Η Funny Flutters Racing Team συμμετείχε με όλη την οικογένεια των Legend Cars που διαθέτει στο τελευταίο Open Day του HTTC στην πίστα των Μεγάρων. Κι εμείς δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε την πρόσκλησή της για να πάρουμε μια γεύση.

Και «τι είναι τα Legend Cars;», θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος, αφού δεν αποτελούν καθόλου συνηθισμένο θέαμα. Πρόκειται για σωληνωτά αγωνιστικά μονοθέσια μικρών διαστάσεων με κινητήρα μοτοσικλέτας, που φτιάχτηκαν με σκοπό τη δημιουργία μιας προσιτής και άκρως ανταγωνιστικής μορφής αγώνων. Ξεκίνησαν την καριέρα τους το 1992 στις ΗΠΑ, όπου και σήμερα είναι πιο διαδεδομένα απ’ ό,τι οπουδήποτε αλλού. Η εμφάνισή τους παραπέμπει σε αμερικανικά μοντέλα της δεκαετίας του ’30, Chevrolet, Dodge και Ford, αλλά σε κλίμακα… 5/8.

Κάτω από το καπό κάθε Legend Car βρίσκεται ένας κινητήρας από μοτοσικλέτα της Yamaha. Μέχρι πρότινος αυτός ήταν ο 4κύλινδρος των XJR/FJR με χωρητικότητα 1.250 cc. Από το 2018, τα νέα αυτοκίνητα του θεσμού χρησιμοποιούν τον 3κύλινδρο 850άρη των Yamaha FZ-09/MT-09, που αποδίδει 125 PS. Το 6άρι σειριακό κιβώτιο στέλνει την κίνηση σε ένα κολλημένο, 100% μπλοκέ διαφορικό, μέσα σε έναν άκαμπτο πίσω άξονα, ενώ η εμπρός ανάρτηση είναι ανεξάρτητη.

Σε ένα αυτοκινητάκι με τόσο μικρές εξωτερικές διαστάσεις, η πρώτη μου απορία ήταν αν χωράω, λόγω ύψους (1,90 m). Και η απάντηση, για τα περισσότερα από τα όμορφα βαμμένα Legend Cars στα οποία δοκίμασα να μπω, ήταν «όχι». Ευτυχώς, στο κατάλευκο FZ09, το τελευταίο απόκτημα της ομάδας, βολεύτηκα μια χαρά. Το συγκεκριμένο ήταν τόσο φρέσκια έλευση που ακόμα δεν είχε ούτε στροφόμετρο ούτε κάποιο shift light. «Και πώς θα αλλάζω;», ρώτησα τους ανθρώπους της ομάδας. «Με το αυτί! Θα το βρεις. Είναι πολύ ξεκάθαρο το πότε το μοτέρ δεν έχει τίποτα άλλο να δώσει».

Φωτογραφία: Empty Pocket Racers

Τις συμβουλές για το πότε ζεσταίνονται τα λάστιχα τις προσπέρασα με την επιπολαιότητα που ελαφρά τη καρδία επιδεικνύουμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλωστε, πρόκειται για πολιτικά Maxxis Victra 510 (διαστάσεων 205/60R13), κι όχι για τίποτα σκληρά σλικ, οπότε πόσο μπορεί να με απασχολήσει το αν είναι κρύα; Τελικά, όταν το όχημα ζυγίζει ελάχιστα παραπάνω από 550 kg με εμένα, η απόδοσή τους είναι θέμα. Έτσι, αφού πρώτα έχω παλέψει να συνηθίσω το συμπλέκτη και μου έχει σβήσει 3-4 φορές ξεκινώντας, φτάνω στην Κ5 και κάνω το πρώτο μου τετακέ, 40" μετά από την έξοδό μου από τα pits. Ρεζίλι γίναμε.

Η συνέχεια είναι πιο συγκρατημένη. Το Legend Car είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με οτιδήποτε άλλο έχω οδηγήσει. Η δύναμη, η αμεσότητα του γκαζιού και η επίδραση της μετάδοσης στη στάση του οχήματος, παραπέμπουν σε αγωνιστικό καρτ. Η πρόσφυση όμως είναι πολύ χαμηλότερη, και με τον επιπλέον «τζόγο» που προσθέτει στο σύνολο η ύπαρξη ανάρτησης και ψηλοπρόφιλων ελαστικών. Με το γκάζι μπορείς να σπας την πρόσφυση όπου το θελήσεις, αλλά ο έλεγχος δεν μπορεί να γίνει με τον ακαριαίο τρόπο που γίνεται στο καρτ, με μισή τιμονιά -άλλωστε το τιμόνι του Legend είναι πιο αργό.

Η γραμμή μεταξύ υποστροφής και υπερστροφής είναι πολύ λεπτή, ιδίως στην αρχή με τα λάστιχα κρύα, αλλά και αργότερα. Στις αργές, αισιόδοξη είσοδος οδηγεί σε υποστροφή αδρανείας. Και το γκάζι στέλνει την ουρά σε τόσο μεγάλη γωνία που καταλήγεις επίσης να χάνεις χρόνο. Χρειάζεται να τραβήξεις το φρένο μέχρι αρκετά βαθιά μέσα στη στροφή, και να περάσεις στο γκάζι όσο προοδευτικά χρειάζεται, έτσι ώστε να βγεις με σχεδόν ίσιο τιμόνι προς την έξοδο. Επιπλέον σπαζοκεφαλιά αποτελούν οι ανωμαλίες της ασφάλτου, που επηρεάζουν την πρόσφυση του πίσω άξονα και οδηγούν σε επιπλέον αστάθεια -ούτε μια φορά δεν πρέπει να πέρασα «καθαρά» από το γνωστό στους θαμώνες των Μεγάρων σκαλοπάτι της Κ5.

Φωτογραφία: ChasingVelocity

Στις ευθείες, ο ήχος του μοτέρ που σου τρυπάει τα τύμπανα και η πληθώρα σχέσεων που ανεβάζεις από στροφή σε στροφή, σε κάνουν να πιστεύεις ότι μαζεύεις υπερβολικά χιλιόμετρα. Και ελλείψει κοντέρ, δεν έχεις τρόπο να το εξακριβώσεις. Τελικά στη μεγάλη ευθεία της πίστας ξεπερνά τα 160 km/h, όμως αυτό το νούμερο δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία όταν κάθεσαι στη θέση του οδηγού. Σκοπός ενός Legend είναι να σου προσφέρει έντονα συναισθήματα, και αυτό αναμφίβολα το καταφέρνει, ανεξαρτήτως του ρυθμού στον οποίο νιώθεις άνετα να κινηθείς, αλλά και ανεξάρτητα από τι θα δείξει το κοντέρ ή το χρονόμετρο.

Για την Ιστορία, στη δική μου περίπτωση ο τελευταίος, πιο καθαρός γύρος του 15λεπτου session ήταν 1’10"23. Χρόνος που φυσικά απέχει πολύ από τις πραγματικές δυνατότητες της κατασκευής, οι οποίες φτάνουν πολύ κάτω από το «10». Μπορείτε να τον δείτε, μαζί με άλλες στιγμές από αυτή τη σύντομη επαφή με το Legend, στο video που ακολουθεί παρακάτω.

Οι άνθρωποι της Fanny Flutters Racing Team θα βρεθούν στην πίστα των Μεγάρων και στα επόμενα Open Days, με έναν στόλο από όμορφα Legend Cars που μέχρι το καλοκαίρι πρόκειται να μεγαλώσει κι άλλο. Έτσι, θα υπάρξουν ευκαιρίες για όποιον θέλει να νοικιάσει ένα και να βιώσει τη διαφορετική εμπειρία οδήγησης που προσφέρει. Και ποιος ξέρει; Ίσως στο μέλλον δούμε και στη χώρα μας έναν αγώνα ενιαίου τύπου με αυτά τα λιλιπούτεια αγωνιστικά.