Μια λαμπερή Κυριακή του 1955, ο Stirling Moss νίκησε σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η πιο ένδοξη νίκη στη μακριά αγωνιστική καριέρα του.

Ύστερα από 1.598 km και μέση ωριαία ταχύτητα 158 km, ο Moss και ο συνοδηγός και πλοηγός του Denis Jenkinson πέρασαν τη γραμμή του τερματισμού με την Mercedes-Benz 300 SLR. Η ασύλληπτη αυτή επίδοσή τους, εκείνη την εποχή, περιγράφηκε εκτενώς σε τρεις σελίδες στο Autocar, με τον ανταποκριτή του περιοδικού να ακολουθεί τους Moss και Jenkinson κατά πόδας σε μια εξουθενωτική διήμερη διοργάνωση.

Περιγράφοντας το νικηφόρο 10ωρο χρονοδιάγραμμα που ο Moss τερμάτισε τον αγώνα, η αναφορά λέει: «Φανταστείτε να παίρνεις νωρίς νωρίς πρωινό στο Λονδίνο, να ξεκινάς με το αυτοκίνητο στις 07:15, να φτάνεις στην Aberdeen για μεσημεριανό και να γυρίζεις πίσω στο Λονδίνο για ένα αργοπορημένο τσάι –με μόνο δύο στάσεις».
»Με αυτό, σε δρόμους που αναγνωρίζονται ως καλύτεροι από τους αντίστοιχους βρετανικούς, παραλληλίζεται το επίτευγμα του Stirling Moss».

Υπήρχαν στιγμές που η 300 SLR του Moss έπιανε στις ευθείες τα 270 km/h. Τα 8κύλινδρα σε σειρά 3λιτρα αυτοκίνητα που κατέβασε η εργοστασιακή ομάδα της Mercedes-Benz και περιελάμβαναν τον αντίπαλο του Moss, τον Juan Manuel Fangio, ελάχιστα διέφεραν από τις 300 SLR που έτρεχαν στα grand prix.

Σε σύνολο, 648 αυτοκίνητα παρατάχθηκαν στη γραμμή της εκκίνησης στη Brescia, ωστόσο μόνο 533 από αυτά κατάφεραν να ξεκινήσουν και ο ανταποκριτής του Autocar περιγράφει: «Ο καυτός ήλιος χτυπούσε για μέρες πριν από τον αγώνα την Piazza Vittoria. Όπως κάθε μέρα βρεθήκαμε με μέγα πλήθος που είχε συγκεντρωθεί από νωρίς το πρωί για να ενισχύσει τους οδηγούς και καθόταν μέχρι αργά το απόγευμα. Όλη η πλατεία ήταν γεμάτη με ενθουσιασμένους Ιταλούς».
»Μολονότι το πρώτο αυτοκίνητο πήρε σημαία εκκίνησης στις εννέα η ώρα, ήταν πρωί πριν, με διαφορά ενός λεπτού, περνούσαν και τα μεγάλα αυτοκίνητα για το σέρβις».

Καθώς το αγωνιστικό καραβάνι ξεχυνόταν με ταχύτητα στην ιταλική εξοχή, περνώντας από κοιμισμένες, νωχελικές αγροτικές πόλεις, αλλά και από τουριστικά κέντρα, όπως η Bologna, η Φλωρεντία και η Ρώμη, σχεδόν κάθε επισκέπτης ήταν κατατοπισμένος για τον αγώνα.

«Κατά τη διάρκεια του αγώνα, όλες οι ιταλικές συσκευές της τηλεόρασης όλα τα ραδιόφωνα είναι συντονισμένα στην εξέλιξή του. Τα τελευταία νέα από τα επικεφαλής αυτοκίνητα ανταλλάσσονται στο δρόμο μεταξύ ξένων, μεταφέρονται με ένταση από τους σερβιτόρους των εστιατορίων στους πελάτες και συζητιούνται ζωηρά σε κάθε δημόσιο χώρο».

Καθώς το αγωνιστικό ασκέρι πλησιάζει όλο και περισσότερο στη γραμμή του τερματισμού στη Brescia, το πλήθος αναμένει νέα των Moss και Jenkinson, με τα μεγάφωνα να αναφέρουν πού βρίσκονται ανά πάσα στιγμή.

«Τότε ξαφνικά, ο θόρυβος από την εξάτμιση έσμιξε με το ογκούμενο πλήθος των ζητωκραυγών κι ένας Βρετανός οδηγός, έστω και σε γερμανικό αυτοκίνητο, πέρασε με ορμή πρώτος τη γραμμή τερματισμού και για πρώτη φορά στην ιστορία του αγώνα. Σε ένα αγώνα στον οποίο ένας μη Ιταλός οδήγησε ενάντια σε αυτό το σχεδόν ανυπέρβλητο μειονέκτημα», έκλεινε το ρεπορτάζ του Autocar.

»Τα Mille Miglia του 1955 είχαν κερδηθεί. Μύθοι είχαν κατεδαφιστεί, ρεκόρ είχαν σπάσει. Για πρώτη φορά και δικαίως, η τύχη είχε χαμογελάσει στον Stirling Moss».