Tο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας TGV της Γαλλίας είναι ένα από τα αρτιότερα της Ευρώπης μέχρι και σήμερα. Με την έναρξη των δρομολογίων το 1981, το αρχικό Train à Grande Vitesse ήταν ταχύτατο για την εποχή κι έχει έκτοτε ένα σχεδόν αψεγάδιαστο ιστορικό ατυχημάτων. Αλλά για να πειστεί το κοινό να το εμπιστευτεί, χρειάστηκαν πολύ πιο αργά οχήματα. 

Το κατάφεραν με μια σειρά από βαν της Renault που μετατράπηκαν ώστε να μοιάζουν με αμαξοστοιχίες της TGV και περιφέρονταν για διαφημιστικούς λόγους.

Προσπαθώντας να εξοικειώσει το κοινό με τα τρένα της, η TGV κατασκεύασε μερικά βαν που έμοιαζαν με αμαξοστοιχίες. Το εγχείρημα πέτυχε!

Παραγγέλθηκαν το 1981 από τον εθνικό σιδηροδρομικό μεταφορέα της Γαλλίας, το SNCF. Θα λάμβαναν μέρος στο καραβάνι του Γύρου της Γαλλίας της ίδιας χρονιάς, μια παρέλαση οχημάτων που περνούν πριν από τα ποδήλατα και πετούν παιχνίδια στους θεατές. 

Με το πρώτο σιδηροδρομικό δρομολόγιο των TGV να προγραμματίζεται για εκείνο το φθινόπωρο, το SNCF προσπάθησε να εξοικειώσει τους θεατές με τη θέα του νέου τρένου. Θεώρησε καλή ιδέα να βλέπουν συνεχώς κάτι που του έμοιαζε, οπότε στράφηκε στη Durisotti, έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές επαγγελματικών οχημάτων της Γαλλίας, για να μετατρέψει κάμποσα βαν Renault Master. 

Δεν έχει διασωθεί ποιες ήταν οι προδιαγραφές τους, αλλά λογικά δεν είχαν την παραμικρή μηχανική τροποίηση σε σχέση με τα εργοστασιακά μοντέλα. Κίνηση στους εμπρός τροχούς, χειροκίνητα κιβώτια πέντε σχέσεων και τετρακύλινδροι κινητήρες ντίζελ. Με το μπροστινό μέρος να μοιάζει με των τρένων και τα ίδια χρώματα με το TGV Sud-Est, υπήρχε έντονη ομοιότητα με τις αμαξοστοιχίες.

Η διαφημιστική εκστρατεία κρίθηκε επιτυχημένη και τα βαν συνέχισαν να επισκέπτονται κι άλλους -λιγότερο διάσημους- αγώνες ποδηλάτων. Αλλά τα ίδια τα οχήματα δεν ήταν και πολύ διασκεδαστικά στην οδήγηση, όπως θυμάται ένας οδηγός στο γαλλικό φόρουμ τρένων Trains du Midi.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δείτε το πιο γρήγορο τρένο του κόσμου στην Ιαπωνία να πιάνει τα 603 km/h! [video]

«Το σύστημα πέδησης δεν είχε αναβαθμιστεί ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των ορεινών διαδρομών, στις κατηφόρες υπέφερε», έγραψε ο οδηγός του TGV βαν, André Triana. «Το δεύτερο πρόβλημα προήλθε από την εγκατάσταση μιας γεννήτριας στο εσωτερικό μέρος του φορτηγού για την τροφοδοσία του συστήματος ήχου. Το προσωπικό που βρισκόταν πίσω δεν μπορούσε να αναπνεύσει».

Αυτά όμως δεν απασχολούσαν το κοινό που λάτρεψε τα φορτηγάκια, οπότε το 1988 το SNCF έφτιαξε μια δεύτερη παρτίδα. Αυτή τη φορά, διαμορφώθηκαν σε αντιστοιχία με τα τρένα δεύτερης γενιάς TGV Atlantique κι αντανακλούσαν το μπλε-γκρι χρωματισμό τους.

Μόνο δύο από αυτά κατασκευάστηκαν και δεν υπάρχουν τόσες πολλές φωτογραφίες όσο τα πρώτα. Δε γνωρίζουμε ποια ήταν η μοίρα τους. Η τελευταία φορά που ακούσαμε για ένα TGV βαν ήταν το 2016, όταν ένα από αυτά ήταν προς πώληση για €25.000.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γαλλικά τρένα δε σχεδιάστηκαν εξαρχής ως ηλεκτροκίνητα, αλλά συνέβαλε σε αυτό η πετρελαϊκή κρίση του 1973. Βρίσκονται σε αδιάλειπτη υπηρεσία εδώ και 42 χρόνια, μεταφέροντας 110 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Το 2007 κατέγραψαν ρεκόρ ταχύτητας στα 574.8 km/h, αλλά στα καθημερινά τους δρομολόγια δεν ξεπερνούν τα 320 km/h.