Το παράδοξο είναι ότι η Pontiac GTO Judge είναι ένα αυτοκίνητο που σχεδόν δεν υπήρξε. Αρχικά προοριζόταν ως μια φθηνότερη έκδοση της Pontiac GTO με την ονομασία «ET» που θα ανταγωνιζόταν τη φθηνότερη αλλά όχι λιγότερο δημοφιλή Plymouth Road Runner. Ωστόσο, αυτό το σχέδιο απορρίφθηκε μόλις από την παρουσίασή του στον επικεφαλής της Pontiac Division, John DeLorean.

Ρίχνοντας μια ματιά στις προδιαγραφές της προτεινόμενης νέας Pontiac GTO Ε.Τ., ο DeLorean εκεί που σκόνταψε ήταν στο όνομα και στον κινητήρα. Οι μηχανικοί του είχαν διευκρινίσει ότι η νέα E.T. θα φορούσε τον 8κύλινδρο V της Pontiac με τις 350 ci (5,7 lt), συνδυασμένο με χειροκίνητο σασμάν, που θα ανέπνεε μέσα από ένα 4απλό καρμπιρατέρ και δύο εξατμίσεις.

Τότε λέγεται ότι γούρλωσε τα μάτια, λέγοντας: «Μόνο πάνω από το πτώμα μου. Δεν ξέρετε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόσμο 400 κυβικών ιντσών;».

Έτσι, η ομάδα σχεδίασης τα μάζεψε και ξαναμπήκε στο σχεδιαστήριο με σαφείς οδηγίες: «Ελάτε με ένα καλύτερο όνομα και βάλτε ένα μεγαλύτερο κινητήρα!». Όταν η ομάδα επέστρεψε, τα πράγματα κάτω από το καπό και γύρω από την GTO είχαν αλλάξει άρδην. O Ram Air III V8 με τις 400 ci (6,6 lt) ανέβαζε συμπίεση 10,75:1, απέδιδε 365 άλογα στις 5.500 rpm, φορούσε 4άρι κιβώτιο Muncie με λεβιέ «T» από την Hurst, και αρκετά ελεύθερες διπλές εξατμίσεις, ενώ το αυτοκίνητο είχε πλέον τετράπαχα λάστιχα και πτέρυγα στην άκρη του καπό του πορτμπαγκάζ.

Με τα ενδεδειγμένα συστατικά στο χέρι, ο DeLorean παρενέβη προσωπικά στα βαφτίσια, ονομάζοντας το νέο πακέτο της GTO, «Judge». Όνομα προερχόμενο από το δημοφιλές σκετς στην αμερικανική τηλεοπτική ψυχαγωγική εκπομπή Rughan & Martins Laugh-In -τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το σπουδαίο διαφημιστικό σποτ της McManus, John & Adams χρησιμοποιούσε επίσης τη δημοφιλή ατάκα του Sammy Davis Jr από την ίδια εκπομπή, «Here comes the Judge». Ίσως το μεγαλύτερο όφελος από αυτό το όνομα ήταν οι δυνατότητες μάρκετινγκ, που τις αξιοποίησαν τα μέγιστα οι άνθρωποι του PR της Pontiac, με φράσεις όπως «All rise for the Judge» και «The Judge can be bought».

Δείτε το εκπληκτικό διαφημιστικό σποτ με τους Paul Revere & the Raiders...



Βλέπετε, τα muscle cars αντικατόπτριζαν και το πολιτιστικό ρεύμα της εποχής τους. Με τη κοινωνία του ’60 να βρίσκει ανυπόφορες τις καθιερωμένες αξίες, το «here comes da judge!» μετατράπηκε από σαρδόνια ατάκα μιας εκπομπής σε βασική φράση του αμερικανικού λεξικού.

Η ανάγκη για ένα τέτοιο αυτοκίνητο προήλθε από την αμερικανική οικονομική συγκυρία. Οι ασφαλιστικές εταιρείες επέβαλαν υψηλά ασφάλιστρα στα muscle cars, αποτέλεσμα της αύξησης του ποσοστού ατυχημάτων στα αυτοκίνητα αυτά. Δεδομένου ότι η εικόνα της Pontiac ήταν αυτή μιας φίρμας επιδόσεων ήταν ένα μεγάλο πλήγμα.

Παρά την αρχική πρόθεση να είναι μια φθηνότερη έκδοση της στάνταρ Pontiac GTO, με άλλα λόγια ένα μονόχρωμο, κουπέ με κλασικές κολόνες, λαστιχένια πατάκια και μόνο το hot εξοπλισμό της απόδοσης απαράλλαχτο, η Judge θα κατέληγε να κοστίζει $342 περισσότερο από την ορίτζιναλ όταν λανσαρίστηκε τον Δεκέμβριο του 1968.

Παρά το πρόσθετο αυτό κόστος όμως και τα 342 δολάρια που δεν ήταν ασήμαντο ποσό το 1969 (περίπου 10% επί της τιμής της στάνταρ GTO), η GTO Judge πουλούσε καλά -αποτελώντας περίπου το 10% όλων των πωλήσεων του μοντέλου και, ως εκ τούτου, καθιερώνοντας εαυτήν ως μια βιώσιμη, κερδοφόρο και δημοφιλή έκδοση.

Από την άλλη αποτελούσε μια πλατφόρμα επιπλέον κέρδους για την Pontiac, καθώς μπορούσε να ενσωματώσει πλήθος αξεσουάρ που διατίθεντο έξτρα. Στάνταρ λοιπόν ήταν η βερσιόν Ram Air III του 400 V8 της GTO, όπως και ο λεβιές στο ταμπλό για να κλείνεις χειροκίνητα τα scoops στο καπό σε βροχερό καιρό.

Η Pontiac εξοικονόμησε ακόμα λίγα δολάρια από τη βασική τιμή, τοποθετώντας ένα 3άρι χειροκίνητο κιβώτιο, διατηρώντας όμως το T-shifter της Hurst, και αφαιρώντας τους διακοσμητικούς δακτύλιους από τις ζάντες στης στάνταρ Rally II. Από την άλλη, όλες οι Judge είχαν τη στάνταρ, σφιχτή ανάρτηση της GTO και τα φαρδιά λάστιχα Polyglas G70x14.

Ο κατάλογος των έξτρα που προανεφέραμε ήταν μακρύς και μπορούσε να ανεβάσει την τιμή της Judge ακόμα και πάνω από τα 5.000 δολάρια: $390 για ένα μοτέρ Ram Air IV με πιο άγριο εκκεντροφόρο για ξεκολλήσεις από τα -προφανώς- ονομαστικά 370 άλογα. Mε ακανόνιστο ραλαντί και τεμπέλικη κάτω από 3.000 rpm, αυτή η 400άρα ήταν πονοκέφαλος στην οδήγηση στο δρόμο και απαιτούσε σοβαρή «δουλειά» στις επιταχύνσεις στην ευθεία, αλλά ήταν και όπλο στα χέρια ενός μαγκιώρου οδηγού. Κατά τα λοιπά του εξοπλισμού, ένα κλειστό σε κλιμάκωση 4άρι σασμάν κόστιζε $195 ή αυτόματο με $227, ένα διαφορικό Safe-T-Track $63, τα εμπρός δισκόφρενα $64, το υδραυλικό τιμόνι $100 που αν το ήθελες με τριάκτινη στεφάνη «ξύλινου» τύπου έπρεπε να δώσεις άλλα $35, για το στροφόμετρο στο καπό $63 και για μια έξτρα κονσόλα $56.

Ωστόσο, δεν υπήρχαν ειδικές ενδυματολογικές επιλογές για το «Δικαστή» της Pontiac. Μια πίσω αεροτομή, μια μαύρη γρίλια στη μάσκα και αυτοκόλλητες ετικέτες «Judge» κοσμούσαν το αμάξωμα, ωστόσο η καμπίνα ήταν του στάνταρ μοντέλου, εκτός από τη σήμανση «Judge». Για να διαλύσει δε κάθε υπόνοια φτηνιάρικου muscle car, κάθε έξτρα της στάνταρ GTO ήταν διαθέσιμο, περιλαμβανομένων των καλυπτόμενων εμπρός φαναριών. H Judge, λοιπόν, δεν διέφερε σε τίποτα από το στάνταρ μοντέλο με παρόμοιο εξοπλισμό. Απλώς το έκανε με λιγότερο σεβασμό…

Η Pontiac αρχικά είχε την πρόθεση να κρατήσει την Judge στην παραγωγή για ένα χρόνο, αλλά η εμπορική επιτυχία της την οδήγησε στην απόφαση να μείνει παραπάνω. Έτσι η παραγωγή συνεχίστηκε μέχρι και το 1971, οπότε οι πωλήσεις της GTO συρρικνώθηκαν σε 10.532 αυτοκίνητα, με μόλις 661 από αυτά να είναι Judge.

Η τιμή της στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου ποικίλει σημαντικά, ανάλογα με το μοντέλο και τον εξοπλισμό του. Σημαντικό ρόλο παίζει αν το είναι αυτοκίνητο είναι κλειστό ή κονβέρτιμπλ (292 κομμάτια) και αν το μοτέρ είναι το Ram Air III 400 V8 ή το θρυλικό Ram Air IV που ήταν και το αντίπαλο δέος στον 426 Hemi V8 της Chrysler και τον LS6 454 V8 της Chevrolet -μόνο 24 κονβέρτιμπλ Judge με αυτή τη διαμόρφωση. 

Έτσι, μια GTO Judge κουπέ του 1969 με Ram Air III κοστίζει σήμερα $127.000 και με Ram Air IV $195.000. Όσον αφορά τις σπανιότερες κονβέρτιμπλ, για μια Ram Air III χρειάζεσαι $204.000, ενώ η ακριβοθώρητη Ram Air IV εκτοξεύεται στις $550.000. Φυσικά, μιλάμε για αυτοκίνητα «Concours». 

H GTO Judge Ram Air III 400 V8 με μια ματιά
Κινητήρας V8 με βαλβίδες επικεφαλής
Χωρητικότητα 400 ci (6.555 cc)
Συμπίεση 10,75:1
Τροφοδοσία 1x4 καρμπιρατέρ Carter
Ισχύς 370 PS @ 5.500 rpm
Ροπή 61,5 kgm/3.900 rpm
Διαστάσεις 5,12 x 1,92 x 1,33 m
Μεταξόνιο 2,85 m
Βάρος 1.814 kg
Ρεζερβουάρ 81,5 lt
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-60 mph 6,2”
¼ του μιλίου 14,4” @ 98 mph
Παραγωγή 6.833 αυτοκίνητα
Τιμή 1969 $3.488
Τιμή σήμερα $127.000