Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, ο οραματιστής βιομήχανος Preston Tucker ήταν έτοιμος να ξεκινήσει την παραγωγή μιας δικής του γκάμας αυτοκινήτων.

Το μοντέλο του, το Tucker 48 «Torpedo», αντίθετα από τα μοντέλα του 1942 που οι περισσότερες εταιρείες αυτοκινήτων συνέχιζαν να ανακυκλώνουν το 1945-1946, θα ήταν εξ ολοκλήρου νέο. Με αεροδυναμικό σχήμα, τα αυτοκίνητο του Tucker δεν έμοιαζε σε τίποτα με ό,τι που είχε δει κάποιος μέχρι τότε.

Αλλά και μηχανολογικά βρισκόταν εμπρός από την εποχή του. Ο κινητήρας του, τοποθετημένος πίσω, ήταν τροποποιημένος κινητήρας ελικοπτέρου, με ψεκασμό, ειδικά σχεδιασμένη μετάδοση, δισκόφρενα και ένα τρίτο φανάρι «Κύκλωπα», συνδεδεμένο με το τιμόνι έτσι ώστε να στρέφει προς τη μεριά της στροφής.



Εμπρός από την εποχή τους, όμως ήταν και οι προδιαγραφές ασφαλείας: Γεμισμένα ταμπλό, παρμπρίζ ασφαλείας «pop-out» και πλαίσιο ενισχυμένο με κάρμπον. Το αυτοκίνητο υποτίθεται ότι είχε και ζώνες ασφαλείας, μέχρις ότου ένας συνεργάτης του Tucker τον έπεισε να κάνουν το αυτοκίνητο να φαίνεται λιγότερο ανθεκτικό και λιγότερο ασφαλές από αυτό που ήταν.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ H γραμμή παραγωγής του μοτέρ της Tucker [videos]

Εν τω μεταξύ, επειδή η εταιρεία του είχε σχεδόν καταρρεύσει οικονομικά, χρειαζόταν οπωσδήποτε επενδυτές. Έτσι, σε πρώτη φάση άρχισε να πουλά «προνόμιο αντιπροσώπευσης» σε ντίλερ και στη συνέχεια μετοχές στο κοινό. Την ίδια εποχή άρχισε να πουλά και αξεσουάρ του αυτοκινήτου, όπως το ραδιόφωνα και τα καλύμματα των καθισμάτων, όλα πριν το Torpedo οδηγηθεί στη γραμμή παραγωγής.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Tucker 48, με μοτέρ σχεδόν 10.000 cc

Αυτό ήταν προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για το υπουργείο Δικαιοσύνης και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία ξεκίνησε έρευνα τον Μάιο του 1948. Το επιχείρημα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν ότι ο Tucker δεν σχεδίαζε ποτέ να κατασκευάσει αυτοκίνητα -σύμφωνα με αυτή τη λογική, επιχειρούσε να δεσμεύσει τους επενδυτές του και να εγκαταλείψει την επιχείρηση.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Αγοράστε το Tucker 48 του ίδιου του Preston Tucker!

Καθώς αυτό δεν ήταν προφανές, οι εισαγγελείς προσπάθησαν να πείσουν την επιτροπή. Οι κατηγορίες όμως ήταν τόσο σαθρές και αστήριχτες, έτσι ώστε ο δικηγόρος του Tucker δεν μπήκε καν στον κόπο να σχεδιάσει υπερασπιστική τακτική. Ο Tucker αθωώθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1950, αλλά ήταν ήδη αργά, καθώς η ζημιά είχε γίνει: Ο Tucker έχασε όλους τους επενδυτές του, έπρεπε να απολύσει όλους τους εργαζομένους του και ποτέ δεν κατασκεύασε άλλο Torpedo.

Πολλοί πιστεύουν ότι οι νομικές διαδικασίες εναντίον του Tucker υποστηρίχθηκαν από τους Big Three (Ford, General Motors και Chrysler) που φοβήθηκαν το επίπεδο του ανταγωνισμού του.