Ο Daniel Sexton Gurney γεννήθηκε το 1931 στη Νέα Υόρκη και πέθανε χθες Κυριακή στην Καλιφόρνια από οξεία καταστροφική πνευμονία, σε ηλικία 86 ετών.

Ο Gurney, γνωστός ως “Big Eagle” (Μεγάλος Αετός) στους φίλους του και τους χιλιάδες οπαδούς του, έθεσε το πρότυπο του Αμερικανού οδηγού αγώνων τη δεκαετία του 1960. Ξεκίνησε να οδηγεί το 1955 αφού υπηρέτησε στον πόλεμο της Κορέας και, πολύ σύντομα, ο ψηλός και ωραίος Νεοϋορκέζος εισέβαλε στην κορυφαία αγωνιστική κατηγορία της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία.

Η πρώτη του νίκη στη Formula 1 ήρθε το 1961 με BRM και την επόμενη χρονιά ο Gurney χάρισε στην Porsche την παρθενική της νίκη σε Grand Prix. Δημιουργώντας παράδοση, ο Αμερικανός χάρισε και στην Brabham την πρώτη της νίκη στην F1, το 1964.

Όμως το πιο φημισμένο κατόρθωμα του Gurney ήταν η νίκη του στο Βελγικό GP του 1967, στο Spa, με την Eagle-Weslake V12, ένα μονοθέσιο σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από την All American Racers, τη φίρμα που ο ίδιος είχε ιδρύσει και διοικούσε. Αυτή ήταν και παραμένει η μοναδική νίκη στην F1 Αμερικανού με αμερικανικό αυτοκίνητο.

Μετά τη νίκη του στο Βέλγιο, ο Gurney οδήγησε μέχρι τη Γαλλία για να κερδίσει και τις 24 Ώρες του Le Mans (φωτ. κάτω), οδηγώντας μια Ford GT40 μαζί με τον άλλο θρυλικό Αμερικανό, τον A.J. Foyt. Τέτοια ήταν η απήχηση που είχε αυτή η «Χρυσή Εβδομάδα», που δημιουργήθηκε κίνημα “Gurney for President” για να διεκδικήσει ο Gurney την προεδρία των ΗΠΑ! Όπως γράφει και το Road & Track, έκτοτε έχουν εκλεγεί πολύ πιο ακατάλληλοι Πρόεδροι…

Πριν αποσυρθεί ως οδηγός το 1970, ο «Μεγάλος Αετός» είχε αποδείξει το πολύπλευρο ταλέντο του παίρνοντας νίκες στην F1, το NASCAR, τα IndyCars και το Can-Am. Θρίαμβοι με σπορ-πρωτότυπα σε Sebring, Daytona και όλων των ειδών τις αμερικανικές και διεθνείς πίστες, του έδωσαν μια θέση ανάμεσα στους μεγάλους οδηγούς της Ιστορίας.

Η All American Racers (AAR), που έφτιαχνε και πουλούσε τα πάντα, από μονοθέσια Formula Ford μέχρι IndyCars, ήταν ένα «άντρο καινοτομίας». Η φίρμα της νότιας Καλιφόρνιας διέλυε ρεκόρ στην Ινδιανάπολη και πήρε πολλές νίκες στα 500 Μίλια. Τη δεκαετία του 1970 ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής μονοθεσίων στη Β. Αμερική.

Η παράδοση της AAR στις νίκες –μέσω της προηγμένης μηχανολογίας– συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 1980 με το αγαπημένο αυτοκίνητο του Gurney, το “Pepsi Challenger” του 1981, που είχε το δικό του, διαφορετικό αεροδυναμικό concept την εποχή που μεσουρανούσε το ground effect, και πήρε μια ιστορική νίκη στο Milwaukee Mile ξεκινώντας από την τελευταία θέση!

Μετά τα IndyCars, η AAR στράφηκε στην ανθούσα αγωνιστική κατηγορία IMSA series  ως επίσημος εκπρόσωπος της Toyota. Είχε άλλωστε ήδη πείρα στα σπορ αυτοκίνητα, έχοντας τρέξει τα υπέροχα εργοστασιακά Plymouth Barracuda Trans-Am το 1970, την τελευταία χρονιά του Gurney πίσω από το τιμόνι.

Ξεκίνησε στην κατηγορία IMSA GTU, αλλά προχώρησε στην GTO με τις πανίσχυρες Celica τούρμπο. Και καθώς η κορυφαία κατηγορία GTP συναγωνιζόταν τα IndyCars σε δημοτικότητα, η AAR μπήκε στο χορό και σύντομα τα σασί Eagle MkIII του Gurney έδιωξαν όλους τους άλλους κατασκευαστές από το θεσμό.

Όπως  το μονοθέσιο Eagle του Bobby Unser – με τα επαναστατικά αεροδυναμικά Gurney flaps– είχε διαλύσει το ρεκόρ γύρου στην Ινδιανάπολη ξεπερνώντας το κατά 27,5 km/h μ.ω.τ., έτσι και το σπορ-πρωτότυπο Eagle MkIII κυριάρχησε σε τέτοιο βαθμό το 1993, που η κατηγορία GTP κατέρρευσε. Τόσο προηγμένη ήταν η αεροδυναμική του, που ο Gurney αρνιόταν να αποκαλύψει τα μυστικά της ακόμα και 20 χρόνια μετά!

Μια τελευταία περίοδος της AAR στα CART Indycars –ένα πρωτάθλημα που ο Gurney είχε αναστήσει με την ριζοσπαστική του πρόταση “White Paper” προς τις ομάδες– δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα το 1996-1999, οπότε η ομάδα του Gurney αποσύρθηκε από το αγωνιστικό προσκήνιο αναλαμβάνοντας κρατικά συμβόλαια και υποστηρίζοντας κάποια νέα πρότζεκτ σπορ-πρωτοτύπων.

Πέρα από την προώθηση της αγωνιστικής καριέρας του γιου του, Alex, o Gurney ασχολήθηκε με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τις μοτοσικλέτες. Ξεκίνησε τη δική του σειρά πολύ χαμηλών σπορ μοντέλων με τη φίρμα Alligator και συνέχισε να καινοτομεί στη σχεδίαση κινητήρων μοτοσικλετών μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ανάμεσα στα άλλα, ο Gurney ήταν αυτός που λανσάρισε το φουλ-φέις κράνος στα GP καθώς και τη μάχη με τις σαμπάνιες στο βάθρο των νικητών.

Ελάχιστοι άνθρωποι ήταν πιο έξυπνοι ή πιο γρήγοροι ή προσέφεραν περισσότερα στο σπορ. Αν μπορούσε να μετρηθεί το εκτόπισμα, ο Gurney θα έπαιρνε θέση στην κορυφή για όλα όσα δημιούργησε και πέτυχε στα 86 χρόνια της ζωής του.

Κάποιοι οδηγούσαν. Κάποιοι διοικούσαν. Κάποιοι σχεδίαζαν. Άλλοι κατασκεύαζαν. Ο Gurney τα έκανε όλα και νίκησε παντού, αντλώντας ενέργεια από την έμφυτη περιέργεια και το χιούμορ του.

Ο κόσμος των αγώνων είναι τώρα φτωχότερος.

[Πηγή: Road & Track, Αρχείο DRIVE]