Δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια στη Formula 1 με τον Jack Brabham το 1959 και το 1960, η ομάδα του Cooper εξακολουθούσε να είναι μια μικρή βιοτεχνική μονάδα με ισχνά κέρδη.

Σε μια αποχή που ο θεσμός της χορηγίας ήταν ακόμη ανύπαρκτος, μόνο η συμφωνία με ένα μεγάλο κατασκευαστή μπορούσε να αποφέρει μια σχετική οικονομική άνεση.

Ο John Cooper, εμφορούμενος πάντα από νεωτερικές ιδέες, ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το καινούργιο Mini –ένα εμβληματικό μοντέλο που λανσαρίστηκε το 1959 και εφέτος γιορτάζει τα 60 χρόνια του. Ένα μοντέλο για το οποίου τα πλεονεκτήματα έμαθε ακόμα περισσότερα, οδηγώντας το σε αγώνα στην πίστα της Monza πριν από το ιταλικό Grand Prix του 1960.

Αυτό το Mini με τη μοντέρνα εμπρός κίνηση, την μπετονένια σταθερότητα χάρη στο πολύ χαμηλό κέντρο βάρους και την ασύλληπτη ακρίβεια με τους τέσσερις τροχούς τοποθετημένους στις αντίστοιχες γωνίες, ταλανιζόταν μόνο από το ανεμικό μοτέρ με τα 848 cc και τα 33 άλογα. 

Μαγικό φίλτρο
Ο Cooper αποφάσισε λοιπόν να μπολιάσει το Mini με ένα 1.000άρι μοτέρ καταγωγής Austin, το οποίο είχε ήδη καταθέσει τα διαπιστευτήριά του στους αγώνες.

Ανέλαβε μάλιστα να πείσει για το εγχείρημά του τον George Harriman, το μεγάλο αφεντικό του γκρουπ της BMC (Austin, Austin-Healey, Morris, MG, Princess, Riley, Vanden Plus, Wolseley). Βρίσκοντας την ιδέα «διασκεδαστική», ο τελευταίος έδωσε το πράσινο φως στο πρότζεκτ το φθινόπωρο του 1960. Επείσθη δε, να κάνει μια δελεαστική προσφορά, δίνοντας στον Cooper προμήθεια δύο στερλίνες για κάθε αυτοκίνητο.

Τα πράγματα έτρεξαν εξαιρετικά γρήγορα και, από τον Ιανουάριο του επόμενου χρόνου, τα πρώτα Cooper ξεκίνησαν τις δοκιμές στο δρόμο και στην πίστα. Με μοτέρ που έφτανε πια τα 55 άλογα, δισκόφρενα στους εμπρός τροχούς, το κομψό Mini έγινε λιλιπούτεια βολίδα με αδιαμφισβήτητη αποτελεσματικότητα. Από το 1964, στο μηχανοστάσιο του Mini Cooper φιλοξενήθηκε ο κινητήρας των 998 cc από το Austin Riley Elf αλλά και η υδροελαστική ανάρτηση μέχρι το 1969.

Κόμπακτ, με ανύπαρκτους προβόλους, ελαφρύ (600 kg) και ακριβέστατο, το Cooper επεδείκνυε σε κάθε περίπτωση πολύ «αντρική» οδική συμπεριφορά.
 
Και αποδείκνυε την αξία του ανά πάσα ώρα και στιγμή στις πίστες, κατατροπώνοντας με αυθάδεια τις «πλούσιες και πανίσχυρες» μπερλίνες. Η συνέχεια δόθηκε στα ασφάλτινα και χωμάτινα ράλι, όπου η ακρίβεια και η ελκτική του πρόσφυση το καθιστούσαν ουσιαστικά ανίκητο στις πιο δύσκολες ειδικές διαδρομές.

Στην καμπίνα, με εξαίρεση κάποια έξτρα, το Mini Cooper δεν υπέστη κάποια ιδιαίτερη φροντίδα. Εξωτερικά όμως, παρά την ομοιότητα με το στάνταρ Mini, το Cooper ξεχώρισε από τις δύο λευκές, φαρδιές ρίγες πάνω καπό, αναφορά στη «φορεσιά» F1 της φίρμας.

Φονιάς γιγάντων
Το κορυφαίο μοντέλο της γκάμας ήταν το Cooper S, με μοτέρ 1.071 και 1.275 cc. H τελική ταχύτητά τους πλησίαζε τα 160 km/h και τα μοντέλα Works νίκησαν στο ράλι Monte Carlo τέσσερις φορές στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Αν και οι κριτές ακύρωσαν την ομάδα το ’66 για μια αμφιλεγόμενη παράβαση στους προβολείς –λάμπες ιωδίου που δεν επιτρέπονταν.

Το 1967, λανσαρίστηκε το Cooper Mk II με διπλό ρεζερβουάρ και «κρυφούς» μεντεσέδες στις πόρτες το 1969. 

Οι αναρίθμητοι θρίαμβοι οδήγησαν το Mini Cooper σε εμπορική επιτυχία-φαινόμενο, καταγράφοντας μέσα στα δέκα χρόνια της καριέρας του πάνω από 100 χιλιάδες πωλήσεις. Για την ακρίβεια κατασκευάστηκαν 105.923 Mini Cooper από τα οποία 4.031 αυτοκίνητα με το μοτέρ των 1.071 cc, 963 με το μοτέρ της κοντής διαδρομής των 970 cc και 40.153 αυτοκίνητα με τον εκρηκτικό κινητήρα των 1.275 cc. Τα υπόλοιπα 60.776 αυτοκίνητα φορούσαν το μοτέρ των 997 ή 998 cc.

Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Harriman δεν επανήλθε ποτέ για να διαπραγματευτεί τη συμφωνία προμήθειας του Cooper. Μια συμφωνία μεταξύ τζέντλεμεν που επισφραγίστηκε με ένα απλό σφίξιμο των χεριών και έδεσε για πάντα το όνομα «Cooper», πιονέρου της F1 και ξεχασμένο από τους νεόκοπους στο Σπορ, με το θρυλικό Mini.

Σήμερα, στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου ένα 977άρι ή 998άρι Mini Cooper του 1963 κοστίζει 37 χιλιάδες ευρώ σε κατάσταση Concours, ενώ για ένα σε εξαιρετική κατάσταση ( Condition #2) θα χρειαστεί να δώσεις γύρω από τις 25 χιλιάδες. Η τιμή για ένα κορυφαίο 1275S του 1964 πλησιάζει τις 52 χιλιάδες για ένα αυτοκίνητο Concours και γύρω από τις 38 χιλιάδες για ένα Condition #2.

Το Mini Cooper με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα Από 970 cc έως 1.275 cc
Ισχύς Από 55 PS έως 75 PS
Τελική ταχύτητα Από 140 km/h έως 155 km/h
Παραγωγή 105.923 αυτοκίνητα (1961-1971)
Τιμή σήμερα Από €37.000 έως €52.000 (Concours)