Τον Σεπτέμβριο του 1985, η 328 παρέλαβε τη σκυτάλη από τη Ferrari 308. Η γραμμή της τελευταίας είχε φέρει τη Ferrari εμπρός σε μια επιτυχία που δεν είχε γνωρίσει ποτέ μέχρι εκείνη την ημέρα το Maranellο.

Μέσα σε δέκα χρόνια, οι Ferrari 308  επέτρεψαν στη φίρμα του cavallino rampante να τριπλασιάσει την ετήσια παραγωγή του. Η 328 ήρθε λοιπόν για να επιβεβαιώσει αυτή τη μαεστρία.

Ήταν στην IAA 1985, στη Φρανκφούρτη που έκανε το ντεμπούτο της η καινούργια Ferrari 328 GTB και GTS. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για την εξέλιξη της 308 παρά για ένα πραγματικά καινούργιο αυτοκίνητο. Παρόλα αυτά, οι τεχνολογικές αναβαθμίσεις και οι στιλιστικές επεμβάσεις ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αν όχι αναγκαστικές.

Με την καινούρια ονομασία λοιπόν, να και η καινούργια φορεσιά. Οι 328 φόρεσαν πιο εξελιγμένους προφυλακτήρες εμπρός και πίσω απ’ ό,τι αυτοί των 308. Ειδικά οι εμπρός βάσισαν το βιογραφικό τους σε εκείνους της Ferrari Testarossa που είχε παρουσιαστεί ήδη από το 1984. Φορώντας το νέο 3,2λιτρο μοτέρ V8, οι Mondial φόρεσαν κι αυτές επίσης το νέο εμπρός προφυλακτήρα. Η πτέρυγα της οροφής έγινε πλέον στάνταρ στοιχείο σε όλα τα αυτοκίνητα, ενώ οι κλασικές αστερωτές 5άκτινες ζάντες παρέμειναν, αν και το σχέδιό τους ελάφρωσε κατά τι. Τέλος, το καπό του μοτέρ άλλαξε με εκείνο το πιο ευάερο της αμερικανικών εκδόσεων.

Η ανανέωση δεν άφησε ανέγγιχτο το εσωτερικό. Μόνο ο συνδυασμός των οργάνων πίσω από το τιμόνι δεν άλλαξε. Η ταπετσαρία ανασχεδιάστηκε εκ βάθρων και η κεντρική κονσόλα «κόπηκε» σε δύο κομμάτια. Το ένα ενσωματώθηκε στο κέντρο του ταμπλό, όπως στη Ferrari 288 GTO, ενώ το άλλο τοποθετήθηκε ανάμεσα στα δύο καθίσματα. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι οι GTS αντιπροσώπευσαν σχεδόν τα δύο τρίτα της παραγωγής της 328. Κάτι καθόλου παράξενο αν αναλογιστούμε τη σημασία της αμερικανικής και δη της καλιφορνέζικης αγοράς για τη Ferrari και τις 308 της.

Το μοτέρ αποτελεί την καρδιά κάθε σπορ αυτοκινήτου, πόσω μάλλον αν προέρχεται από το Maranello. O V8 υπερκυβίστηκε στα 3,2 λίτρα, εξου και η ονομασία 328. Οι κεφαλές προφανώς και διατήρησαν τις τέσσερις βαλβίδες τους σε κάθε κύλινδρο, αλλά ήταν ολοκληρωτικά καινούργιες. Φορούσαν μπουζί μικρότερης διαμέτρου, στα 12 mm όπως στις 288 GTO και Testarossa, προκειμένου να «αναδιοργανώσουν» τους θαλάμους καύσης, των οποίων η διάμετρος είχε περάσει από τα 81 στα 83 mm. O στρόφαλος ανέβασε τη διαδρομή των εμβόλων του V8 κατά 2,6 mm στα 73,6 και τα καινούργια πιστόνια τη σχέση συμπίεσης από 9,2 στο 9,8:1. Και επιτέλους, τα ψυγεία λαδιού έγιναν μεγαλύτερα, βελτιώνοντας την ψύξη.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη Ferrari 308 GTS

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των τροποποιήσεων ήταν η 328 να ανεβάζει 270 άλογα στις 7.000 rpm και 31,0 kgm στις 5.500 kgm, που ήταν 12% παραπάνω σε ισχύ και 17% παραπάνω σε ροπή σε σχέση με την 308 QV. Η ιταλική αγορά είχε κι αυτή τα τυχερά της. Παρότι το δίλιτρο αυτοκίνητο ονομαζόταν απλώς GTB και GTS Turbo, ήταν μόνο σε ένα γιαπωνέζικο τούρμπο IHI που στηρίχτηκαν οι Ιταλοί τεχνικοί. Έτσι υπήρχαν διαθέσιμα όχι λιγότερα από 254 άλογα στις 6.500 rpm και 33,5 χιλιογραμμόμετρα στις 4.100 rpm. Ροπή που ήταν ψηλότερη και διαθέσιμη σε λιγότερες στροφές απ’ ό,τι σε μια 328 GTB!

Χάρις και γι’ αυτό ευχαριστούμε την Αμερική (κάπου το έχω ξανακούσει αυτό!), το 1989, η Ferrari παρουσίασε την καινούργια 348 TB και TS. Πολύ όμορφη, αλλά λόγω ιδιοσυγκρασίας κριτικαρίστηκε έντονα. Θα έπρεπε να περιμένουμε μέχρι να έρθει η F355 για να δούμε να επανέρχεται στο προσκήνιο η Ferrari με μια μπερλινέτα V8, αποτελεσματική και ελκυστική.

Στην 328, η ανάρτηση συντίθετο από τον κλασικό συνδυασμό για σπορτσκαρ της εποχής με διπλά ανισομήκη ψαλίδια που ενσωμάτων ελατήρια και αμορτισέρ της Koni. Φορούσε επίσης κλασικές αντιστρεπτικές δοκούς εμπρός και πίσω, αλλά ήταν αισθητά εξελιγμένη στον τομέα του κρατήματος με τις νέες αναθεωρημένες ρυθμίσεις της ανάρτησης. Σε υψηλή ταχύτητα, η 328 πετύχαινε περισσότερη πρόσφυση και σταθερότητα από την μπερλινέτα που είχε αντικαταστήσει. Όσο για το φρενάρισμα, μεγάλοι αεριζόμενοι δίσκοι, 282 mm εμπρός με διπίστονες δαγκάνες και 280 mm πίσω, σταματούσαν γερά το αυτοκίνητο. Το ABS που ήταν έξτρα πριν από το 1988, έγινε στάνταρ μαζί με μια εκ νέου τροποποίηση στη γεωμετρία της ανάρτησης.

Το τιμόνι που δεν είχε κανενός είδους υποβοήθηση έδινε μια πολύ επικοινωνιακή αίσθηση, αλλά ήταν και ιδιαίτερα βαρύ. Οι καινούργιες 16άρες ζάντες από ελαφρύ κράμα τυποποιήθηκαν σε διαστάσεις και επέτρεψαν ένα αισθητό κέρδος σε διάσταση. Για λάστιχα πρώτης τοποθέτησης επιλέχτηκαν από το Maranello τα Goodyear NCT σε διάσταση 205/55 VR16 για εμπρός και 225/50 VR16 που εκμοντέρνιζαν το look του αυτοκινήτου και συνεισέφεραν στη βελτίωση της οδικής συμπεριφοράς.

Και φτάσαμε στο ζουμί της υπόθεσης. Οι Ferrari 328, πιο πρόσφατες και πιο επιτυχημένες από τις 308, στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου είναι πιο ακριβές και πιο περιζήτητες από τις 308. Φυσικά για μια 328 σε άψογη κατάσταση για διεθνή Concours χρειάζεται να δώσεις 140+ χιλιάρικα, ενώ για μια σε πολύ καλή κατάσταση για εθνικά Concours γύρω στα 100. Αλλά μπορείς να βρεις μία σε καλή κατάσταση αντί 65 χιλιάδων, ενώ μια σε αποδεκτή κατάσταση 45.000 ευρώ. Η τιμή για τις 328 GTS είναι αισθητά χαμηλότερη με την τιμή για τις δύο τελευταίες καταστάσεις να διαμορφώνεται στα 55 και στα 38 χιλιάρικα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη Ferrari F355 Spider

Κάνουμε αυτή τη λεπτομερή αναφορά, διότι η 328 είναι η πρώτη κλασική Ferrari «καθημερινής» χρήσης και προσιτή για μεγάλη γκάμα πορτοφολιών. Βέβαια, η αγορά δεν είναι το παν και χρειάζεται να υπολογίσεις την ετήσια δαπάνη συντήρησης, ειδικά αν θα την κυκλοφορείς τακτικά. Κάθε 5.000 χιλιόμετρα ή κάθε χρόνο αλλαγή λαδιών και κάθε τρία χρόνια λουριά χρονισμού και λουριά των αξεσουάρ. Υπολογίστε περίπου δύο χιλιάδες ευρώ για αυτό. Σημειώστε επίσης ότι στα 100.000 km, ο V8 απαιτεί λύσιμο και σοβαρή εξυγίανση. Επίσης, προσοχή στο αμπραγιάζ και στην αντικατάσταση των μπουζί σε εκείνη τη μεριά του V που γειτνιάζει με την καμπίνα. Τέλος, το σύνηθες είναι η επισκευή και η αντικατάσταση φθαρμένων ανταλλακτικών σε ό,τι έχει να κάνει με την κύλιση. Ένα σύνολο συντήρησης σαφώς δαπανηρό, αλλά όχι όσο θα περίμενε κάποιος σε σχέση με την τιμή του αυτοκινήτου που σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσει να ανεβαίνει. Για να καταλάβετε τι εννοούμε, το 2010 για μια GTS σε κατάσταση Concours ήθελες 45.000 ευρώ και σε αποδεκτή μόλις 19 χιλιάρικα, και σήμερα οι αντίστοιχες τιμές είναι 120.000 και 38.000 ευρώ.

Στην αγορά η προσφορά είναι ικανοποιητική, εξ αιτίας των 8.548 αυτοκινήτων που κατασκευάστηκαν: 328 GTB σε 1.344 κομμάτια, 328 GTS σε 6.068 κομμάτια και δίλιτρες GTB και GTS Turbo σε 1.136 κομμάτια.

Φανταζόμαστε πως το καταλάβατε, οι Ferrari 328 είναι διαβολικά όμορφες, αξιόπιστες για Ferrari της δεκαετίας του ’80, αλλά αξίζουν και απαιτούν τις κατάλληλες δαπάνες συντήρησης για να ζήσετε το τέλειο ειδύλλιο μαζί τους. Υποκύψτε, ναι, αλλά χρειάζεται να ξέρετε. Σας προειδοποιήσαμε…