Από τότε άνοιξε ένας μακρύς δρόμος για μια πλειάδα από 4βάλβιδα μοτέρ, φτάνοντας μέχρι σήμερα όπου η πλειoνότητα της γκάμας της αποτελείται από τέτοια.

Το 1913, τα τρία μονοθέσια για τα Grand Prix που κατασκεύασε η Opel φορούσαν ένα ολοκαίνουργιο 4κύλινδρο κινητήρα 4.500 cc που απέδιδε 110 PS και είχε σε κάθε κύλινδρο δύο βαλβίδες εισαγωγής και δύο εξαγωγής.

Το 1914, η ίδια αρχιτεκτονική τροφοδοσίας εξελίχτηκε πάνω στο 12,3λιτρο Rennwagen, επίσης γνωστό ως «Green Monster». Αυτό το θηριώδες μοτέρ με τις τέσσερις βαλβίδες στον κύλινδρο απέδιδε την εξωπραγματική για την εποχή ισχύ των 260 PS, καθιστώντας ικανό το Rennwagen των δύο τόνων να πιάνει τα 228 km/h.

Το διάστημα που πέρασε από το 1914 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50, έδωσε στην αυτοκίνηση κατά βάση κινητήρες με δύο βαλβίδες ανά κύλινδρο. Μόλις τότε, τα 4βάλβιδα μοτέρ ξαναήρθαν στη μόδα και τούτο χάρη στους αγώνες και στην ανάγκη για μεγαλύτερη ισχύ και καλύτερη κατανάλωση.

Το πρώτο Opel παραγωγής που φόρεσε κινητήρα αυτού του τύπου ήταν το Ascona 400 το 1979. Και αυτό χάρη στην ανάγκη να ομολαγκαριστεί το αυτοκίνητο για τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι, στο Gr.4. Το «πολιτικό» Ascona 400 φορούσε ένα 2,4λιτρο 4βάλβιδο κινητήρα που απέδιδε ισχύ 140 PS, 100 λιγότερους από το αγωνιστικό ομόλογό του. Παρά τη χαώδη διαφορά ισχύος, το Ascona 400 έπιανε στην ευθεία τα 200 και επιτάχυνε από στάση στα 100 km/h σε μόλις 7,6”.

Η γενικευμένη εφαρμογή των 4βάλβιδων κινητήρων ξεκινά τη δεκαετία του ’80, από τν ανάγκη των κατασκευαστών να κατεβάσουν την κατανάλωση και να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων, χωρίς να έχουν απώλειες στην απόδοση.

Το πρώτο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής της Opel με 4βάλβιδο κινητήρα ήταν το Kadett GSi 16v, το 1988. Για να το κάνουν τη σύνδεση οι νεώτεροι, ο προκάτοχος του Astra φορούσε ένα δίλιτρο 4κύλινδρο 16βάλβιδο μοτέρ, κατασκευασμένο από την Cosworth, που έβγαζε 150 PS και ροπή 20 kgm, της οποίας το 80% ήταν διαθέσιμο ανάμεσα στις 3.100 και στις 6.000 rpm.

Το ίδιο μοτέρ χρησιμοποιήθηκε επίσης και σε μονοθέσια στη Formula 3, σημειώνοντας 164 εθνικές νίκες για την Opel. Επίσης ήταν ο κινητήρας που απετέλεσε τη βάση για το πρώτο βενζινοκίνητο μοτέρ τούρμπο της Opel που ντεμπουτάρισε το 1991, κάτω από το καπό του Calibra Turbo 4x4, που για την περίσταση απέδιδε 204 PS.

Έκτοτε, τα 4βάλβιδα μοτέρ βρήκαν πεδίο ευρείας εφαρμογής στην γκάμα της Opel, ακόμα και στο μεγάλο 3λιτρο κινητήρα που φορούσαν τα Omega και Senator, το 1989. Ειδικά το τελευταίο μοτέρ, ήταν και αυτό που απετέλεσε τη βάση για το ισχυρότερο Omega που είχε κατασκευαστεί ποτέ, το Lotus Omega. Εξελιγμένο από την Lotus Carlton, με χωρητικότητα ανεβασμένη στα 3,6 λίτρα και δύο τούρμπο, απέδιδε 377 PS.

Το 1996, η Opel ήταν ο πρώτος κατασκευαστής στον κόσμο που συνδύασε τα πλεονεκτήματα της 4βάλβιδης τεχνολογίας με το τουρμποντίζελ και τον άμεσο ψεκασμό, στη σειρά των κινητήρων Ecotec DI 16v.

[Πηγή Opel]