Είναι κάποιες κατηγορίες αυτοκινήτων ειδικού σκοπού, το σχήμα των οποίων καθορίζεται από τις πρακτικές ανάγκες. Σε κάποιες περιπτώσεις η πρακτικότητα και η ευρυχωρία είναι το μόνο ζητούμενο, ή η ικανότητα να ξεπερνούν εμπόδια. Τέτοια αυτοκίνητα απωθούνται στην άκρη του μυαλού όταν σκέφτεσαι την απόλαυση της οδήγησης ενός αγωνιστικού μοτέρ. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες εξαιρέσεις.

BMW X5 LM
Σήμερα έχουμε πλέον εξοικειωθεί με τα τερατώδους ισχύος SUV. H Porsche Cayenne, και οι εκδόσεις AMG και Μ των μοντέλων της Mercedes-Benz και της BMW είναι πραγματικότητα αρκετό καιρό τώρα. Το 2000 όμως, ένα αυτό το video με τον Hans Stuck στο τιμόνι της μίας και μοναδικής BMW X5 LM, σε έναν γύρο στο Nordschleife προκαλούσε δέος.

Το αυτοκίνητο δημιουργήθηκε στο πλαίσιο μιας σειράς ενεργειών προώθησης του μεγάλου επιτεύγματος της BMW που δεν ήταν άλλο από την κατάκτηση της νίκης στο Le Mans, με το πρωτότυπο V12 LMR. Ο ατμοσφαιρικός κινητήρας με κωδικό S70/2 V12 τοποθετήθηκε στην Χ5, και μάλιστα χωρίς το περιοριστικό στόμιο που επέβαλλαν οι κανονισμοί FIA στον αγώνα. Χώρος υπήρχε, και με το παραπάνω. Αλλά χρειάστηκε να ανασχεδιαστεί το καπό για να καλυφθούν οι ανάγκες ψύξης. Το αυτοκίνητο ξεχώριζε από τη χαμηλωμένη ανάρτηση, τις χρυσές ακτινωτές ζάντες BBS και τα carbon καθίσματα στις πίσω θέσεις, στα οποία δένονταν όσοι τυχεροί είχαν το προνόμιο να ζήσουν μια εμπειρία συνοδήγησης.

Renault Espace F1 Matra
Το πρώτο Espace εμφανίστηκε στην αγορά το 1984. Με αυτό η Renault δημιούργησε μια κατηγοριά, αφού ήταν το πρώτο πολυμορφικό αυτοκίνητο παραγωγής. Για να γιορτάσουν την 10η επέτειο του μοντέλου είχαν μια τρελή ιδέα.

Με τη συνδρομή της Matra, έφτιαξαν το Espace F1. Βασισμένο στο μοντέλο δεύτερης γενιάς, με τον V10 κινητήρα από την Williams του Mansell που είχε πάρει το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το εντυπωσιακό ήταν ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να μειώσουν την ισχύ του ή να «γλυκάνουν» τα χαρακτηριστικά λειτουργίας. Τον έβαλαν ακριβώς όπως τον πήραν από το μονοθέσιο. Το αυτοκίνητο φυσικά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα case study, ένα πρωτότυπο επίδειξης.

Το 2002 η Renault επέστρεψε στην F1 με δική της ομάδα. Και ενόψει της νέας τότε αρχής, οργάνωσαν μια εκδήλωση που αφορούσε στην αγωνιστική ιστορία της μάρκας και κυρίως στην πορεία της στην F1. Και αποφάσισαν να ξυπνήσουν το θηρίο από την χειμερία νάρκη. Έτσι το Espace F1 βρέθηκε ξανά στην πίστα.

Το να βάλουν ξανά μπροστά τον κινητήρα δεν ήταν καθόλου απλό, καθώς εκτός από κάποιες επιδείξεις με τον Alain Prost δεν είχε λειτουργήσει στα οκτώ χρόνια που είχαν μεσολαβήσει. Η διαδικασία που χρειάζονταν ήταν η ίδια όπως και στο μονοθέσιο της Williams. Με εξωτερική μίζα και τους μηχανικούς να ελέγχουν με laptop τις θερμοκρασίες και τις πιέσεις όλων των κρίσιμων υγρών. Το αυτοκίνητο κάνει 0-200 km/h σε 6,9” και η τελική ξεπερνά τα 300 km/h.

Ford Transit Supervan 1,2 & 3
Αν το Renault Espace με τον κινητήρα F1 και η BMW X5 με τον V12 από το Le Mans προκάλεσαν έκπληξη στο κοινό, σκεφτείτε πόσο μεγαλύτερο θα ήταν το σοκ όταν το 1971 η Ford παρουσίασε ένα, στη ουσία, GT40, καλυμμένο με το αμάξωμα ενός Transit. Με τον αγωνιστικό V8 στο κέντρο να βγάζει περίπου 400 ίππους. Τα φρένα, τα μεγαλύτερα που χωρούσαν στις φαρδιές 15άρες ζάντες με το ανοιχτό offset ήταν από αγωνιστικό CanAm. Την κατασκευή ανέλαβε η Terry Drury Racing. Το αμάξωμα ήταν ελαφρώς επιμηκυμένο, με κάποια υποτυπώδη αεροδυναμικά βοηθήματα.

Το 1984 η Auto Racing Technology ανέλαβε να μετατρέψει σε Supervan το Transit της εποχής. Με περισσότερες σχεδιαστικές αλλαγές, είχε επιθετικούς πλευρικούς αεραγωγούς και πιο πολλά αεροδυναμικά βοηθήματα. Για αυτό το πρότζεκτ η Ford και η Auto Racing Technology επέλεξαν το πάτωμα, την ανάρτηση και τα μηχανικά μέρη ενός πρωτοτύπου Group C. Ο κινητήρας ήταν ένας 3.9 V8 DFV Cosworth 600 ίππων. To Supervan 2 έπιανε 275 km/h.

Το Supervan 3 παρουσιάστηκε το 1994. Είχε το αμάξωμα του Tranist Mk5, αλλά από κάτω το ίδιο σασί C100 με το παλιότερο. Το αμάξωμα ήταν το πιο βαριά τροποποιημένο προς όφελος της αεροδυναμικής. Και προκειμένου να μπορεί να ανταγωνιστεί το Espace F1, στα λόγια, γιατί πραγματική κόντρα δεν υπήρχε στην αγορά ή σε κάποιον αγώνα, ο κινητήρας είχε αλλαχτεί με τον V8 κινητήρα Ford-Cosworth HB της F1. Με απόδοση 650-700 άλογα, ο οποίος ανέβαζε λυσσασμένα ως τις 13.800 rpm.  

Πηγή Petrolicious