Ακούμε συχνά για τα μικροσωματίδια, αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια που εκπέμπονται από τους κινητήρες εσωτερικής καύσης, επιβλαβή για το αναπνευστικό σύστημα των ανθρώπων. Ωστόσο, έχουν πραγματοποιηθεί λίγες μελέτες σχετικά με τη φθορά των ελαστικών, η οποία έχει μεγάλη ευθύνη -μαζί με τα φρένα- γι’ αυτήν την αόρατη ρύπανση που δυνητικά είναι πολύ επικίνδυνη.

Το VTI (Σουηδικό Ινστιτούτο για την Ασφάλεια των Μεταφορών) μόλις διενήργησε μια μακρά μελέτη, μεταφρασμένη στα αγγλικά, σχετικά με τις μεθόδους μέτρησης των «μικροπλαστικών» που εκπέμπονται από τα λάστιχα των τροχοφόρων. Πρόκειται για σωματίδια μεγαλύτερα από τα διάσημα μικροσωματίδια, υποθετικά λιγότερο επικίνδυνα για την αναπνευστική οδό μας αλλά επικίνδυνα σε άλλους βαθμούς. Αυτά τα μικρά κομμάτια ελαστικού και χημικών πολυμερών στη συνέχεια περνούν στο έδαφος και στο νερό, και όλη η δυσκολία είναι η επεξεργασία του νερού ακριβώς στους ειδικούς σταθμούς για την εξάλειψή τους. Ή μήπως αυτό δεν συμβαίνει στο βαθμό που απαιτείται;

Στη συνέχεια έρχεται το πρόβλημα της δημόσιας υγείας: Το VTI αναγνωρίζει ότι προς το παρόν, κανείς δεν έχει αντιμετωπίσει πραγματικά αυτά τα προβλήματα. Τα μικροπλαστικά στους ωκεανούς (λόγω των απορριμμάτων) αποτελούν πλέον αντικείμενο συζήτησης, αλλά όχι αυτά που προέρχονται από τις μεταφορές. Και όμως το επίπεδό τους θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα υψηλό:

«Με βάση τις τρέχουσες γνώσεις μας στη Σουηδία, μπορούμε να πούμε ότι τουλάχιστον οι μισές από τις εκπομπές μικροπλαστικών της χώρας προέρχονται από τη φθορά των ελαστικών. Άλλες πηγές εκπομπών μικροπλαστικών περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τη φθορά των σημάνσεων στην άσφαλτο. Ένα μεγάλο μέρος της διασποράς στο περιβάλλον αυτών των πλαστικών σωματιδίων προέρχεται από τις μετακινήσεις στους δρόμους, από τους ανέμους, από τον εκχιονισμό και τον καθαρισμό του δρόμου». Η μελέτη διευκρινίζει ότι αυτά τα μικρά κομμάτια πλαστικού στη συνέχεια τα βρίσκουμε στις αρόσιμες γαίες.

Προς το παρόν, η γνώση σχετικά με την επιδράσεις αυτών των πλαστικών σωματιδίων όταν καταναλώνονται από τον άνθρωπο (σε πόσιμο νερό ή σε τρόφιμα) είναι πενιχρή, επισημαίνει το VTI.