Οι κατασκευαστές προκειμένου να παραμείνουν τα μοντέλα τους στις εμπορικές επάλξεις ανασχεδιάζουν τις πλατφόρμες για να μπορέσουν να ενσωματώσουν τις τελευταίες εξελίξεις σε υλικά και τεχνολογίες.

Αλλά και διότι οι δοκιμές ασφαλείας γίνονται όλο και αυστηρότερες, με αποτέλεσμα ένα αυτοκίνητο 4ετίας να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα στη σύγκριση με ένα ολόφρεσκο.

Βέβαια, τα πράγματα παλιότερα ήταν πιο βολικά για τους κατασκευαστές που πολλές φορές έδιναν δεύτερη (και τρίτη) νιότη στα μοντέλα τους, μεταφέροντάς τα αυτούσια ή ακόμη και υποβαθμισμένα στις αναδυόμενες αγορές. 

Η ιστορία μας αφορά τα 12 μακροβιότερα μοντέλα που έκαναν καριέρα με το ίδιο όνομα και περίπου την ίδια τεχνολογία…

Ας ξεκινήσουμε από το πιο νεαρό και θα καταλήξουμε στον μαθουσάλα.

12. Volkswagen Golf Mk1 1974-2009 35 ετών
Η Volkswagen της Νότιας Αφρικής αποφάσισε να συνεχίσει να κατασκευάζει το Golf πρώτης γενιάς ως μια φθηνότερη και μικρότερη εναλλακτική λύση από το τότε νέο Golf Mk2. Μάλιστα κατασκεύαζε τα δύο γερμανικά χάτσμπακ κάτω από την ίδια στέγη.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρείας μετονόμασε το μοντέλο της πρώτης γενιάς σε Citi Golf για να το διαφοροποιήσει από τον νεότερο αδερφό του. Η νοτιοαφρικανική Volkswagen διέθετε μόνο 5θυρα Citi Golf, με τα πρώτα αυτοκίνητα να είναι αποκλειστικά διαθέσιμα σε έντονο κόκκινο, φωτεινό κίτρινο ή φωτεινό μπλε χρώμα.

Οι στιλίστες της εταιρίας φρεσκάρισαν το Citi Golf αρκετές φορές, αν και το βασικό σχήμα παρέμεινε το ίδιο μέχρι το τέλος της παραγωγής του.

11. Renault 12 1969-2006 37 ετών
Τα στελέχη του Ρόμβου πίστευαν ότι το 12άρι θα μπορούσε να γίνει ένα πραγματικό παγκόσμιο αυτοκίνητο που θα πουλιόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Η πρόβλεψή τους ήταν εκπληκτικά ακριβής.

Οι κύριες αγορές του R12 ήταν στη Δυτική Ευρώπη, αλλά επίσης ενσωματώθηκε στην γκάμα της Renault στην Ανατολική Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Renault 12 Gordini 1970-1974: Το ανερμάτιστο

Σημειωτέον δε, ότι απετέλεσε τη ραχοκοκαλιά της ρουμανικής Dacia για δεκαετίες. Η παραγωγή συνεχίστηκε στη Ρουμανία για άλλα 26 χρόνια αφότου το τελευταίο 12άρι βγήκε από τη γραμμή συναρμολόγησης στη Γαλλία.

Το R12 δημιούργησε αρκετά μοντέλα για την αγορά, περιλαμβανομένου ενός σπορ κουπέ που ονομαζόταν 1410, ένα liftback που ονομαζόταν 1320 και ένα pick-up με δύο ή τέσσερις πόρτες. Το Dacia Logan αντικατέστησε τελικά το R12 ως μια φθηνή, βασική λύση ΙΧ μεταφοράς.

10. Mercedes-Benz G-Class 1979-2017 38 ετών
Η Mercedes-Benz G-Class εκπλήρωσε το αυτοκινητικό ισοδύναμο του αμερικανικού ονείρου, ξεπερνώντας τα σύνορα και τις κοινωνικές τάξεις καθώς μετακόμισε από το πεδίο της μάχης στο Beverly Hills.

Σε αυτή του τη μετάβαση εξελίχτηκε από στοιχειώδες off-roader σε ένα από τα πιο ακριβά μοντέλα της γκάμας της Mercedes-Benz, συνώνυμο με την πολυτέλεια, τις επιδόσεις και τελικά την αδόκητη παρακμή.

Η G-Class εξέπνευσε μόλις το 2017, δίνοντας τη σκυτάλη σε ένα ολοκαίνουργιο μοντέλο με παρόμοιο σχεδιασμό, αλλά που διαθέτει ολοκαίνουργια πλατφόρμα και σωθικά, και εσωτερικό πολύ υψηλής τεχνολογίας.

9. Peugeot 504 1968-2006 38 ετών
Αφού κέρδισε τον πολυπόθητο τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς το 1969, το Peugeot 504 ακολούθησε το μονοπάτι του προκατόχου του, του 404, διασφαλίζοντας στιβαρή και αξιόπιστη μετακίνηση στις αναδυόμενες αγορές. Εξ ου και πήρε το όνομα «Βασιλιάς του Δρόμου» σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής.

Μεταξύ των χωρών που κατασκευάστηκε -πλην Γαλλίας, σημαντική παραγωγή είχε στην Αργεντινή και στην Κίνα. Η παραγωγή ενός πιο επίκαιρου μοντέλου, με νιγηριανές προδιαγραφές, ολοκληρώθηκε το 2006.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Peugeot 504 Coupé 1969-1983
Ανέκδοτη πλευρά της ιστορίας αποτελεί η δημοπράτηση του προσωπικού 504 του ’77 από τον πρώην πρόεδρο του Ιράν, Mahmoud Ahmadinejad, που πουλήθηκε για $2,5 εκατ. δολάρια, καθιστώντας το ένα από τα πιο ακριβά Peugeot. Τα έσοδα από την πώληση χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή κατοικιών για φτωχούς ανθρώπους.

8. Hillman Hunter 1966-2005 39 ετών
Κατασκευασμένο για πρώτη φορά από το Rootes Group το 1966, το Hunter έμελλε να γίνει ένα από best-seller στη Βρετανίας κατά τη διάρκεια της 13ετούς καριέρας του στη χώρα αυτή.

Λίγο ύστερα από την έναρξη της παραγωγής του, η εθνική εταιρεία αυτοκινήτων του Ιράν υπέγραψε συμφωνία για την παραγωγή του Hunter μέσω κιτ συναρμολόγησης που της παρείχε η Rootes.

Το αυτοκίνητο που προέκυψε ονομάστηκε Payank και έγινε γρήγορα γνωστό ως το «εθνικό αυτοκίνητο» του Ιράν, με ευρεία διάδοση ως ΙΧ, χρήση ως ταξί και περιπολικό για την ιρανική Αστυνομία. Με τα υπολείμματα της Rootes που πλέον ανήκε στην Peugeot, το 1985, τα Paykan ξεκίνησαν να συναρμολογούνται εξ ολοκλήρου στο Ιράν, αλλά κάτω από το καπό φορούσαν κινητήρα από Peugeot 504.

Μακράν ξεπερασμένο, το Paykan αντικαταστάθηκε από ένα μοντέλο που ονομάστηκε Samand, βασισμένο στο σχετικά πιο σύγχρονο Peugeot 405.

7. Mini 1959-2000 41 ετών
Με 5,3 εκατομμύρια κομμάτια που έχουν κατασκευαστεί, το ορίτζιναλ Mini είναι για τη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία ό,τι οι Beatles είναι για τη βρετανική μουσική.

Η μηχανολογική αυθεντία του Alec Issigonis το μεταμόρφωσε από σκίτσο σε μοντέλο παραγωγής σε μόλις 27 μήνες.

Η τοποθέτηση τεσσάρων επιβατών σε ένα τόσο μικροσκοπικό αυτοκίνητο δεν ήταν ασήμαντο χαρακτηριστικό, αλλά η μεγαλύτερη καινοτομία βρισκόταν κάτω από το καπό.

Η British Motor Corporation τοποθέτησε εγκάρσια έναν υγρόψυκτο 4κύλινδρο κινητήρα πάνω από ένα χειροκίνητο 4άρι σασμάν, διάταξη που μείωσε σημαντικά το αποτύπωμα του εμπρός μέρους.

Το Mini επηρέασε τόσο τα αυτοκίνητα πόλης όσο και τα… σούπερκαρ! Ο μύθος λέει ότι όταν η Lamborghini δεν μπορούσε να παραχώσει τον 4λιτρο V12 πίσω από το θάλαμο επιβατών της Miura, ένας μηχανικός βγήκε στο πάρκινγκ και κοίταξε κάτω από το καπό του Mini για έμπνευση.

6. Citroën 2CV 1948-1990 42 ετών
Το τελευταίο Citroën 2CV, το γαλλικό «Λαϊκό Αυτοκίνητο» άφησε πίσω του τη γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο της Mangualde, στην Πορτογαλία, στις 27 Ιουλίου του 1990. Έτσι έπεσαν και οι τίτλοι τέλους για το πιο διάσημο γαλλικό αυτοκίνητο με το 5.114.959στό 2CV.

Ένα αυτοκίνητο που έζησε δεκαετίες πέρα από την ημερομηνία λήξης του, ξεπερνώντας επίδοξους διαδόχους όπως το Dyane και το Visa. Το μυστικό της μακροζωίας του δεν ήταν κάποιο μυστηριώδες ελιξίριο ζωής από τη Citroën. Ήταν μόνο η απλότητα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Citroën 2CV Type A 1948-1953

Κάθε κομμάτι του 2CV ενσωμάτωνε σχεδιασμό που υπάκουε στη λογική του design-over-form και στη διάσημη φόρμουλα «τέσσερις ρόδες κάτω από μια ομπρέλα».

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε το Citroën 2CV6 Club 1984

Πέρα από αυτά όμως, στην ουσία του έπρεπε να δώσει την απάντηση σε μια σειρά υποχρεώσεων που θεωρήθηκαν εκ των ων ουκ άνευ για τη μεταπολεμική γαλλική επαρχία: Να μπορεί να μεταφέρει τέσσερις ανθρώπους και 50 kg… πατάτες στους πιο κακοτράχαλους δρόμους, να πιάνει τα 60 km/h, να καίει 3 lt/100 km και να κοστίζει το ένα τρίτο της τιμής μιας Traction Avant.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Citroën 2CV Charleston 1980-άγνωστο [video]

Α! Ο μύθος προσθέτει ότι έπρεπε να μεταφέρει μια καρτέλα αβγά σε ένα οργωμένο χωράφι χωρίς να τα σπάει και οι επιβάτες να χωρούν στην καμπίνα, φορώντας το... καπέλο τους!

Το 2CV αποτελεί ένα από τα σπάνια και ανεπιτήδευτα αυτοκίνητα που δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Εκτός από τα πέντε και πλέον εκατομμύρια κομμάτια που φτιάχτηκαν, ίσως χρειάζεται να προσθέσουμε άλλα τέσσερα για τα μοντέλα που προήλθαν από το 2CV: Ami 6, Dyane και Mehari.

5. Vaz 2121 - Lada Niva - Lada 4x4 1977-σήμερα 46 ετών και συνεχίζει
Η Lada εξέλιξε το Niva για να καλύψει τη ζήτηση για ένα σκληροτράχηλο και εξειδικευμένο off-roader, ικανό να αντιμετωπίσει τη Σιβηρία. Αν και μοιράστηκε μερικά εξαρτήματα με το Lada 2101 που προερχόταν από το πρώτο FIAT 124, το Niva σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου in-house.

Ελαφρύ, μαζεμένο σε διαστάσεις και οικονομικά προσιτό, έγινε μονομιάς μεγάλο χιτ και το πιο εξαγώγιμο προϊόν της Lada.

«Lada» και «απτή ποιότητα» εκείνη την εποχή ήταν δυο λέξεις ασύμβατες, αλλά το Niva ήταν όσο στιβαρό χρειαζόταν για να επιβιώσει μια δεκαετία ως όχημα υποστήριξης για τη σοβιετική βάση στην Ανταρκτική. Η παραγωγή του συνεχίζεται και σήμερα, και μάλιστα υπέστη ένα μικρό facelift για το 2021.

Αλλά το τέλος του, θέλοντας και μη, ήταν κοντά. Ένα νέο πρωτότυπο «Niva» αποκαλύφθηκε το 2018 με το μοντέλο παραγωγής να αναμένεται το 2022. «Ήταν» διότι ενώ το Groupe Renault στον προγραμματισμό του ανακοίνωσε ότι το νέο Niva Legend (όπως ονομάστηκε ανακτώντας το όνομά του από τη Chevrolet) θα λανσαριζόταν το 2024, ήρθε ο πόλεμος... Και η Renault τα μάζεψε από τη Ρωσία με βαριά καρδιά και κατόπιν πιέσεων... Αφήνοντας το Niva να συνεχίζει ακάθεκτο την πολύχρονη καριέρα του!

4. Hindustan Ambassador 1958-2007 49 ετών
Η Hindustan Motors λανσάρισε το Ambassador ύστερα την αγορά των δικαιωμάτων του Morris Oxford Series III από την BMC. Αλλά αμφιβάλλουμε ότι οποιοσδήποτε ενεπλάκη σε αυτή τη συμφωνία φαντάστηκε ότι ο βασικός σχεδιασμός του Oxford θα διαρκούσε μισό αιώνα.

Το Ambassador άλλαξε ελάχιστα κατά τη διάρκεια του κύκλου της ζωής του, με εξαίρεση το Avigo που λανσαρίστηκε το 2004 με πιο σύγχρονο look.

Η Peugeot κατέβαλε $12 εκατ. για το σήμα του Ambassador το 2017 σε μια προσπάθεια να βοηθήσει την επιστροφή της στην ινδική αγορά ύστερα από 23 χρόνια απουσίας.

3. Morgan 4/4 1955-σήμερα 64 ετών
Οι κανόνες της βασικής εξέλιξης στην αυτοκινητοβιομηχανία υπαγόρευαν ότι η Morgan θα έπρεπε να έχει καταργήσει σταδιακά το 4/4 κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’60 και να λανσάρει έναν αντικαταστάτη. Η βρετανική φίρμα σε πείσμα των κελευσμάτων του κλάδου αποφάσισε να συνεχίσει να κατασκευάζει το ρόουντστερ.

Αν και συχνά έκανε μικρές αλλαγές στην πάροδο του χρόνου για να βελτιώσει την οδηγησιμότητα και τη χρηστικότητα, ο αρχικός σχεδιασμός μοιάζει να είναι γαντζωμένος στη δεκαετία του ’50.

Το 4/4 χρησιμοποίησε κινητήρες Ford από το λανσάρισμά του, αλλά η Morgan το διέθεσε σύντομα με έναν 4κύλινδρο μοτέρ της FIAT κατά τη διάρκεια της δεκαετίας ’80.

Tο τελευταίο μοντέλο φορούσε τον κινητήρα Sigma της Ford (Duratec Ti-VCT), 1.600άρι μοτέρ που κινούσε επίσης τα Mondeo, Focus και Fiesta. Στην περίπτωση του 4/4, ο Duratec Ti-VCT συνδυαζόταν με σασμάν Mazda που περνούσε φυσικά την κίνηση στους πίσω τροχούς.

2. Volkswagen Typ 2 1949-2013 63 ετών
Το Volkswagen Typ 2 (Minibus ή Bus ή Kombi ή Bulli) γεννήθηκε όταν ο Ολλανδός εισαγωγέας της φίρμας ζήτησε την άδεια να εμπορευτεί και να διανέμει το Plattenwagen, ένα στοιχειώδες όχημα που χρησιμοποιείτο για τη μεταφορά εξαρτημάτων γύρω από το εργοστάσιο του Wolfsburg.

Οι Ευρωπαίοι είδαν στο πρόσωπο του Minibus το επαγγελματικό Minivan, ενώ οι Αμερικανοί είδαν στο Bulli το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο.

Το Caravelle/Transporter αντικατέστησε και τις δύο παραλλαγές, αλλά η παραγωγή συνεχίστηκε στις αγορές της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό και η Βραζιλία.

Στα μετέπειτα χρόνια του, το Typ 2 παράτησε τον αερόψυκτο φλατ 4κύλινδρο κινητήρα προς χάριν ενός υγρόψυκτου σε σειρά με το ψυγείο εμπρός.

Το Caravelle/Transporter πουλιόταν καλά στη Βραζιλία ακόμα και στις αρχές του 2010. Αλλά η Volkswagen προτίμησε να τερματίσει την καριέρα του από το να δαπανήσει χρήματα για τον εξοπλισμό του με αερόσακους και ABS για να συμμορφωθεί με τους τότε νέους κανονισμούς. Τα τελευταία 600 κομμάτια που κατασκευάστηκαν ήταν μέρος μιας ειδικής έκδοσης με τίτλο «Last Edition» που πουλήθηκε αποκλειστικά στη Βραζιλία. Η συνολική παραγωγή του θρυλικού Typ 2 ανήλθε σε πάνω από δέκα εκατομμύρια αυτοκίνητα.

1. Volkswagen Σκαραβαίος 1938-2003 65 ετών​​​​​​​
Και το μακροβιότερο αυτοκίνητο είναι το... Beetle της Volkswagen. Η δημοτικότητά του Σκαραβαίου εκτείνεται πέρα από τη σφαίρα των κλασικών αυτοκινήτων.

Είναι ένα γνήσιο παγκόσμιο σύμβολο, τουλάχιστον τόσο αναγνωρίσιμο όσο και ο λογότυπος της Coca-Cola.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ VW: Ένα τελευταίο αντίο στο Σκαθάρι [video]

Η κληρονομιά του ήταν κυριολεκτικά απροσδόκητη και προέρχεται από την εντολή της ναζιστικής Γερμανίας να βάλει η Volkswagen τη χώρα σε τροχούς.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε προσωρινό τέλος στη γέννησή του, ενώ όταν η χώρα περιήλθε στην κατοχή των Συμμάχων, κανένας από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων των ΗΠΑ ή της Βρετανίας δεν το ήθελε.

«Το αυτοκίνητο δεν πληροί τις θεμελιώδεις τεχνολογικές και τεχνικές απαιτήσεις ενός αυτοκινήτου», έγραφε τότε βρετανός αξιωματούχος. «Είναι πολύ ελκυστικό για τον μέσο αγοραστή, αλλά κατασκευή του από εμπορική άποψη θα ήταν μια εντελώς αντιοικονομική επιχείρηση».

Όμως, ευτυχώς, η Ευρώπη στάθηκε στα πόδια της και είχε απεγνωσμένη ανάγκη για αυτοκίνητα. Και τελικά, η προπαγανδιστική δύναμη του Χίτλερ μέσω του Volkswagen Typ 1 και ανεπίσημα Käfer, εξελίχτηκε σε κάτι που δεν ήταν αυτό που είχε κατά νου. Έγινε ένα από τα σύμβολα της κουλτούρας flower-power του ’60. 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τον Σκαραβαίο 1300 του 1968

Οι αυστηρότεροι κανόνες εκπομπών έγιναν τελικά τοίχος ανυπέρβλητο και για τον Σκαραβαίο. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε στο Μεξικό το 2003 με ένα μοντέλο περιορισμένης έκδοσης με την ονομασία «Ultima Edición». 

Πάνω από 21 εκατομμύρια κομμάτια από το θρυλικό σκαθάρι κατασκευάστηκαν σε 15 χώρες.