Ήταν Νοέμβριος του 1899 όταν ο Γερμανός μηχανικός August Horch, ύστερα από τριετή προϋπηρεσία στο πλευρό του Carl Benz, αποφάσισε να ιδρύσει τη βιοτεχνία αυτοκινήτων August Horch & Cie, στην Κολονία.

Το 1902 μετέφερε την έδρα της στο Zwickau και δύο χρόνια αργότερα βρήκε επιπλέον κεφάλαια γι’ αυτή, διαθέτοντας μετοχές σε τρίτους. Όμως ο ίδιος αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εταιρία το 1909, ύστερα από διαφωνίες με τους υπόλοιπους μετόχους για τα οικονομικά.



Αμέσως ίδρυσε άλλη εταιρία, την August Horch Automobilwerke GmbH, όμως το γερμανικό δικαστήριο απεφάνθη ότι αυτό ήταν παράνομο. Η ονομασία ήταν υπερβολικά ίδια με της πρώτης του εταιρίας, η οποία συνέχιζε να υπάρχει, οπότε έπρεπε να αλλάξει. Και αφού η λέξη «horch» στα γερμανικά σημαίνει «άκου», επέλεξε την ίδια στα λατινικά: Audi. Έτσι γεννήθηκε η Audi Automobilwerke GmbH Zwickau. Το Typ A του 1910 ήταν το πρώτο της αυτοκίνητο, και το Typ K του 1921 το πρώτο γερμανικό μοντέλο με το τιμόνι αριστερά.

Το 1928, με τον Horch να έχει αποχωρήσει πλέον από το τιμόνι της εταιρίας, η πλειονότητα των μετοχών της Audi πέρασε στα χέρια του ιδιοκτήτη της DKW, του Δανού Jorgen Rasmussen. Και το 1932 η DKW, η Audi, η Horch και η Wanderer ενώθηκαν για να σχηματίσουν την Auto Union. Μια υποχρεωτική συνένωση, που αποτελούσε και όρο του γερμανικού κράτους για χορήγηση δανείου, προκειμένου να επιβιώσουν στον απόηχο του Μεγάλου Κραχ του 1929.  

Τότε προέκυψε και το γνωστό σήμα με τους τέσσερις δακτυλίους, έναν για κάθε φίρμα, το οποίο όμως κοσμούσε μόνο τα αγωνιστικά της εταιρίας. Στα μοντέλα παραγωγής, η καθεμιά συνέχισε να χρησιμοποιεί το δικό της, αφού απευθύνονταν σε πολύ διαφορετικό κοινό. Η DKW έφτιαχνε μικρά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, η Wanderer μεσαία, η Audi τα αντίστοιχα premium μεσαία της εποχής και η Horch τις πιο πολυτελείς λιμουζίνες. Όλα αυτά όμως έπαψαν να ισχύουν από το 1939, με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν όλα τα εργοστάσια στράφηκαν στην κατασκευή στρατιωτικών οχημάτων.



Ύστερα από τον πόλεμο, τα εργοστάσια της Ανατολικής Γερμανίας είχαν υποστεί ζημιές από βομβαρδισμούς και στη συνέχεια, υπό σοβιετικό καθεστώς πλέον, απαλλοτριώθηκαν ως πολεμικές αποζημιώσεις. Έτσι το 1949, οι μέτοχοι της Auto Union την επανίδρυσαν στο Ingolstadt και συνέχισαν να φτιάχνουν εκεί τα προπολεμικά DKW, με τους ίδιους δίχρονους κινητήρες χαμηλού κυβισμού. Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η εταιρία αγοράστηκε εξ ολοκλήρου από την Daimler-Benz, αλλά σύντομα τα μοντέλα της ήταν αρκετά παλιομοδίτικα και δεν είχαν ελπίδα στις διεθνείς αγορές, πέρα από αυτή της Ανατολικής Γερμανίας. Έτσι το 1964, παρότι η Daimler-Benz είχε επενδύσει αρκετά χρήματα στο εργοστάσιο του Ingolstadt, παραχώρησε αρχικά το 50% και στη συνέχεια ολόκληρη την Auto Union -πλην της φίρμας Horch- στη Volkswagen.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Auto Union Coupé 1000 S 1957-1963



Το 1965, η Volkswagen αποφάσισε ότι ο αντικαταστάτης του DKW F102, το F103, θα έπρεπε να πωλείται από μια εταιρία με μεγαλύτερο κύρος. Έτσι το νέο μοντέλο ονομάστηκε απλώς Audi, ανασύροντας αυτό το όνομα ύστερα από 26 χρόνια. Το αυτοκίνητο που εδραίωσε την Audi στην αγορά, αλλά και στη συνείδηση των ειδικών της εποχής, ήταν το Audi 100 του 1968.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Drive Legends: NSU TΤS 1967-1971



Την επόμενη χρονιά ήρθε η συγχώνευση με την NSU, που τότε έφτιαχνε από το Prinz μέχρι το Ro 80, για τη δημιουργία της Audi NSU Auto Union AG. Ως τα τέλη της δεκαετίας του ’70 είχε και η Audi μια πλούσια γκάμα που περιλάμβανε τα Audi 50 και 80. Ήταν πλέον ένας από τους κορυφαίους κατασκευαστές, με καινοτομίες και πρωτιές.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ NSU Ro 80 1967-1977 [video]

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Audi 100 Coupé S 1970-1976



Το Audi Quattro του 1980 ήταν το πρώτο τετρακίνητο μοντέλο μαζικής παραγωγής, από το οποίο ξεκίνησε και η λαμπρή πορεία της φίρμας στα ράλι. Το 1982, το σεντάν Audi 100 πέτυχε αεροδυναμικό συντελεστή Cd 0,30, κατακτώντας το αντίστοιχο ρεκόρ. Το Audi 80 του 1986, χάρη στο γαλβανισμένο πλαίσιό του, είχε 10ετή εγγύηση για σκουριά. Και το 1989 παρουσιάστηκε το Audi 100 TDI, το πρώτο μοντέλο παραγωγής με κινητήρα ντίζελ άμεσου ψεκασμού.



Τη δεκαετία του ’90, η Audi ήταν πρωτοπόρος στη χρήση ελαφριών υλικών. Το αποτέλεσμα ήταν το αλουμινένιο πλαίσιο Audi Space Frame που φορέθηκε στο Α8, το οποίο εισήγαγε και το νέο τρόπο ονοματοδοσίας των μοντέλων. Αλλά αλουμινένιο έγινε τελικά ακόμα και το μικρό Α2. Παράλληλα έγινε στροφή προς το ξεχωριστό ντιζάιν, με καλύτερο παράδειγμα το ΤΤ που εμφανίστηκε ως πρωτότυπο το ’95. Οι σπορ εκδόσεις των συμβατικών μοντέλων της Audi, όπως το κουπέ S2, το σεντάν S4 και το απόλυτο στέισον RS2, ως κληρονόμοι του Quattro εφοδιάζονταν με τετρακίνηση και τον ίδιο 5κύλινδρο τούρμπο με εκείνο.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 26 χρόνια Audi RS: Η ιστορία των πιο εντυπωσιακών και γρήγορων Audi



Η συνέχεια είναι βέβαια γνωστή. Η Audi επεκτάθηκε σε κάθε κατηγορία, από τα σουπερμίνι (Α1) μέχρι τα σούπερκαρ (R8), και βέβαια στα SUV. Εσχάτως δε και με ένα τεράστιο πρόγραμμα εξηλεκτρισμού όλης της γκάμας της.

Το όνομά της είναι πλέον συνώνυμο της ποιότητας, της ασφάλειας, της υψηλής τεχνολογίας και της διακριτικής πολυτέλειας.