Η παρουσίασή του έγινε στο Γερμανικό Εθνικό Σαλόνι Αυτοκινήτου, στο Βερολίνο.

Σχεδιασμένη από το στιλίστα Fritz Fiedler, η BMW 326 παρουσιάστηκε σε τρεις τύπους αμαξώματος: Μία 4πορτη μπερλίνα και δύο καμπριολέ με δύο και τέσσερις πόρτες.΄Ηταν δε το πρώτο 4πορτο μοντέλο της BMW.

H 326 κάτω από το καπό φορούσε δίλιτρο, 6κύλινδρο κινητήρα σε σειρά με δύο καρμπιρατέρ Solex, αποδίδοντας 50 άλογα στις 3.750 rpm. Η τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου έφτανε τα 115 km/h, ενώ το 4τάχυτο μερικώς συγχρονισμένο σασμάν διέθετε σύστημα «ελεύθερου τροχασμού» που αποσυνέδεε τον κινητήρα όταν άφηνες το γκάζι. Άλλοι νεωτερισμοί που εμφανίστηκαν με την 326 ήταν η πίσω ανάρτηση με ράβδο στρέψης και η υδραυλική υποβοήθηση των φρένων.



Όλα τα μοντέλα της 326, μπερλίνες και καμπριολέ, κατασκευάστηκαν μεταξύ των ετών 1936 και 1941, ενώ μερικά φτιάχτηκαν μεταπολεμικά, το 1946. Η συνολική παραγωγή ήταν 15.936 αυτοκίνητα.

Με το νεωτερικό στιλ και την κομψότητά της, η καμπριολέ BMW 326 σημάδεψε την εποχή της. Σήμερα, υπάρχουν κάμποσα μοντέλα τέλεια αποκατεστημένα από παθιασμένους με το κλασικό αυτοκίνητο και ανάλογη είναι και η τιμή του.



Στις 15 Φεβρουαρίου του 1913, ο Βρετανός Percy Lambert, οδηγώντας ένα 4,5λιτρο Invincible Talbot 25 ίππων στην πίστα στα Brooklands έγινε ο πρώτος άνθρωπος που διήνυσε 100 μίλια (σχεδόν 161 km) σε μία ώρα. Για την ακρίβεια 103,84 μίλια ή 167,11 km. O Lambert βρήκε τραγικό θάνατο την ίδια χρονιά σε μια προσπάθεια ενός ακόμη ρεκόρ.



Στις 15 Φεβρουαρίου του 1978 ανακοινώνεται ότι κλείνει το εργοστάσιο συναρμολόγησης της Triumph στο Speke, στο Merseyside.

Στις 15 Φεβρουαρίου του 1983, το Mini Metro γίνεται το best-selling αυτοκίνητο της Βρετανίας. Το όνομά του επιλέχτηκε μέσω ψηφοφορίας μεταξύ των εργαζομένων της British Leyland που είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε τρία ονόματα: Match, Metro ή Maestro.



Στις 15 Φεβρουαρίου του 2006, το συμβούλιο της πόλης του Westminster αποκάλυψε τους δέκα χειρότερους παραβάτες κακοπληρωτές της παράνομης στάθμευσης.  Ένα λευκό βαν είχε συγκεντρώσει 250 απλήρωτες κλήσεις.

Στις 15 Φεβρουαρίου του 1902, η Oldsmobile «έτρεξε» την πρώτη της εθνική διαφήμιση αυτοκινήτου στην εφημερίδα Saturday Evening Post. Ο Ransom Olds δεν ήταν άμοιρος γνώσης στις καινοτομίες στον τομέα της επικοινωνίας. Ένα χρόνο νωρίτερα, ο Olds είχε στείλει έναν από τους βοηθούς του, τον Roy Chapin, σε ένα ταξίδι από το Detroit στη Νέα Υόρκη με ένα Olds Runabout του 1901.

Παρά την απουσία κατάλληλων δρόμων, πρατηρίων βενζίνης ή συνεργείων επισκευής, εννέα ημέρες και 800 μίλια αργότερα, ο Chapin έφτασε στο Waldorf-Astoria Hotel της Νέας Υόρκης σε ένα κομμάτι. Οι καθημερινές δημοσιεύσεις του ταξιδιού αυτό αύξησαν τη δημοσιότητα του Runabout. Σε ένα χρόνο, η εταιρεία Olds αύξησε τις πωλήσεις των Runabout από 425 σε 2.500 κομμάτια.

Με τη βοήθεια των διαφημίσεων στην εφημερίδα, οι ετήσιες πωλήσεις θα αυξάνονταν κατά 100% σε 5.000 αυτοκίνητα μέχρι το 1904. Ο Olds ανέθεσε επίσης σε δύο δημοφιλείς τραγουδοποιούς εκείνης της εποχής να γράψουν ένα τραγούδι για διαφημιστικούς σκοπούς. Έτσι, με μουσική του Gus Edwards και στίχους του Vincent P. Bryan, το αποτέλεσμα ήταν το «In My Merry Oldsmobile». Ένα τραγούδι εμπνευσμένο από το μοντέλο Curved Dash Olds που έγινε γνωστό από τον τραγουδιστή Billy Murray και τώρα πια είναι ένα κλασικό κομμάτι. Κάντε τον κόπο και μπείτε στο YouTube να το ακούσετε.

Στις 15 Φεβρουαρίου του 1967, ο J. Frank Duryea, ιδρυτής της Duryea Motor Wagon Company με τον αδελφό του Charles, πέθανε στο Old Saybrook του Conneticut, σε ηλικία 97 ετών. Εβδομήντα τέσσερα χρόνια νωρίτερα, οι αδελφοί Duryea κατασκεύασαν το πρώτο από τα 13 Duryea Motor Wagons, εγκαινιάζοντας ανεπίσημα την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία και τη γραμμή παραγωγής.