Σύμβολα του σπορ βρετανικού πνεύματος, τα TR (για το Triumph Roadster) 2 και 3, τραχιά αλλά και με ισχυρή προσωπικότητα, γνώριζαν στη δεκαετία του ’50 μια εμπορική επιτυχία που δεν είχε προηγούμενο.

Παρόλα αυτά, το 1961, η ώρα της αποχώρησης από το προσκήνιο σήμανε γι’ αυτές τις μηχανές με την εμφάνιση αμφίβιου: Η πελατεία τους ωρίμασε σε ηλικία και ως εκ τούτου αναζητούσε σαφώς περισσότερη άνεση, χωρίς όμως να θέλει να απαρνηθεί την ευχαρίστηση να «τιθασεύει το ζώο».

Ο συμβιβασμός αυτός ανάμεσα στο μοντερνισμό και στην «αγροτική» αντοχή έμοιαζε ακατόρθωτος. Όχι όμως για την Triumph που, παίζοντας σκόπιμα το χαρτί του στιλ, κάλεσε τον Ιταλό στιλίστα Giovanni Michelotti για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να κερδίσει το στοίχημα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR3 1955-1962

Από τη μια πολιτισμένο, από την άλλη αγροίκο
Με επίσημο ντεμπούτο στο Σαλόνι του Λονδίνου το φθινόπωρο του 1961, το TR4 φόρεσε και πάλι τις στρογγυλεμένες γραμμές των προκατόχων του. Με μικρές πόρτες, οδοντωτές στο μαρπιέ, και καμπύλες να αγκαλιάζουν τους θόλους των τροχών, η σιλουέτα ακολούθησε το μοντέρνο πνεύμα της εποχή με μακρύ και γωνιώδες προφίλ.

Τα χρώμια δεν ήταν πολλά, αλλά βρίσκονταν εκεί για να τονίζουν την προσωπικότητα του αυτοκινήτου: Στους προφυλακτήρες, στις λαβές των θυρών, στο χερούλι του πορτμπαγκάζ, στη μάσκα, γύρω από τα πίσω φώτα… Στην καμπίνα, όποιο κι αν ήταν το χρώμα του αυτοκινήτου, η λαμαρίνα του ταμπλό ήταν βαμμένη άσπρη. Αυτή η τελευταία θα αποκτούσε ξύλινη γαρνιτούρα στα TR4Α από το 1965 και ύστερα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR6 1968-1976

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph GT6 1966-1972

Παρόλα αυτά, κάτω από τον αέρα «εξέλιξης» κρύβονταν όλα αυτά που δημιουργούσαν την προσωπικότητα των ρόουντστερ της Triumph: Κλασικό σασί με δοκούς, πίσω άκαμπτος άξονας στηριγμένος σε φύλλα σούστας και το παλιό, καλό 4κύλινδρο μοτέρ με το μαντεμένο μπλοκ και το μαντεμένιο καπάκι. Ένας κινητήρας με πραγματική αγροτική καταγωγή –τρακτέρ Ferguson.

Παρά την έλλειψη ευγενούς καταγωγής, αυτό το βαρύ μοτέρ με τα δύο καρμπιρατέρ και το βραχνό ήχο, σχεδόν άθραυστο και σφύζον από ροπή, παρέμενε το μεγάλο ατού του TR4. Ιδανικό για μια ήσυχη βόλτα, ήξερε επίσης να επιταχύνει δυνατά, προσφέροντας αντίστοιχες επιδόσεις, με την προϋπόθεση ο οδηγός να ήταν από τη στόφα των «ηρώων». Εκείνη την εποχή, η βελόνα του κοντέρ να καβαλάει τα 185 και το αυτοκίνητο να γράφει στην ευθεία 175 πραγματικά χιλιόμετρα δεν ήταν μικρό πράγμα. Ειδικά αν σκεφτόσουν πού πατούσε το αυτοκίνητο.

Στην πραγματικότητα, το TR4 ήταν ένα ζωώδες αυτοκίνητο, με οδική συμπεριφορά που απαιτούσε πυγμή, με ακριβές αλλά θεόβαρο τιμόνι και δύστροπο πεντάλ φρένου. Σε πείσμα όμως του ταμπεραμέντου του, γνώρισε αρχικά μεγάλη επιτυχία. Αλλά στη συνέχεια και απέναντι σε ένα πιο δραστήριο ανταγωνισμό, υποχρεώθηκε να προχωρήσει την εξέλιξή του. Το 1965, παρέδωσε τη σκυτάλη στο TR4Α που, με το καινούργιο σασί και την ανεξάρτητη ανάρτηση πίσω, αναδείχτηκε σαφώς καλύτερο στους τομείς της άνεσης και της οδικής συμπεριφοράς.

Στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου ένα Triumph TR4 του 1961 σε κατάσταση Concours στοιχίζει λίγο κάτω από τις 45 χιλιάδες ευρώ, ενώ ένα σε αποδεκτή κατάσταση μπορείτε να το βρείτε από 8,5-9 χιλιάδες.

Το TR4 με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 2.138 cc
Ισχύς 105 PS
Τελική ταχύτητα 175 km/h
Παραγωγή 40.253 αυτοκίνητα (1961-1965)
Τιμή σήμερα €43.800 (Concours)