Περνώντας στα τρία λίτρα, ο παλιός flat six πρακτικά άγγιξε το όριο της εξέλιξής του. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του δεν μπορούσε να παίξει στα ίσια τα μεγάλα ιταλικά 12κύλινδρα μοτέρ.

Η αντίδραση λοιπόν δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την υπερτροφοδότηση που συνιστούσε μια απλή αλλά και τη λιγότερο δαπανηρή επιλογή για να ανεβάσεις δυναμικά την ισχύ. Μια τεχνική για την οποία η Porsche είχε αποκτήσει μπόλικη εμπειρία διά μέσου των αγώνων, πάνω στις 917 με τα 1.000+ άλογα. Αλλά και στη συνέχεια με την Carrera RSR των 500 ίππων που τερμάτισε δεύτερη στις 24 Ώρες του Le Mans το 1974. Έτσι, με αυτή την προίκα οι Γερμανοί μηχανολόγοι εξέλιξαν μια εξημερωμένη έκδοση, εντυπωσιακή για την εκπληκτική ωρίμανσή της.

Εφοδιασμένο με ένα τούρμπο ΚΚΚ, το 6κύλινδρο μοτέρ ανέβηκε στα 260 άλογα, αποδίδοντας παράλληλα εντυπωσιακή ροπή στις χαμηλές στροφές. Και μόνο η τοποθέτηση του μοτέρ, συν το τούρμπο, συν το μεγάλο εναλλάκτη αποτέλεσε κατόρθωμα για τους μηχανικούς για να μπορέσουν να τα βολέψουν όλα στο περιορισμένο μηχανοστάσιο.

Η απόδοση αυτή επέβαλε σκληρότερες αναρτήσεις, όπως και τα φρένα της Carrera RSR (αγωνιστική έκδοση της Carrera RS), επιβάλλοντας ταυτόχρονα και δραστικές επεμβάσεις στο αμάξωμα. Στενά συνδεδεμένη με την Carrera RS, το αμάξωμα ξεχώριζε από τη μεγάλη πίσω πτέρυγα που ενσωμάτωνε σχάρα αερισμού, τα φουσκωμένα φτερά και ένα ψυγείο λαδιού εμπρός που βολευόταν μέσα στον προφυλακτήρα. Η πρώτη εκτός από τη συμβολή στην ψύξη του μοτέρ φέρνοντας φρέσκο αέρα στο μηχανοστάσιο είχε μέγιστη συμβολή στη σταθερότητα του αυτοκινήτου, πιέζοντας δυνατά τον πίσω άξονα προς τα κάτω.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Porsche 911 1963-1974 [video]

Υπέροχη σε παρουσιαστικό, διέθετε επίσης πλουσιότατο στάνταρ εξοπλισμό, με κλιματισμό, δερμάτινο σαλόνι, ανοιγόμενη οροφή και ηλεκτρικά φιμέ τζάμια. Βέβαια, κατά τα πάγια ειωθότα της Porsche, η παρουσίαση χαρακτηριζόταν από τη εγνωσμένης εικόνας γερμανική νηφαλιότητα.

Στην κορυφή της γκάμας, η Turbo ικανοποιείτο με το να είναι η πιο ικανή από τις 911, καθώς δεν ήταν μόνο επιθετική και προκλητική στις γραμμές της. Βίαιη και πανίσχυρη, απαιτούσε δυνατά χέρια και μια γενναία δόση… ταπεινότητας από τη μεριά του οδηγού.

Εμβληματική από κάθε άποψη, γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η αρχικά προγραμματισμένη περιορισμένη παραγωγή των 1.000 κομματιών σχεδόν τριπλασιάστηκε, πριν καν το 3,3λιτρο μοντέλο εμφανιστεί το 1977. Χάνοντας λίγη από την αγριάδα της προς χάριν μεγαλύτερης άνεσης στην οδήγηση, ήταν άμεσα αναγνωρίσιμη από τη διπλόμπουκη εξάτμιση και τη ευμεγέθη πίσω πτέρυγα.

Με την αλλαγή των αντιρρυπαντικών κανονισμών στις ΗΠΑ, η Porsche αναγκάστηκε να αποσύρει την 911 Turbo Carrera (γνωστή ως 930) από την εκεί αγορά το 1980. Το μοντέλο δεν επέστρεψε στην Αμερική παρά μόλις το 1986, με την προσθήκη των μοντέλων Targa και Cabriolet που δεν υπολείπονταν σε στιλ, πριν εξαφανιστεί από τους καταλόγους της Porsche δύο χρόνια αργότερα. Το τελευταίο χρόνο της καριέρας της, το 1989, έφερε μαζί και το 5άρι σασμάν G50 που αντικατέστησε το παλιό 4άρι. Η 930 του 1989 απέκτησε κατόπιν παραγγελίας την premium δυνατότητα να γίνεται και «Flachbau», πλατυμούρικη δηλαδή, με τη στιλ της μύτης της αγωνιστικής 935.

Στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου μια σπανιότερη 3λιτρη του 1976 σε κατάσταση Concours στοιχίζει 275 χιλιάδες ευρώ, ενώ μια 3.3 του 1977 κάτω από 200 χιλιάδες.

Η 911 Turbo με μια ματιά
Κινητήρας 6κύλινδρος επίπεδος
Χωρητικότητα 2.993 cc και 3.299 cc
Ισχύς 260 PS και 300 PS
0-100 km/h 5,2” και 5,4”
0-200 km/h 19,8” και 19,7”
0-1.000 m 24,2” και 24,4”
Τελική ταχύτητα 242 και 260 km/h
Παραγωγή 2.873 και 17.791 αυτοκίνητα (1974-1989)
Τιμή σήμερα 275 και 193 χιλιάδες ευρώ