Το Dino Spider διέθετε τα πάντα για να πετύχει. Θα μπορούσε μέχρι και να ρίξει τη σκιά του πάνω στην Porsche 911. Αλλά με λάθος επιλογές και περιορισμένη φιλοδοξία δεν έγινε παρά ένας διάττοντας αστέρας.

Στην αυγή της δεκαετίας του ’60, η FIAΤ τα πήγαινε περίφημα. Στον αντίποδα και παρά τις επιτυχίες της στην F1 και στους αγώνες αντοχής, η Ferrari περνούσε δύσκολες στιγμές. Οι αγώνες κόστιζαν ένα σκασμό χρήματα και η μοντενέζικη φίρμα δεν είχε πετύχει το στόχο της να φτιάξει μια «μικρή» Ferrari με τέτοια εμπορική δυναμική, έτσι ώστε να σιγουρέψει το μέλλον της εταιρείας.

Μια κατάσταση που δεν ξέφυγε από την αντίληψη της FIAT, ειδικά μάλιστα που το αφεντικό του Maranello επιδέξια θύμιζε την πιθανότητα εξαγοράς της εταιρείας από τη Ford. Μπλόφα ή επίθεση φιλίας; Μικρή σημασία είχε. Η FIAT επέλεξε την προσέγγιση. Τον Μάρτιο του 1965, η Ferrari υπέγραψε συμβόλαιο για την κατασκευή των μοτέρ που θα προορίζονταν για το προσεχές σπορ μοντέλο της FIAT: Το Dino Spider.

Κακή φήμη
Επιχείρηση γοήτρου για τη FIAT, υποσχετική δικαιωμάτων για τη Ferrari. Οι δύο συνεταίροι, πιεσμένοι από τα γεγονότα, επιτάχυναν τις διαδικασίες. To Maranello είχε ακόμη ένα λόγο να βιάζεται, καθώς χρειαζόταν επειγόντως νέο μοτέρ για τo πρωτάθλημα F2, όπου και πρωτοστατούσε. Και ήθελε τα αυτοκίνητα της FIAT για να εξασφαλίσει το απαιτούμενο νούμερο της ομολογκασιόν. Με μόλις 18 μήνες εμπρός της, η FIAT επιφορτισμένη με την τελική συναρμολόγηση, έπρεπε να αρκεστεί με ό,τι είχε η «αποθήκη» και να σερβίρει σε μια νέα, απαιτητική πελατεία, που θα έκανε την υπέρβαση να διαλέξει ένα FIAT,  ξεπερασμένες τεχνικές λύσεις. Έτσι το Dino Spider κληρονόμησε την πλατφόρμα (ημι-σασί) και την αρκετά μοντέρνα εμπρός ανάρτηση του FIAT 125 (διπλά ψαλίδια), αλλά πίσω έπρεπε να αρκεστεί στη λύση του άκαμπτου άξονα και του «σπιτικού» σασμάν. Δύο τεχνικές λύσεις ελάχιστα συμβατές με την ούλτρα σπορ οδήγηση. Μια βαριά επιλογή, όπως θα δούμε, όσον αφορούσε τις επιπτώσεις.

Το FIAT Dino Spider παρουσιάστηκε επίσημα στο Salone di Torino το 1966 κι ένα χρόνο αργότερα, στη Γενεύη, ντεμπουτάρισε το FIAT Dino Coupé, αλλά αυτή τη φορά με την υπογραφή του Bertone Και τα δύο λοιπόν έγιναν οι τροφοδότες κινητήρων της Ferrari Dino 206/246 GT και GTS. Βέβαια, η Dino από το Maranello έβαλε το μοτέρ για πρώτη φορά για την εταιρεία στο κέντρο, αποτελώντας το γεννήτορα των κατοπινών κεντρομήχανων Ferrari. 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ DRIVE Legends: Dino 206/246 GTS

Η υπέροχη γραμμή με την υπογραφή του Pininfarina ήταν ένας συνδυασμός ισορροπίας και καθαρότητας που απέπνεε επιθετικότητα και δύναμη, αλλά χωρίς επιδεικτική διάθεση. Στο σαλόνι, εμπρός από τον οδηγό, έξι κυκλικά όργανα και τρίμπρατσο τιμόνι υπογράμμιζαν το σπορ χαρακτήρα του Spider. Κολακευτική παρουσίαση που πάσχιζε να αμβλύνει το τυπικό φινίρισμα και την ποιότητα κατασκευής της FIAT. Οι πίσω θέσεις ήταν συμβολικές ή για (πολύ) μικρά παιδιά.

Βέβαια, με το που γύριζες το κλειδί στη μίζα κι ερχόταν στη ζωή το δίλιτρο 6κύλινδρο μοτέρ ξεχνούσες την τσίπικη κατασκευή. Το μοτέρ με τις αγωνιστικές διαστάσεις (86x57 mm) ανέβαζε με κέφι τις στροφές του στο κόκκινο, στις 7.500 rpm, αρκεί να είχε ροπιάσει… με 17,5 kgm στις 6.000 rpm! Μην ξεχνάμε ότι το δίλιτρο μοτέρ του FΙΑΤ Dino ήταν ουσιαστικά μια μετατροπή του κινητήρα του αγωνιστικού Dino 196 για χρήση στο δρόμο. Aλλά μόλις έφτανες στις στροφές, το τρελό στροφάρισμα δεν έφτανε για να ξεχάσεις την οδική συμπεριφορά που ήταν ανάξια ενός GT και μάλιστα τόσο αλμυρής τιμής. Βλέπετε, με 3,5 εκατ. ιταλικές λίρες αγόραζες δύο 124 Sport Spider.

Ύστερα από την ακαδημαϊκή εμπορική επιτυχία της άγνοιας ή της περιέργειας, οι καταναλωτές του γύρισαν την πλάτη και οι πωλήσεις του Dino Spider τελματώθηκαν. Εμπρός στον κόλαφο, το 1969, οι δύο συνεταίροι αποφάσισαν να επανεξετάσουν το πρότζεκτ. Τα υλικά ξαναμπήκαν στο μίξερ και το δεύτερο άλεσμα του Dino Spider έβγαλε ένα αυτοκίνητο με το 2,4λιτρο μοτέρ V6 της Dino Ferrari –πιο ελαστικό και ισχυρότερο- και με πίσω ανεξάρτητη ανάρτηση. Η έκδοση 2.4, πιο μεστή σε ισχύ, υποστήριζε ισχυρά την ευχαρίστηση στην οδήγηση, ενώ η συμπεριφορά στο δρόμο στεκόταν επιτέλους στο ύψος της ουσίας και του ήχου του μοτέρ. Επιτέλους, το Dino Spider είχε αποκτήσει ένα μηχανολογικό συνδυασμό αντάξιο της καταπληκτικής σιλουέτας του.

Αλλά δυστυχώς ήταν ήδη πολύ αργά για να αναταχθεί η κατάσταση. Η κακή εικόνα του Dino Spider 2.0 είχε σφηνωθεί για τα καλά πλέον στη συνείδηση του δυνητικού αγοραστικού κοινού. Και έτσι η δυναμική του κατέληξε σε αυτή ενός αυτοκινήτου περιορισμένης παραγωγής. Και παρέμεινε τέτοια μέχρι τη σιωπηλή και άδοξη εξαφάνιση του Dino Spider από τους καταλόγους της FIAT, το 1973.

Η FIAT κατασκεύασε συνολικά 1.159 Dino Spider 2.0 και μόλις 424 κομμάτια από το Dino Spider 2.4. H σκουριά ταλαιπώρησε σκληρά τα αυτοκίνητα και λίγα από αυτά βρίσκονται σε κατάσταση κυκλοφορίας και ελάχιστα σε κατάσταση «Concours». Ένα δίλιτρο του 1967 σε τέτοια κατάσταση σήμερα κοστίζει €150.000, ενώ ένα από τα σπανιότερα 2.4 του 1971 κοντά στις €170 χιλιάδες.

Το Dino Spider 2.4 με μια ματιά
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος 135 G. 000.
Θέση Εμπρός
Κύλινδροι/διάταξη V6
Κυβισμός 2.418 cc
Eκκεντροφόροι Δύο επικεφαλής
Διάμετρος x διαδρομή 92,5 x 60
Συμπίεση 9:1
Ισχύς 180 PS/6.600 rpm
Ανάφλεξη Ηλεκτρονική
Τροφοδοσία 3x2 καρμπιρατέρ Weber τύπου 40 DCNF12, ηλεκτρική αντλία βενζίνης
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Άξονας με σταυρό
Συμπλέκτης Υδραυλικός υγρός μονόδισκος
Κιβώτιο 5τάχυτο, πλήρως συγχρονισμένο
Διαφορικό Περιορισμένης ολίσθησης
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική ράβδος
Πίσω Τεσσάρων συνδέσμων, αντιστρεπτική ράβδος
ΤΡΟΧΟΙ
Ζάντες Ελαφρού κράματος
Λάστιχα 205/70 VR14
ΣΥΣΤΗΜΑ ΦΡΕΝΩΝ
Φρένα Δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς με υδραυλική υποβοήθηση, 
Χειρόφρενο Μηχανικό στους πίσω τροχούς
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Τιμόνι Με ατέρμονα κοχλία, κύκλος στροφής 12,4 m
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
12βολτο, εναλλάκτης 77 Α, μπαταρίας 77 Ah
ΑΜΑΞΩΜΑ
Τύπος Αυτοφερόμενο
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
Διαστάσεις 4.134 x 1.710 x 1.270 mm
Βάρος 1.270 kg
Ωφέλιμο φορτίο 240 kg
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Τελική ταχύτητα 215 km/h
Κατανάλωση 15,8 lt/100 km
ΤΙΜΗ
Τιμή 1969 L.3.930.000
Τιμή σήμερα €150.000 και €170.000 (κατάσταση «Concours»)