Αν και το όνομα Triumph κοσμούσε το καπό του GT6 , δεν ήταν η ίδια η γνωστή βρετανική εταιρία που γέννησε το συγκεκριμένο μοντέλο, αλλά η Standard Motor Company LTD που το 1945 είχε εξαγοράσει την Triumph.

H απρόσμενη όμως εμπορική επιτυχία του Triumph GT6 βασίστηκε σε άλλο ένα ψέμα που η εταιρία άφησε εντέχνως να πλανάται. Αν και όλοι πίστευαν ότι το αυτοκίνητο είχε τις ρίζες του στο Spitfire, νικητή της κλάσης του στις 24 Ώρες του Le Mans το 1965, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε αφού τα δύο μοντέλα ήταν τελείως διαφορετικά στην κατασκευή.

Το ψεματάκι αυτό όμως λειτούργησε αποτελεσματικά και ούτε λίγο ούτε πολύ 40.926 μονάδες βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής μέσα σε έξι χρόνια που διήρκεσε η ζωή του, νούμερο πρωτόγνωρο για μια μικρή εταιρία στις αρχές τις δεκαετίας του ’60!

Σχεδιαστής ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος Giovanni Michelotti, ο οποίος ανέλαβε το ντιζάιν έχοντας ήδη στο παλμαρέ του το επίσης επιτυχημένο Spitfire. Ο μικρός κινητήρας του Spitfire δεν αρκούσε για να κινήσει το πιο βαρύ GT και έτσι μέσα στη μακριά μουσούδα του νέου μοντέλου τοποθετήθηκε ένας δίλιτρος 6κύλινδρος κινητήρας προερχόμενος από το μεγαλύτερο Vitesse, ο οποίος απέδιδε 96 ίππους. Ισχύς αρκετή για να κινεί το αυτοκίνητο αξιοπρεπώς, χαρίζοντάς του ανταγωνιστικές επιδόσεις σε σχέση με τον αντίπαλό του, το MGB. Το κιβώτιο είχε τέσσερεις σχέσεις και κατόπιν παραγγελίας μπορούσε να εφοδιαστεί και με overdrive.

Στην αγορά παρουσιάστηκε επίσημα το 1966 και με το μακρύ ρύγχος, την χυτή ουρά και την πίσω πόρτα που άνοιγε προς τα επάνω, αμέσως απέκτησε το παρατσούκλι η E-type των φτωχών! Εσωτερικά, το GT6 χάιδευε τη ματαιοδοξία των ιδιοκτητών με δερμάτινα καθίσματα , ξύλινο ταμπλό, θέρμανση και πλήρη πίνακα οργάνων.

Στο δρόμο, όλα έβαιναν καλώς μέχρι το GT6 να συναντήσει το όριο της πρόσφυσης σε μια στροφή. Το αυτοκίνητο με αιωρούμενους άξονες πίσω, προερχόμενους από το πολύ πιο αργό Triumph Herald, παρουσίαζε τρομακτικές αλλαγές στη γωνία κάμπερ και το GT6 άφηνε το δρόμο πρώτα με την ουρά! Χαρακτηριστικό που έγινε αντικείμενο δυσμενούς κριτικής στις ΗΠΑ, επηρεάζοντας τις πωλήσεις στη Βόρειο Αμερική.  

Ύστερα από την κατακραυγή των Αμερικανών αντιπροσώπων, (τρομαγμένοι από την επίθεση του Ralph Nader* στους αιρούμενους άξονες της Chevrolet Corvair), η εταιρία αντέδρασε γρήγορα και άμεσα. Έτσι λανσάρισε το 1968 το Mk II με βελτιωμένη ανάρτηση με εξελιγμένα ψαλίδια πίσω. Η αλλαγή αυτή μαζί με άλλες αναβαθμίσεις και βελτιωμένο κινητήρα που απέδιδε πια 105 άλογα, έκλεψε μεγάλο κοινό από το MGB, που ήταν κι ο άμεσος ανταγωνιστής στην κατηγορία.

Το τελικό μοντέλο, το Mk III, παρουσιάστηκε το 1970 με αρκετές εξωτερικές αλλαγές, δίνοντας στο αυτοκίνητο εκτός από παράταση στο χρόνο ζωής του, ένα εξαιρετικό ρεκόρ πωλήσεων. Τέτοιο που ούτε η ίδια η εταιρία δεν περίμενε.

Στην αγορά των κλασικών αυτοκινήτων ένα GT6 Mk I του 1967, σε κατάσταση «Concours» στοιχίζει γύρω στις €15.000, ενώ ένα από τα τελευταία Mk III του 1971, λίγο ακριβότερα στα €16 χιλιάρικα.

Το GT6 Mk1 με μια ματιά
Κινητήρας Έξι κύλινδροι σε σειρά
Κυβικά 1.998 cc
Ισχύς 96, 105 και 99 PS
Επιτάχυνση 0-100 km/h 11,3”, 10,2” και 10,3”
Τελική ταχύτητα 174, 178 και 180 km/h
Αυτοκίνητα 15.818 Mk I, 12.066 Mk II και 13.042 Mk III
Τιμή σήμερα €15.000, €15.500 και €16.000

* Ralph Nader, πρωτεργάτης του αμερικανικού καταναλωτικού κινήματος. Το 1965, ο Nader είχε εκδώσει το περιβόητο best seller του, «Unsafe at any Speed» (Ανασφαλές σε Οποιαδήποτε Ταχύτητα), που έστρεψε την προσοχή του κοινού στην έλλειψη ασφάλειας των τότε αυτοκινήτων. Πέρα από το θάνατο της Chevrolet Corvair, το βιβλίο εκείνο παρά λίγο να φέρει και την καταδίκη των ανοιχτών αυτοκινήτων.