Υποδεχόμενο ένα μεγάλο μοτέρ V8 της Ford κάτω από το καπό, το κομψό Sunbeam Alpine έγινε ανδροπρεπέστερο. Δυνατό αλλά όχι άγριο, παρέμεινε ένα γρήγορο κάμπριο ζυμωμένο με καλούς τρόπους. 

Λανσαρισμένο το 1959, το καμπριολέ Alpine (του γκρουπ Rootes) γνώριζε μεγάλη επιτυχία με την ιταλο-αμερικανική γραμμή, τη κολακευτική παρουσίαση και τη δελεαστική τιμή του.

Αρχικά, με καλή υποδοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες (την προνομιακή αγορά για τη βρετανική εταιρεία, στη συνέχεια έδειχνε να υποφέρει από την εικόνα του «ευγενικού» αυτοκινήτου, χωρίς χαρακτήρα, ειδικά απέναντι σε ένα ανταγωνισμό που έσφυζε εκεί που αυτό χώλαινε. Από το 1961, οι πωλήσεις άρχισαν να φθίνουν και με την ένδεια κεφαλαίων που θα απαιτούσε ένα δραστικό φρεσκάρισμα με άλλο κινητήρα, η Sunbeam κατέφυγε στη λύση-πανάκεια: Ένα μεγάλο αμερικανικό μοτέρ κάτω από το καπό του Alpine της. Εξάλλου, η πρακτική της διατλαντικής συνεργασίας είχε δώσει ήδη -και θα συνέχιζε να δίνει- καλά δείγματα, όπως η Allard J2, η Shelby Cobra, το Jensen Interceptor, η Lister-Chevrolet και φυσικά το Ford GT40.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ DRIVE Legends: Jensen FF 1966-1971

Διπλή προσωπικότητα
Η επιλογή βασίστηκε στο 4,2λιτρο μπλοκ V8 της Ford (260 ci), το μόνο που ήταν αρκετά μαζεμένο για να χωρέσει στο μηχανοστάσιο του αυτοκινήτου, συνδυασμένο με 4άρι χειροκίνητο σασμάν. Ο Caroll Shelby, που είχε διαχειριστεί την ίδια συνταγή με επιτυχία στο AC Cobra, φαινόταν ο κατάλληλος άνθρωπος για το εγχείρημα. Έτσι την αποστολή της επαφής ανέλαβε ο Καλιφορνέζος αντιπρόσωπος της Sunbeam. O Shelby αποδέχτηκε την πρόσκληση και παρουσίασε το αποτέλεσμα στους αντιπροσώπους της βρετανικής φίρμας, το φθινόπωρο του 1963.

Επρόκειτο φυσικά για ένα κοκτέιλ, λιγότερο εκρηκτικό από τις κόμπρες του. Διατηρώντας τη διακριτική σιλουέτα, τους μικρούς τροχούς και το σασί που ήταν άμαθο στη δραστική αύξηση της ισχύος, η Alpine ξεκίνησε την εξελικτική πορεία της με το όνομα «Thunderbolt». Στη συνέχεια όμως βαφτίστηκε «Tiger» προς τιμή του Sunbeam Tiger του 1925 που είχε θέσει το ρεκόρ ταχύτητας στην παραλία του Southport με 245,2 km/h. To αυτοκίνητο αποκαλύφθηκε τελικά υπό το νέο του όνομα στο New York International Auto Show τον Μάιο του 1964, με περιορισμένες σπορ προσδοκίες.



Με όμορφο προφίλ, που συντίθετο από ρευστές, τραβηγμένες γραμμές και με κομψό hardtop βρισκόταν με τα τσαρούχια μέσα στο αισθητικό πνεύμα των 60s. Το ίδιο και το πίσω μέρος του με κομψά, διακριτικά tailfins μπερλίνας της εποχής. Στην καλοκατασκευασμένη καμπίνα, οδηγός και συνοδηγός κάθονταν σε αναπαυτικά καθίσματα, έχοντας εμπρός τους ένα επίσης πολύ «βρετανικό» ταμπλό με πλακάζ από ξύλο καρυδιάς. Ο δε εξοπλισμός ήταν πληθωρικός για τα αγγλικά στάνταρ.



Γρήγορο και ικανό για πειστικές επιταχύνσεις, ήταν περισσότερο ακονισμένο για τις ατελείωτες αμερικανικές ευθείες παρά για τους στριφτερούς, απαιτητικούς δρόμους. Βεβαρημένο από ανεπαρκές φρενάρισμα και από μόνιμα προβλήματα υπερθέρμανσης, δεν του άρεσε καθόλου η κακομεταχείριση με χαμηλή ταχύτητα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ DRIVE Legends: ISO Rivolta Lele 1969-1974

Ο 8κύλινδρος κινητήρας, σε καμία περίπτωση βίαιος και ξεχειλίζοντας από ροπή, παρακινούσε περισσότερο για μια στρωτή οδήγηση, με τον οδηγό καλά προστατευμένο πίσω από το μεγάλο παρμπρίζ. Προφανές ότι το Tiger έκανε περισσότερο για μεγάλες αποστάσεις, η ταξιδιάρικη φύση του υποστηριζόταν από ένα πορτμπαγκάζ, ασυνήθιστα μεγάλο για την κατηγορία.  

Περισσότερα άλογα, το ίδιο σασί
Με απόλυτη γνώση των μειονεκτημάτων του, η Sunbeam αναθεώρησε το Alpine Tiger το 1966 με τη βερσιόν Mk II που της φόρεσε τον 4,7λιτρο V8 της Ford με 200 άλογα. Επιπλέον ενίσχυσε το σύστημα των φρένων, ενώ ανασχεδίασε και τη γρίλια στη μάσκα για να έρχεται περισσότερος φρέσκος αέρας στο ψυγείο, βελτιώνοντας έτσι την ψύξη του μοτέρ.

Πιο ομοιογενές, αλλά πάντα περιορισμένο από ένα ξεπερασμένο σασί, το Tiger με το μοτέρ Ford εξαφανίστηκε από τους καταλόγους της εταιρείας ύστερα από την εξαγορά του γκρουπ Rootes από την Chrysler το 1976.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Shelby AC Cobra 1963-1966

Στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, ένα Tiger Μk I του 1964 κοστίζει σε κατάσταση Concours περίπου 105.000 ευρώ, ένα Mk IA, που φορά επίσης το μικρό V8, λίγο ακριβότερα στις 112+ χιλιάδες, ενώ ένα από τα τελευταία Mk II του 1967 ανεβαίνει στις 175 χιλιάδες.

Το αυτοκίνητο των φωτογραφιών είναι ένα Mk I του 1966 με το αρχικό μοτέρ Ford V8 των 260 κυβικών ιντσών. Φοράει από το εργοστάσιο κιτ Super Induction, κιτ καλλωπισμού του κινητήρα με πολλά εξαρτήματα από αλουμίνιο, 4απλό καρμπιρατέρ Holley, 6φτερο ανεμιστήρα ψυγείου, πιο άγριο εκκεντροφόρο, καπάκι (κάλυμμα) βαλβίδων Tiger και bolt-on Traction Master.      

Το Alpine Tiger με μια ματιά
Κινητήρας Ford V8
Χωρητικότητα 4.261 cc και 4.737 cc
Ισχύς 164 PS και 200 PS
Τελική ταχύτητα 192 km/h και 205 km/h
Παραγωγή 7.085 αυτοκίνητα (1964-1967)
Τιμή σήμερα 106.000 έως €174.000