Με πρεμιέρα στο παρισινό Σαλόνι Αυτοκινήτου του 1969, το Renault 12 έγινε η αιχμή του δόρατος για την Billancourt στις μεσαίες μπερλίνες. Και διακήρυξε την οριστική προσήλωση της Régie στην εμπρός κίνηση. 

Πέρα από την άγευστη σιλουέτα του, το R12, ξεκάθαρα πιο ευρύχωρο και μοντέρνο από το R8 (και το R10), γνώρισε από χέρι ευρεία εμπορική επιτυχία. Αλλά αν και οικογενειακός χαρακτήρας και προσανατολισμός του έριξαν γρήγορα στη λήθη τον προκάτοχό του, η παρτίδα έμοιαζε μάλλον χαμένη σε ό,τι αφορούσε τη σπορ έκδοση.

Το αυτοκίνητο που οι φίλοι αποκαλούσαν «Gord», το R8 Godini δηλαδή, είχε περάσει ήδη στη σφαίρα του θρύλου, καθώς στα χρόνια της καριέρας του φίλεψε με σπάνιες αισθήσεις μια ολόκληρη γενιά σπορ οδηγών και αγωνιζομένων.

Βλέποντάς το όμως από τη βιομηχανική και επιχειρηματική σκοπιά ήταν αδύνατον ο μύθος του R8 Gordini να επιβιώσει και στη δεκαετία του ’70, οπότε το πρότζεκτ ενός R12 Gordini δρομολογήθηκε από το φθινόπωρο του 1969. 

Κοπιώδης εξέλιξη
Εξελιγμένο από το γραφείο μελετών της Renault και χωρίς καμία εμπλοκή του επιφανούς Amédée Gordini, το R12 αποδείχτηκε περισσότερο καρπός του μάρκετινγκ παρά καρπός του πάθους.

Με την αλλαγή του ασθενικού κινητήρα των 54 ίππων με ένα 4κύλινδρο αλουμινένιο 1.600άρη με 113 άλογα, το R12 Gordini στόχευε να σε δελεάσει με τα 185 km/h της τελικής του, νούμερο καθ’ όλα σπορ για την εποχή. Τουλάχιστον στα χαρτιά.

Βλέπετε, όταν τελείωναν οι ευθείες όπου πήγαινε πραγματικά γρήγορα, η υπερβιταμινωμένη μπερλίνα της Billancourt, με το μοτέρ να κρέμεται εμπρός από τον μπροστινό άξονα, αγκομαχούσε να επιδείξει την παραμικρή ακρίβεια στις στροφές. Το πρόβλημα όμως δεν φαινόταν να πτοεί ούτε να προκαλεί ατέρμονες συζητήσεις στη Régie, η οποία παρέταξε τρία πρωτότυπα στο Ράλι του Μαρόκου, την άνοιξη του ’70. 

Φιάσκο
Το δημόσιο λανσάρισμα του αυτοκινήτου προγραμματίστηκε για τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου στο νέο σιρκουί του Paul-Ricard όπου το R12 θα έπρεπε να αποδείξει την ανωτερότητά του έναντι του προκατόχου του.

Προετοιμασμένο με φροντίδα και με οδηγούς τον Patrick Depailler ή τον Jean-Luc Therier, το R12 Gordini μπόρεσε μόλις να φορτώσει το «Gord» με λιγότερα από πέντε δέκατα του δευτερολέπτου στο γύρο. Ύστερα από αυτή την ελάχιστη πειστική επίδειξη-απόδειξη του δυναμικού του, η Renault ξαναμπήκε στο σχεδιαστήριο και το εμπορικό λανσάρισμα πήρε αναβολή μέχρι το φθινόπωρο του ’71. 

Απογοητευτικό για τους πιστούς του R8 και ανίκανο να διεκδικήσει μια νέα πελατεία με την ελάχιστα αβανταδόρικη εικόνα του, μόλις 5.188 κομμάτια άφησαν πίσω τους τη γραμμή παραγωγής -έναντι περισσότερων των 12 χιλιάδων του R8 Gordini.

Τελικά εγκατέλειψε την αυτοκινητική σκηνή το 1974, με την αποχώρησή του να μην στεναχωρεί κανένα, μήτε αυτή τη Renault. 

To R12 Gordini με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 1.565 cc
Τροφοδοσία Δύο διπλά καρμπιρατέρ Weber 45 DCOE 38/39
Ισχύς 113 PS @ 6.250 rpm
Ροπή 140 Nm @ 4.500-5.500 rpm
0-100 km/h 11,1”
0-400 m 17,3”
0-1.000 m 31,8”
Τελική ταχύτητα 185 km/h
Βάρος 980 kg
Παραγωγή 5.188 αυτοκίνητα (1970-1974)
Τιμή σήμερα Από €32.000 (πολύ καλύ κατάσταση)