Ιδρύθηκε το 1976 ως Renault Sport Technologies κι αντικατέστησε την Alpine ως ο βραχίονας του μηχανοκίνητου αθλητισμού της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η κύρια εστίασή της ήταν η Formula 1, όπου έγινε υπερδύναμη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν κέρδισε έξι διαδοχικά πρωταθλήματα κατασκευαστών μαζί με τη Williams.

Η Renault Sport συμμετείχε επίσης σε ράλι, αγώνες εκτός δρόμου και πιο πρόσφατα στη Formula E, αλλά εξέλιξε επίσης αρκετά μοντέλα δρόμου υψηλών επιδόσεων. Μερικά από τα οποία έγιναν θρυλικά.

Αυτά είναι τα πέντε μοντέλα δρόμου της Renault Sport που θα μείνουν στην Ιστορία

Renault 5 Turbo

Αν κι είχε το ίδιο όνομα κι έμοιαζε πολύ με το πληβείο Renault 5, το Turbo εγκατέλειψε τον εγκάρσια τοποθετημένο κινητήρα στο μπροστινό μέρος κι έγινε πισωκίνητο με μοτέρ στο κέντρο. Κυκλοφόρησε το 1980 κι έβαλε το χεράκι του ο Marcello Gandini του οίκου Bertone. Σκοπός ήταν να πάρει ομολογκασιόν για τους αγώνες ράλι, όπου πάντως δεν σημείωσε ιδιαίτερες επιτυχίες.

Ωστόσο, η έκδοση δρόμου με τον υπερτροφοδοτούμενο σε σειρά 4κύλινδρο των 1,4 lt και 160 ίππων παραμένει από τα πιο ποθητά hot hatch όλων των εποχών. Κατά τη διάρκεια μιας τετραετίας, η Renault Sport κατασκεύασε 4.987 R5 Turbo και σήμερα, τα επιζώντα κομμάτια αλλάζουν χέρια πάνω από τα €100.000.

Renault Sport Spider

Μετά τη διακοπή του R5 Turbo, η Renault Sport έκανε ένα μικρό διάλειμμα από την εξέλιξη αυτοκινήτων δρόμου. Παρόλα αυτά, στο πρώτο μέρος της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε ένα έργο που είχε ως στόχο να κατασκευάσει μια ξεκάθαρα οδηγοκεντρική πρόταση από λευκό χαρτί.

Παρουσιάστηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1995, όπου το μοντέλο με το όνομα Spider ξάφνιασε τους πάντες. Σχεδιασμένο από τον Patrick Le Quément της Renault, το Spider έμοιαζε περισσότερο με ένα μείγμα Lotus και Porsche παρά με οποιοδήποτε από τα μοντέλα παραγωγής της Renault.

Βασισμένο σε αλουμινένιο πλαίσιο, το σπορ μοντέλο ήταν διαθέσιμο μόνο ως ξεσκέπαστο κι οροφή δεν προσφέρθηκε ποτέ, ούτε ως έξτρα εξοπλισμός. Απλώς μπορούσες να επιλέξεις αν θες ή όχι παρμπρίζ. Ζυγίζοντας 952 kg, το κεντρομήχανο αμάξωμα με τα πλαστικά πάνελ τροφοδοτείτο από έναν ταπεινό 4κύλινδρο 2,0 lt 150 ίππων.

Κατασκευασμένο από το 1996 έως το 1999 σε περίπου 1.640 μονάδες, το Spider χρησιμοποιήθηκε και σε ενιαίο πρωτάθλημα, που ονομαζόταν Spider Trophy.

Εκτός από το ότι έγινε ένα από τα πιο επικά μοντέλα Renault Sport όλων των εποχών, το Spider ήταν το πρώτο μοντέλο που εξελίχθηκε από την αρχή από το τμήμα μηχανοκίνητου αθλητισμού και το πρώτο που κυκλοφόρησε στην αγορά με το όνομα Renault Sport.

Renault Clio V6 Renault Sport 

Παρουσιάστηκε το 1999 ως διάδοχος του κεντρομήχανου 5 και βασιζόταν στο Clio δεύτερης γενιάς. Αρχικά παρουσιάστηκε ως αγωνιστικό αυτοκίνητο για το πρωτάθλημα Clio V6 Trophy που αντικατέστησε το Spider Trophy.

Όμως το 2001, η Renault αποφάσισε να δώσει στους θαυμαστές του τη δρομίσια εκδοχή που ονειρεύονταν. Όπως και το αγωνιστικό, το μοντέλο δρόμου φορούσε 3λιτρο V6 στο κέντρο, δανεισμένο από τον Όμιλο PSA (Peugeot και Citroën), αλλά περιοριζόταν στους 230 ίππους. Δεν είχε το γκάζι για να σε ξετρελάνει, αν κι η τελική του ταχύτητα έφτανε τα 235 km/h.

Η οδική συμπεριφορά του V6 ήταν απότομη στο όριο και στη δημοσιογραφική παρουσίαση στο εξωτερικό, όλοι οι δημοσιογράφοι της εποχής είχαν να λένε για τα πόσα τετ-α-κέ έφεραν.

Η facelift έκδοση, από το 2003 έως το 2005, ήταν καλύτερη με πιο προβλέψιμο κράτημα και 25 επιπλέον ίππους. Ο κύκλος στροφής των 13 m σημαίνει ότι παρά το κοντό μήκος, απαιτούσε πολλές μανούβρες για να στρίψει.

Renault Mégane RS R26.R

Από το 2004 και μετά, η Renault Sport άρχισε να εξελίσσει γρήγορες εκδόσεις της δεύτερης γενιάς Mégane και τέσσερα χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε το πιο εντυπωσιακό από αυτά. Με το όνομα R26.R, το εστιασμένο στην πίστα hot hatch βασίστηκε στα προηγούμενα 230 Renault F1 Team R26, αλλά, όπως δείχνει το R στο όνομά του, ήταν πιο έτοιμο για αγώνες από ποτέ.

Όπως και το αυθεντικό R26, που σχεδιάστηκε για να γιορτάσει τον θρίαμβο της Renault τις σεζόν 2005 και 2006 στη Formula 1, το R χρησιμοποιούσε έναν υπερτροφοδοτούμενο 4κύλινδρο 2,0 lt με ισχύ 230 ίππων και πολλές αναβαθμίσεις στο πλαίσιο.

Ζύγιζε 123 kg λιγότερο χάρη στην αφαίρεση εξοπλισμού όπως το ραδιόφωνο/CD player, το πίσω κάθισμα, οι αντίστοιχοι αερόσακοι, τα φώτα ομίχλης και πολλά ακόμα που θεωρήθηκαν περιττά για την πίστα.

Επιπλέον, φορούσε πιο σκληρά αμορτισέρ κι ελατήρια, αναβαθμισμένα φρένα, άλλες ζάντες αλουμινίου, καπό από ανθρακονήματα, νέα πίσω αεροτομή, μπάκετ καθίσματα της Sabelt με ζώνες έξι σημείων και προαιρετικά roll cage.

Η 911 GT3 RS των Mégane, το R26.R κατασκευάστηκε μόνο σε 450 τεμάχια, ένα από τα οποία γύρισε το περίφημο Nürburgring Nordschleife σε 8 λεπτά και 17” - ταχύτερα από την Porsche Cayman S κι από οποιοδήποτε προσθιοκίνητο αυτοκίνητο παραγωγής.
Αν κι ακολούθησε ένα ακόμα ταχύτερο Mégane, για πολλούς λάτρεις της μάρκας, το R26.R παραμένει το πιο επικό προσθιοκίνητο που κατασκευάστηκε ποτέ.

Renault Mégane RS Trophy-R

Παρουσιάστηκε το 2014 καθώς η Renault Sport ήταν αποφασισμένη να ξαναπάρει το ρεκόρ προσθιοκίνητου μοντέλου παραγωγής στην Πράσινη Κόλαση από τη SEAT και το Leon Cupra 280. 

Βασισμένο στην τρίτη γενιά Mégane, το Trophy-R χρησιμοποιούσε 4κύλινδρο μοτέρ 275 ίππων και διέθετε πολλά μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως εξάτμιση Akrapovič από τιτάνιο, αμορτισέρ της Öhlins. Ζάντες Speedline Turini 19 ιντσών με ελαστικά Michelin Pilot Sport Cup 2 και μπάκετ καθίσματα της Recaro με ζώνες της Sabelt.

Όπως και το R26.R, έλαβε μια εκτεταμένη εξοικονόμηση βάρους που αφαίρεσε το πίσω κάθισμα, τον κλιματισμό, το σύστημα πολυμέσων και κάμποση ηχομόνωση.

Όλα αυτά επέτρεψαν στο Trophy-R να γυρίσει το Nürburgring σε 7 λεπτά και 54” και να κατακτήσει ξανά τον τίτλο του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής με μπροστινή κίνηση. Επιπλέον, αυτό το επικό hot hath που παρήχθη σε 500 μονάδες σημείωσε πολλαπλά ρεκόρ πίστας στο Spa και τη Suzuka.