Με την αποψιλωμένη σιλουέτα και την επιθετική θωριά έδινε την αίσθηση σκληροτράχηλου 4x4. Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν παρά παιχνιδιάρικο και το προνομιακό πεδίο του ήταν οι ηλιόλουστες ακροθαλασσιές, όπου και απευθυνόταν.

Μεταξύ των 10-15 σχεδίων του Sir Alec Issigonis με βάση τα Mini Austin και Morris, το πρότζεκτ «Moke» που προοριζόταν για το στρατό της Αυτής Μεγαλειότητος και ικανού να διασφαλίσει μεγάλες παραγγελίες, ήταν αυτό που ολοκληρώθηκε και ταχύτερα.

Ντυμένο με στοιχειώδη καροσερί, επίπεδη, και με ένα ανακλινόμενο παρμπρίζ, σχεδιάστηκε για να φορτώνεται σε μεταγωγικά αεροπλάνα και να ρίχνεται με αλεξίπτωτο μαζί με τις αερομεταφερόμενες μονάδες. Λαμπρή στρατηγική στα… χαρτιά. Με το που έφτανε στο έδαφος, η χαμηλή απόσταση από το έδαφος αποδεικνυόταν ανίκανη για να «παίξεις στρατιωτάκια». Τελικά, μόλις λίγες εκατοντάδες Moke θα ντύνονταν στο χακί για αποστολές επιστασίας. Αποτυγχάνοντας να υπογράψει το συμβόλαιο του αιώνα, η British Motor Corporation, η γνωστή μας BMC και γκρουπ που συγκέντρωνε μεταξύ άλλων τις Austin και Morris, αποφάσισε να κάνει επικερδές το πρότζεκτ με μια πολιτική έκδοση.

Απόβαση στις… πλαζ
Με επίσημο λανσάρισμα το καλοκαίρι του 1964, το μικρό Austin που περιγραφόταν ως «παντός εδάφους με χίλιες χρήσεις» δεν απευθυνόταν σε μια καθορισμένη πελατεία. Από το ντεμπούτο του, η πολεμική άποψη κυριαρχούσε (ένα μόνο κάθισμα και ένα τεντωμένη κουκούλα σαν καμβάς από σκηνή), οπότε οι πωλήσεις περιορίζονταν σε τεχνίτες ή σε δασικά επαγγέλματα. Την ατυπική σιλουέτα συνέθετε ένα ιδιαίτερα χαμηλό προφίλ που του έδινε τον αέρα μεγάλου καρτ και αντίστοιχη αίσθηση στην οδήγηση. H ογκώδης αδιάβροχη «καμπίνα» με το μεταλλικό σκελετό της έβγαινε με το ένα χέρι, γδύνοντας κυριολεκτικά το Moke. Πίσω από το ανακλινόμενο παρμπρίζ, το εσωτερικό ήταν λιτό, με το ταμπλό να έχει μόνο το κοντέρ από τα πολιτικά Mini. Σε εγκάρσια διάταξη, το μικρό μπλοκ του μοτέρ έπαιρνε ακόμη μεγαλύτερη ζωντάνια, καθώς το αυτοκίνητο δεν ζύγιζε καλά καλά 650 kg.



Η στενή εμπορική στόχευση πήρε άλλες διαστάσεις με το που το επέλεξαν οι διασημότητες της εποχής για να «δραπετεύουν» από τα γιοτ σε όλα τα μέρη του κόσμου ή ακόμη με την εμφάνισή του στη μικρή (μίνι τηλεοπτική σειρά «The prisoner») και στη μεγάλη οθόνη (12+1 [οι δεκατρείς καρέκλες] 1969 και Une veuve en or 1969), εκτοξεύοντας τη δημοτικότητά του.

Ταυτόχρονα σύμβολο της ανεμελιάς της δεκαετίας του ’60 και αυτοκίνητο παραλίας ολίγον σνομπ, το πεπρωμένο του ήταν πλέον καθορισμένο και με τη βούλα. Επιβεβαιώνοντας αυτή την αποστολή, το Moke κινήθηκε με ένα φυσικό τρόπο προς την αστικοποίησή του, υιοθετώντας τέσσερα άνετα καθίσματα, μεγάλους προφυλακτήρες για να προστατεύσει την ευαίσθητη καροσερί, μια πιο καλαίσθητη κουκούλα, αλλά και κινητήρες πιο ισχυρούς, σε ακολουθία με αυτούς της γκάμας του Mini.



Επιφανειακό αυτοκίνητο που ψαχνόταν για να γίνει απαραίτητο, θα παρέμενε για σχεδόν 30 χρόνια στους καταλόγους, περνώντας μέσα από όλους τους κλυδωνισμούς του γκρουπ Austin-Rover και θα εξαφανιζόταν το 1993, τρία χρόνια αφότου την παραγωγή του ανέλαβε κατόπιν αδείας η ιταλική Cagiva.

Σήμερα στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου, ένα Moke από τα πρώτα με το μικρό μοτέρ και σε κατάσταση Concours πλησιάζει τις 30.000 ευρώ.  

Το Moke με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 848 cc έως 1.275 cc
Ισχύς 34 PS έως 65 PS
Τελική ταχύτητα 95 km/h έως 110 km/h
Παραγωγή 49.937 αυτοκίνητα (1964-1993)
Τιμή σήμερα €28.600 (Concours)