Ο Ferruccio Lamborghini γεννήθηκε το 1916 στη φάρμα της οικογένειάς του, στη μικρή αγροτική πόλη Renazzo di Cento, κοντά στη Modena. Από παιδί έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάθε τι μηχανολογικό. Και καλλιέργησε αυτή του την κλίση σπουδάζοντας μηχανολόγος στο πανεπιστήμιο της Bologna.

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρέθηκε στην Ελλάδα και υπηρέτησε ως μηχανικός εδάφους στην αεροπορική βάση της Ρόδου. Η λήξη των εχθροπραξιών τον βρήκε φυλακισμένο στη Βρετανία ως αιχμάλωτο πολέμου.

Ύστερα από την απελευθέρωσή του, το 1946, άνοιξε ένα μικρό εργαστήριο στη γενέτειρά του το οποίο κατασκεύαζε αγροτικά μηχανήματα. Ήταν ιδιοκατασκευές από ανταλλακτικά εγκαταλελειμμένων στρατιωτικών οχημάτων που ο ίδιος τροποποιούσε αναλόγως. Η ιδέα του είχε έρθει στη διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Στη μεταπολεμική Ιταλία, στην Emiglia Romagna, η οικονομία ήταν κυρίως αγροτική και η ζήτηση γι’ αυτό που πρόσφερε ο Lamborghini τεράστια.

Το μικρό εργαστήριο έγινε ένας κανονικός κατασκευαστής τρακτέρ και αγροτικών μηχανημάτων το 1949 που εξέλισσε μάλιστα δική του τεχνολογία. Έφτιαχνε δικύλινδρα, 3κύλινδρα και 4κύλινδρα μοτέρ, ενώ το 1954 δημιούργησε και έναν κινητήρα άμεσου ψεκασμού. Η Lamborghini Tractori SpA, με 400 μονάδες ετήσια παραγωγή ήταν μια από τις πιο πετυχημένες εταιρείες στο είδος της τη δεκαετία του ’60.

Ύστερα από ένα ταξίδι στην Αμερική, ο Lamborghini αποφάσισε να ανοίξει μια καινούργια εταιρεία, την Bruciatori SpA που κατασκεύαζε λέβητες και άλλα μηχανήματα θέρμανσης και ψύξης για ιδιώτες ή επαγγελματική χρήση. Η επιτυχία φαινόταν να ακολουθεί τον Ferruccio σε κάθε του βήμα. Το 1962, σε ηλικία 46 ετών ήταν ήδη ένας εξαιρετικά πετυχημένος επιχειρηματίας.

Ο Lamborghini ζούσε τη ζωή του με πάθος. Του άρεσε κάθε τι όμορφο, το καλό φαγητό, το εκλεπτυσμένο κρασί και τα γρήγορα αυτοκίνητα. Η σχέση του με τον κόσμο των τεσσάρων τροχών ξεκινά το 1948, όταν αποφάσισε να τρέξει στον αγώνα Mille Miglia με ένα πρωτότυπο που ο ίδιος είχε κατασκευάσει πάνω σε ένα Fiat Topolino. Η προσπάθειά του τελείωσε λίγο μετά το μέσο του αγώνα, όταν μπήκε σε ένα μπαρ… με το αυτοκίνητο, μέσα από τον τοίχο.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το πώς και το γιατί ο Lamborghini ξεκίνησε τη δική του αυτοκινητοβιομηχανία. Άλλα πραγματικά και άλλα όχι και τόσο που, με το πέρασμα των χρόνων, έχουν υφάνει μια αρκετά πικάντικη ιστορία, με το όριο του μύθου και της πραγματικότητας να είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτο.

Ο Ferruccio είχε μια μεγάλη συλλογή από ξεχωριστές Jaguar, Mercedes, Maserati και Ferrari. Με κανένα αυτοκίνητο όμως δεν ήταν απολύτως ευχαριστημένος. Το ένα δεν ήταν αρκετά πολυτελές, το άλλο όχι αρκετά δυνατό, στο τρίτο ακούγονταν πολύ η μετάδοση ή ήταν αδύναμος ο εξαερισμός.

Περισσότερο από όλα, ήταν ενοχλημένος με την ποιότητα κατασκευής της Ferrari 250GT. Ζήτησε να συναντήσει αυτοπροσώπως τον Enzo Ferrari, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Έτσι ο Ferruccio έβαλε τους μηχανικούς του να λύσουν την 250 GT εις τα εξ ων συνετέθη, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι εκτός του κινητήρα, στο υπόλοιπο αυτοκίνητο χρησιμοποιούνταν φθηνά εξαρτήματα χαμηλής ποιότητας.

Τότε σκέφτηκε ότι ο ίδιος θα μπορούσε να φτιάξει πολύ καλύτερα ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Και αν μάλιστα δεν είχε να αντιμετωπίσει το υψηλό κόστος της συμμετοχής στους αγώνες που ανέκαθεν βάρυνε την Ferrari (ο Enzo έλεγε ότι φτιάχνει αυτοκίνητα δρόμου απλώς για να χρηματοδοτεί τις αγωνιστικές του δραστηριότητες), θα μπορούσε αυτό να αποτελεί το αντικείμενο μιας ακόμη κερδοφόρας επιχείρησης.

Διάλεξε προσεκτικά και καθόλου τυχαία να στήσει το εργοστάσιό του στη Sant’Agata Bolognese, ένα χωριό μεταξύ της Modena και της Bologna. Ήθελε να βρίσκεται στην ίδια περιοχή που ήδη θεωρείτο Μέκκα της αυτοκίνησης, λόγω της ύπαρξης της Ferrari, της Maserati και της Ducati.

Το επιχειρηματικό του δαιμόνιο τον καθοδηγούσε σωστά για άλλη μια φορά. Υπέγραψε μια συμφωνία με τον τοπικό δήμο που τον δέσμευε να προσφέρει εργασία σε ντόπιους, εξασφαλίζοντας έτσι ένα μακρόχρονο άτοκο δάνειο για την αγορά της έκτασης των 50 στρεμμάτων. Εκεί οικοδόμησε το εργοστάσιό του, στον αριθμό 12 της Via Modena, όπου βρίσκεται ακόμη και σήμερα -μόνο που η έκταση των εγκαταστάσεων έχει διπλασιαστεί.

Ο μαινόμενος ταύρος που από τότε αποτελεί το αντίπαλο δέος για το όρθιο άλογο δεν είναι τίποτα άλλο παρά το… ζώδιο του ιδρυτή της εταιρείας. Ενδεικτικό της δύναμης του χαρακτήρα του και της διάθεσής του να ωθεί τα πράγματα προς τα εμπρός.

Αφού προσέλαβε τον διακεκριμένο σχεδιαστή της Alfa Romeo, Giottο Bizzarini, οι δύο τους ξεκίνησαν να δημιουργήσουν το απόλυτο αυτοκίνητο. Έτσι έφτιαξε την 350GTV, σε μόλις τέσσερις μήνες που ήταν για μια κι έξω, καθώς ο Lamborghini ξαναδούλεψε το σχέδιο του αυτοκινήτου παραγωγής, το οποίο και ονόμασε 350GT. Ένα αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε σε μόλις 120 κομμάτια και έβαλε το θεμέλιο λίθο του θρύλου της Sant’Agata.

Μέχρι το 1974, ο Ferruccio Lamborghini είχε πουλήσει κάθε επιχείρηση με το όνομά του, αλλά η εταιρεία αυτοκινήτων δεν θα απέκλινε ποτέ από την αρχική της αποστολή: Να δημιουργεί εξαιρετικά σπορ αυτοκίνητα με οποιοδήποτε κόστος.

Ο ίδιος ο Ferruccio Lamborghini, το 1973, αποσύρθηκε στη φάρμα του, έκτασης 320 στρεμμάτων που είχε αγοράσει το 1971. Ασχολήθηκε με εξαιρετική επιτυχία με την παραγωγή εκλεκτών βραβευμένων κρασιών, όπως αυτά που του άρεσε να απολαμβάνει σε όλη του τη ζωή.

Ο Lamborghini έφυγε σε ηλικία 77 ετών από καρδιακή προσβολή στις 20 Φεβρουαρίου του 1993, αφήνοντας πίσω ανεξίτηλο το στίγμα του στον κόσμο του αυτοκινήτου.