου επέτρεψαν να συναγωνιστώ κανέναν στην κατηγορία μου και με έστειλαν στην τελευταία, 10η θέση. Τουλάχιστον όμως ήμουν ταχύτερος κατά 1,4" στον καλύτερο γύρο και κατά 7,4" στο σύνολο από τον συνάδελφο που είχε οδηγήσει το ίδιο αυτοκίνητο νωρίτερα, στον πρώτο αγώνα της ημέρας. (τα αναλυτικά αποτελέσματα και των δύο αγώνων υπάρχουν εδώ)


Όταν περιμένεις να μπεις στην πίστα και βλέπεις τις πρώτες ψιχάλες να σκάνε στο τζάμι σου.

Τη βροχή βέβαια δεν τη γλιτώσαμε, αφού ξεκίνησε να πέφτει δυνατά λίγο πριν το 2ο σκέλος. Οπότε να που θα μάθαινα πώς συμπεριφέρεται η Fordάρα και στο βρεγμένο. Εμπειρία που θα μπορούσε τελικά να χαρακτηριστεί από… αγχωτική έως ιδιαίτερα ευχάριστη. Προφανώς, τα φρένα μπλόκαραν τους τροχούς πολύ πιο εύκολα. Για να μη φυτέψω το αυτοκίνητο σε κάποια αμμοπαγίδα της πίστας, όπως πήγε να συμβεί στην Κ1, πήρα από νωρίς την απόφαση να μην τα πιέζω, αλλά και να φρενάρω εκτός γραμμής. Παράλληλα, ήταν ακόμα μεγαλύτερη από πριν η ανάγκη για μύτη-τακούνι, αφού η ανεπιτυχής εκτέλεσή του ισοδυναμούσε με… τράβηγμα του χειρόφρενου. Η υποστροφή ήταν προφανώς πιο έντονη, και εκτός από την είσοδο εμφανιζόταν τώρα και μέσα στη στροφή, οπότε χρειαζόταν υπομονή. Από την άλλη, στις εξόδους το Sierra είχε μεταμορφωθεί!

Το γλιστερό τερέν ήταν ανέκαθεν πεδίο δόξης λαμπρό για τα αδύναμα πισωκίνητα, και αυτή ήταν ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Το πέρασμα στο γκάζι προκαλούσε πλέον απότομη υπερστροφή. Για να περιοριστεί το φαινόμενο ήθελε άνοιγμα του τιμονιού από πιο νωρίς ή/και λιγότερο γκάζι. Αλλά… και γιατί να το περιορίσεις δηλαδή; Είναι απαραίτητο; Ο ριψοκίνδυνος και περιπετειώδης εαυτός μου πάλεψε λίγο με τον λογικό και αριθμολάγνο, και το αποτέλεσμα ήταν «Χ». Θα απολάμβανα την υπερστροφική συμπεριφορά του Sierra, με το μυαλό όμως πάντα στο χρονόμετρο και χωρίς υπερβολές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιά, είτε στο αυτοκίνητο είτε στον εγωισμό του οδηγού.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Οδηγούμε την BMW Z4 GT3 του FIA GT [video]

Η φόρα όμως μου κόπηκε κάπως πρόωρα, αφού ο αγωνιζόμενος που είχε μπει ακριβώς πριν από εμένα στην πίστα πήγαινε απλώς για τον τερματισμό, όχι για τη βέλτιστη επίδοση, κι έτσι στον 3ο γύρο τον έφτασα. Με τις προσπεράσεις στο HTTC να απαγορεύονται, ο κανονισμός σε αυτή την περίπτωση επιβάλλει την καλύτερη λύση για τον αχόρταγο οδηγό: Σταματάς, για να ξεκινήσεις τους πέντε γύρους σου από την αρχή! Μετά από λίγη αναμονή στα pits λοιπόν, ξαναμπήκα ακριβώς τη στιγμή που σταματούσε η βροχή. Με το επίπεδο πρόσφυσης να μη δείχνει κανένα σημάδι βελτίωσης, η αντιμετώπιση από τη μεριά μου ήταν η ίδια. Ένα κοκτέιλ με 1/3 προσοχή, 1/3 προσπάθεια για χρόνο και 1/3 διασκέδαση.

Με τις συνθήκες να μεταβάλλονται σχεδόν σε κάθε πέρασμα, οι χρόνοι στη βροχή δεν είναι απόλυτα συγκρίσιμοι. Για την ιστορία, έσπασα μόνο μια φορά το «31», γράφοντας 1’ 30" 489. Ο συνολικός χρόνος των 7’ 35" 914 όμως με έφερε στην 8η θέση αυτού του σκέλους, και τελικά στην 9η θέση της συνολικής κατάταξης του αγώνα. Χειροκροτώντας τους οδηγούς-πρωταγωνιστές στην απονομή των δύο αγώνων της ημέρας, με το σκοτάδι να έχει ήδη πέσει, έκλεισε μια όμορφη και πλήρης μέρα στην πίστα.


Εις το επανιδείν

Τελειώνοντας, δεν μπορώ παρά να πω ένα ευχαριστώ στο HTTC για την πρόσκληση και στον Κωνσταντίνο Λεκάκη για την εξυπηρέτηση, τις συνεννοήσεις και τα διαδικαστικά, στη Roustemis Rally Rent του Αλέξανδρου Ρουστέμη για την παραχώρηση του αυτοκινήτου, στο Σωματείο ΕΛ.Λ.Α.Δ.Α. για τη διοργάνωση του αγώνα και στον Μάνο Ράλλη για τις φωτογραφίες και τα video. Πότε ξανατρέχουμε είπαμε;

VIDEO

1ο Σκέλος – Στεγνή πίστα

2ο Σκέλος – Βρεγμένη πίστα