Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε φορά που ένα κλασικό κομμάτι, χαμένο για χρόνια, εμφανίζεται αναπάντεχα, καταπλήσσεσαι. Πώς στο καλό τόσα και τόσα ιστορικά αυτοκίνητα κρύβονται σε σκοτεινές γωνιές για χρόνια και αιφνιδιαστικά εμφανίζονται το ένα πίσω από το άλλο; 

Όπως και να ’χει, δεν είμαστε σήμερα εδώ για να κάνουμε τους ντεντέκτιβ –όχι πως αυτό δεν θα αποτελούσε ένα καλό θέμα για έρευνα. Αντικείμενό μας σήμερα όμως είναι μια ακόμη «ανακάλυψη». Μια Maserati 5000GT με καροσερί από τον Ghia που αποδεικνύει ότι θαυμαστές ιστορίες αυτοκινήτων που επέζησαν σωρείας αντιξοοτήτων, υπάρχουν. 

Για σχεδόν 50 χρόνια, αυτή η εντυπωσιακή, μοναδική Maserati ήταν παρκαρισμένη στη Σαουδική Αραβία, παρατημένη έξω να σκουριάζει μέρα με τη μέρα. Κυριολεκτικά σακατεμένη ήταν έτοιμη να πάρει την άγουσα για την πρέσα, μέχρι που η οικογένεια του τελευταίου ιδιοκτήτη αποφάσισε να τη βάλει σε γκαράζ. Και να της δώσει παράταση ζωής. Όχι αποκαθιστώντας την, αλλά βγάζοντας αυτή τη μοναδική 5000GT στο σφυρί, στη δημοπρασία του Monterey από τον οίκο RM Sotheby’s, όπου προβλέπεται να πιάσει $500.000 έως $750.000. 

Αυτή, όπως και κάθε μία από τις 34 Maserati 5000GT, είναι ένα πολύ σπέσιαλ αυτοκίνητο. Το πρώτο κομμάτι φτιάχτηκε κατόπιν παραγγελίας του Σάχη της Περσίας το 1958. Για την περίπτωση, ο μηχανικός της Maserati, Giulio Alfieri, επέλεξε τον τρομερό κινητήρα του σπουδαίου αγωνιστικού της εταιρείας, αυτό της 450S. Ένα μοτέρ V8 με τέσσερις εκκεντροφόρους, τέσσερα αγωνιστικά καρμπιρατέρ, δύο ντιστριμπιτέρ και 16 μπουζί, που απέδιδε 420 άλογα. Αυτή η κινητήρια μονάδα έγινε detuned, αποδίδοντας 325 άλογα με τέσσερα Weber ή 340 με μηχανικό ψεκασμό της Lucas, και τοποθετήθηκε πάνω στο σασί του πρώτου αυτοκινήτου δρόμου της εταιρείας, της Maserati 3500GT.

Η 5000GT έγινε το κορυφαίο ελιτίστικο αυτοκίνητο στον κόσμο, όταν παρουσιάστηκε το 1959, και σύντομα η φήμη του έλαβε μυθικές διαστάσεις. Βέβαια εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως καμία από τις 5000GT δεν είναι όμοια με άλλη, αλλά επίσης να πούμε ότι το αυτοκίνητο ξεπερνούσε κάθε Ferrari σε ταχύτητα, βελούδινη αίσθηση και αποκλειστικότητα.

Η πρώτη 5000GT έπιασε τα 277 km/h, αστρονομική ταχύτητα για ένα Grand Tourer του 1959. Με παρατσούκλι «Σάχης της Περσίας», το πρώτο αυτοκίνητο ήταν ντυμένο από την Carozzeria Touring που σχεδίασε επίσης και μια μοναδική μάσκα, εμπνευσμένη από την μπαρόκ περσική αρχιτεκτονική.

Το αυτοκίνητο κόστιζε περίπου τα διπλάσια από την τιμή μιας 3500GT και, ως εκ τούτου, έγινε εναλλακτική λύση έναντι της Ferrari Superamerica της εποχής. Φυσικά, διάσημοι ιδιοκτήτες απογείωσαν ακόμη περισσότερο τη φήμη της: Basil Read, Giovanni Agnelli, Ferdinando Innocenti Adolfo López Mateos (τότε πρόεδρος του Μεξικού, Aga Khan, διάφοροι πρίγκιπες, Stewart Granger, Briggs Cunningham... 

Για τα 34 κομμάτια της 5000GT, εκτός από την Carrozzeria Touring, ασχολήθηκαν και άλλοι κορυφαίοι καροσερίστες της εποχής: Pininfarina, Serafino Allemano (για τα περισσότερα), Ghia, Pietro Frua, Bertone, Carrozzeria Monterosa (Giorgio Sargiotti) και Giovanni Michellotti.

Κατά τα λοιπά, η 5000GT ήταν πλουσιοπάροχα ντυμένη με δέρμα στην καμπίνα που είχε δύο φαρδιά αναπαυτικά καθίσματα εμπρός και ένα μικρό πίσω. Το ξύλινο τιμόνι ήταν φτιαγμένο από τη Nardi, τα όργανα στο ταμπλό ήταν της Jaeger και οι διακοσμήσεις στο εσωτερικό ήταν σε βουρτσισμένο ατσάλι. Μερικά αυτοκίνητα δε φορούν συρμάτινες-ακτινωτές ζάντες της Borrani. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η Maserati έχανε χρήματα για κάθε 5000GT που κατασκεύαζε, λόγω της πολυπλοκότητας του αυτοκινήτου και της περιπλοκότητας στην κατασκευή του.

To αυτοκίνητο που βλέπετε, για το σασί #AM103 018, το πρότζεκτ ανέλαβε η Garozzeria Ghia. Αρχικά παραγγέλθηκε από τον μεγιστάνα των βέσπα Lambretta, Ferdinando Innocenti, με την εντολή να γίνει μια 5000GT που να μην μοιάζει με καμία από τις αδερφές της. Η πρεμιέρα έγινε στο σταντ της Ghia στο Salone di Torino το 1961, βαμμένη σε ένα με εκπληκτικό ασημί πάνω από μαύρο.

Ο Innocenti πούλησε το αυτοκίνητο σε κάποια χρονική στιγμή, με την 5000GT να αλλάζει διάφορα χέρια στην Ιταλία πριν καταλήξει στη Σαουδική Αραβία. Ύστερα από αυτό, ο κόσμος σκέφτηκε ότι η 018 εξαφανίστηκε. Αποδείχθηκε ότι ο Σαουδάραβας λάτρης αυτοκινήτων, Rubayan Alrubayan, την αγόρασε κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’70, μην έχοντας όμως ιδέα για την πραγματική θέση και σημασία της στο πάνθεο Maserati. Οπότε και την παρκάρισε κα την παράτησε.

Ο online κατάλογος του οίκου RM υποδεικνύει ότι ο Alrubayan απεβίωσε πριν από αρκετά χρόνια και οι κληρονόμοι του -πιθανότατα αγνοώντας την πραγματική θέση του αυτοκινήτου στην Ιστορία- αποφάσισαν να το βάλουν σε γκαράζ για να αποτρέψουν περαιτέρω αλλοίωσή του. Προφανώς κάτι που έγινε στο παρά πέντε, καθώς η 018 είχε σημείωση στα πλαϊνά της, στα αραβικά, για να πάει στην πρέσα!

Αλλά πόσο σπουδαία μπορεί να είναι αυτή η 5000GT με καροσερί από τον Ghia; Ο Frank Mandarano, επί μακρόν λάτρης των Maserati, ειδικός, μηχανικός και συντηρητής σε περισσότερα από 350 κλασικά αυτοκίνητα της Τρίαινας, δυσκολεύτηκε να βρει τις λέξεις για να το αρθρώσει τηλεφωνικά. «Πρέπει να είναι μεταξύ των δύο ή τριών κορυφαίων Maserati από καροσερίστες που κατασκευάστηκαν ποτέ», είπε τελικά ο Mandarano. «Οι λεπτομέρειες αυτού του αυτοκινήτου είναι κάτι παραπάνω από ωραίες. Και είναι ο τεράστιος όγκος αυτών των μοναδικών στοιχείων που κάνουν αυτό το δείγμα να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλη Maserati κατασκευάστηκε ποτέ». 

Αναμφισβήτητα, το αυτοκίνητο μοιάζει να έχει βγει από την κόλαση αυτή τη στιγμή. Αλλά κάτω από όλη τη σκουριά, τη βρωμιά και το διαλυμένο εσωτερικό, υπάρχει ένα αξιοσημείωτα πλήρες αυτοκίνητο με σχεδίαση και λεπτομερή σχεδιασμό που σου κόβει την ανάσα. Ας το δούμε πιο προσεκτικά.

Ακριβώς εμπρός σου βρίσκεται ένας τρισδιάστατος λογότυπος της Maserati, τοποθετημένος σε μια μάσκα με πλέγμα, πλαισιωμένη μέσα σε ένα ωοειδές μεταλλικό κομμάτι, σε αντίθεση με όσα χρησιμοποιήθηκαν σε Maserati πριν ή από τότε. Οι τετραπλοί προβολείς είναι ωραία κατασκευασμένοι, με όμορφη δουλειά σε μέταλλο να συνδέει τα εσωτερικά και εξωτερικά φώτα, με τα τελευταία να υποδιαιρούνται οριζόντια σε άνισα ημικύκλια.

Το επίπεδο καπό εκτείνεται σε μεγάλο μήκος και σε γωνία προς τα κάτω, ενώ στο κέντρο και εμπρός κάθεται ένας ελλειπτικός λογότυπος «Maserati», μέσα στο δακρύμορφο ανάγλυφο που ξεκινά από το παρμπρίζ και καταλήγει στην άλλη άκρη.

Οι αψίδες των θόλων είναι μοναδικά διαμορφωμένες, όπως και οι τα πλευρικά νίκελ και τα τετραπλά βράγχια πίσω από τους εμπρός τροχούς. Στο πίσω μέρος υπάρχει ένα επίπεδο καπό που κάθεται τακτοποιημένα ανάμεσα στα πίσω φτερά. Ακόμη και οι προφυλακτήρες είναι και οι δύο τους πλήρως εξατομικευμένοι.

Το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και στο εσωτερικό, με τον ακανόνιστα διαμορφωμένο πίνακα οργάνων, τα μικρότερα καντράν και τον Art Deco λεβιέ ταχυτήτων, αλλά και τα κουμπιά σε σχήμα διαμαντιού που θα ταίριαζαν με το πολύ μεγαλύτερη λαβή του λεβιέ στο πρωτότυπο αυτοκίνητο -απουσιάζει στις φωτογραφίες αλλά είναι ορατό στο φωτογραφίες του αυτοκίνητου από το περίπτερο Ghia το ’61.

Τα πάντα σχετικά με αυτήν την καμπίνα είναι πάνω και πέρα από κάθε φαντασία και κριτική, μέχρι την κάθετη συρόμενη πόρτα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού και τη νικελένια μπάρα στο μέσο της επένδυσης της πόρτας, από την οποία αρχικά κρεμόντουσαν ταιριαστές δερμάτινες θήκες για αποθήκευση.

Σύμφωνα με την εκ των υστέρων μελέτη των εικόνων από τον Mandarano, οι χειρολαβές των θυρών είναι ίσως το μόνο πράγμα «που δεν είναι ειδικά σχεδιασμένο για το αυτοκίνητο», όπως ήταν, εκτός από τις ακτινωτές ζάντες της Borrani και, φυσικά, το σασί και τα μηχανικά μέρη.

«Είναι απολύτως εξαιρετικό. Πιθανώς η πιο σημαντική Maserati που βγαίνει σε δημοπρασία», δήλωσε ο Mandarano. «Μερικοί θα μπορούσαν να πουν ότι εξαίρεση αποτελούν τα πιο δημοφιλή κουπέ Zagato A6G54 -ιδίως εκείνα με αγωνιστική ιστορία».

Όταν ρωτήθηκε πόσο θα κόστιζε η αποκατάσταση, ο Mandarano είπε ότι εάν γίνει στην Ιταλία, πιθανώς $450.000 έως $650.000. Ο κινητήρας και τα εξαρτήματα βρίσκονται όλα εκεί και υπάρχουν αρκετές εσωτερικές και ιστορικές φωτογραφίες για να πορευτείς. Ο Mandarano είπε ότι μοιάζει με μια αρκετά απλή αποκατάσταση. «Προβλήματα προκύπτουν όταν λείπουν πράγματα, αλλά στην περίπτωση αυτή είναι όλα εκεί. Ειδικά το γυαλί -αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα», σημείωσε. «Έχω δει πολύ χειρότερα».

Ας ελπίσουμε ότι κάποιος με τα χρήματα και το όραμα να ξαναγίνει αυτό το αυτοκίνητο όπως στα νιάτα του, θα βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Για λιγότερο από δύο εκατομμύρια, αυτή η 5000GT διαθέτει το στιλ, το κόρδωμα και την ιστορία για να γίνει μια μέρα υποψήφια στο Pebble Beach.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ DRIVE Legends: Maserati 3500GT Touring 1957-1964

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Maserati Mistral 1964-1970

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε τη Maserati Ghibli SS του 1969

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Maserati Bora 1971-1979

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Drive Legends: Maserati Khamsin 1973-1982

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Maserati Kyalami 1976-1983