Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η οικονομία των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών είχε πληγεί από την ύφεση, αλλά παρόλα αυτά η βιομηχανία του αυτοκινήτου κλιμάκωνε την παρουσία της με νέα μοντέλα για να δελεάσει το αγοραστικό κοινό. Κάποια από αυτά ήταν συνταρακτικά, αλλά και κάποια επιεικώς μέτρια. Κάποια απλώς φρεσκάρονταν ή αναβαθμίζονταν, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα ορίτζιναλ, αλλά και κάποια ήταν ολοκαίνουργια ανοίγοντας νέους δρόμους. Είτε από εταιρείες με περιορισμένη παραγωγή είτε από μαζικούς κατασκευαστές. 

Ας δούμε τις 21 επιλογές μας που ακτινογραφούν στην Ευρώπη τη χρονιά του 1980...

Alfa Romeo GTV6

Το 1972, η Alfa Romeo λανσάρισε την πάλαι ποτέ μπερλίνα Alfetta, η οποία οδήγησε στην εμφάνιση της ελκυστικής κουπέ Alfetta GT δύο χρόνια αργότερα. Οκτώ χρόνια ύστερα από την άφιξη της Alfetta ήρθε η GTV6, η οποία ήταν κάτι παραπάνω από ένα φρεσκαρισμένη Alfetta GT με 6κύλινδρο μοτέρ.
Διαβάστε τη δοκιμή του DRIVE...
 

Audi Quattro

Αναμφισβήτητα η πιο σημαντική πρεμιέρα του 1980, το Audi Quattro θα έφερνε την επανάσταση στα αγωνιστικά αυτοκίνητα και στα μοντέλα δρόμου υψηλής απόδοσης. Με 5κύλινδρο κινητήρα τούρμπο 2.144 cc, το Quattro ταξίδευε στην εθνική με 220 km/h και χάρη στην τετρακίνηση έβαζε τα 200 άλογά του κάτω όταν ο δρόμος γλιστρούσε.
 

Audi Coupé

Για όλους όσοι δεν χρειάζονταν τη δύναμη ενός Quattro ή για όποιους δεν είχαν το απαραίτητο βαλάντιο για να το αγοράσουν, το Coupé προσέφερε παρόμοιο επίπεδο ποιότητας κατασκευής και χρηστικότητας. Προφανώς η ισχύς του 4κύλινδρου 1.800άρη κινητήρα ήταν σημαντικά χαμηλότερη, στα 90 άλογα, αλλά για όποιον θα ήθελε τα πλεονεκτήματα της τετρακίνησης υπήρχε και έκδοση quattro.
 

Austin Metro

Το ορίτζιναλ Mini του Isigonis ήταν λαμπρό αυτοκίνητο, αλλά το 1980 βρισκόταν πίσω τουλάχιστον δύο γενιές από τα σύγχρονα μικρά χάτσμπακ. Μίνι που προσέφεραν μεγαλύτερη πρακτικότητα με τα ίδια ή και λιγότερα χρήματα. Η British Leyland αντέδρασε λοιπόν με το Metro που τη δικαίωσε σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Αλλά ενώ σχεδιάστηκε για να αντικαταστήσει το Mini, αυτό παρέμεινε εν ζωή λίγα χρόνια παραπάνω από τον αντικαταστάτη του.
 

Bentley Mulsanne

Με το που η Rolls-Royce αγόρασε την Bentley, το 1931, τα μοντέλα των δύο τους άρχισαν να γίνονται παρόμοια. Η Mulsanne ήταν ένα τυπικό παράδειγμα, καθώς ήταν μετά βίας κάτι περισσότερο από μια ανανεωμένη Silver Spirit. Αλλά η Bentley θα ανακάλυπτε εκ νέου, πέντε χρόνια αργότερα, την αθλητική της παράδοση με το λανσάρισμα της Turbo R (με βάση τη Mulsanne), η οποία ήταν η πιο γρήγορη λιμουζίνα της εποχής της.
 

Ferrari Mondial

Αν θα μπορούσε να υπάρξει μια Ferrari που θα έκανε τους Ferraristi να στραβομουτσουνιάζουν (εξαιρουμένων των Dino που όμως δεν φορούσαν σήματα Ferrari) τότε αυτή είναι η Mondial. Παίρνοντας τη σκυτάλη από εκεί που άφησε το σχέδιο ο Bertone με την 208/308GT4 (άλλη μια ξινίλα για τους φανατίλες), η Mondial του οίκου Pininfarina (Leonardo Fioravanti) και κατασκευή καροσερί από την Carrozzeria Scaglietti ήταν ένα κεντρομήχανο σπόρτσκαρ με μοτέρ V8 και ενδιαφέρουσα διάταξη καμπίνας 2+2. Αρχικά με 3λιτρο κινητήρα (214 και QV 235 PS), το μοτέρ αυξήθηκε στα 3,2 lt το 1986 (270 PS) και στη συνέχεια, από το 1989, με τη Mondial t στα 3,4 lt και στους 300 PS. Η καμπριολέ εκδοχή ήρθε να προστεθεί στην γκάμα της Mondial το 1984.
Διαβάστε περισσότερα...
 

FIAT Panda

Πραγματικό ορόσημο στην κατηγορία των μίνι, αλλά και στην αυτοκίνηση γενικότερα, το πρώτο FIAT Panda ήταν ένα λαμπρό κομμάτι σχεδιασμού της Italdesign από τους Giorgetto Giugiaro και Aldo Mantovani. Σχεδιασμένο για να κατασκευάζεται και να λειτουργεί με ελάχιστο κόστος, το Panda διέθετε ένα έξυπνα πρακτικό και διαμορφώσιμο εσωτερικό, ενώ όλα τα τζάμια του ήταν επίπεδα, οπότε και πανομοιότυπα στις δύο πλευρές του αυτοκινήτου.

Το Panda Serie 1 κρατήθηκε στη ζωή με μικρές βελτιώσεις για 13 χρόνια, μέσα στα οποία κατασκευάστηκαν σχεδόν 4,5 εκατομμύρια κομμάτια. Η έκδοσή του σε 4x4 το 1983 έδωσε μάλιστα νέα διάσταση στην κατηγορία και στο ίδιο το μοντέλο. 
Διαβάστε περισσότερα...
 

Ford Escort Mk.3

Σχεδιασμένο για να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στο Opel Kadett, το Escort τρίτης γενιάς σηματοδότησε μια αλλαγή στο διασκελισμό και στον προσανατολισμό της Ford, καθώς με το Escort Mk.3 το Μπλε Οβάλ υιοθέτησε την κίνηση στους εμπρός τροχούς. Αυτό επέτρεψε καλύτερη χωροταξία, ασφαλέστερη (αν και λιγότερο διασκεδαστική) οδική συμπεριφορά, ενώ παράλληλα το Mk.3 ήταν το πρώτο Escort που διατέθηκε ως χάτσμπακ.
 

Honda Civic

Το πρώτο Honda Civic του 1972 ήταν ένα σημείο καμπής για τη Honda, καθώς ήταν το πρώτο πραγματικά επιτυχημένο μοντέλο της. Έτσι, το στοίχημα ήταν ψηλό για την εξέλιξη του διαδόχου του. Το αποτέλεσμα κατέληξε σε ένα αυτοκίνητο μεγαλύτερο, πιο ισχυρό, πιο εξελιγμένο και πιο άνετο από πριν. Με βενζινοκινητήρα 1,3 ή 1,5 λίτρων, το νέο Civic οι περισσότεροι το προτιμούσαν χάτσμπακ, αλλά στην γκάμα υπήρχε επίσης μια μπερλίνα και ένα στέισον.
 

Lancia Trevi

Η Lancia λανσάρισε την προσθιοκίνητη Beta το 1972, επιβεβαιώνοντας με την αεροδυναμική σιλουέτα της ότι δεν πρόκειται για ένα μακιγιαρισμένο FIAT 132 όπως φοβόντουσαν οι περισσότεροι. Έχοντας κάτω από το καπό το λαμπρότερο ίσως μοτέρ της Ιστορίας, τον 4κύλινδρο σε σειρά Twin Cam του Aurelio Lampredi, η Beta ήταν μια επιτυχία του Sergio Camuffo που ο Agnelli τοποθέτησε επικεφαλής εξέλιξης των προϊόντων Lancia. Η Beta θα κυκλοφορούσε αργότερα σε μορφή κουπέ, σπάιντερ και HPE (shooting brake).

Το 1980 ήρθε η τελευταία εκδοχή καροσερί με τη notchback Trevi, μια μπερλίνα τριών όγκων που αντικατέστησε τη χάτσμπακ. Η γκάμα των μοτέρ παρέμεινε αυτή με τους 2ΕΕΚ και φόρεσε το ανεκδιήγητο ταμπλό της Beta Serie 3 του ’79 που σχεδίασε ο Μιλανέζος αρχιτέκτονας Mario Bellini -κάθε λυχνία είχε το δικό της αυλό στο ταμπλό. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να αποθαρρύνει πολλούς πιθανούς αγοραστές.
 

Lotus Esprit Turbo

Η σφόδρα αμβλυγώνια Lotus Esprit ντεμπουτάρισε το 1976 με τη Series 1. Αλλά για πολλούς, το αυτοκίνητο που αποτελεί το αριστούργημα του Giugiaro ήταν η Turbo του 1980 της Series 3. Μέχρι o Peter Stevens να ξανασχεδιάσει την Esprit S4 το 1987, όλα αυτά τα μοντέλα φορούσαν έναν κεντρικά τοποθετημένο 4κύλινδρο κινητήρα 2,2 lt, ικανό στην περίπτωση της Turbo για τελική 245 km/h και μόλις 5,7” για το σπριντ των 0-100 km/h.
 

Matra Murena

Στο τέλος της δεκαετίας του ’70, το Bagheera ολοκλήρωσε μια πολύ καλή εμπορική πορεία, καταγράφοντας σχεδόν 50.000 πωλήσεις –από το 1973. Αλλά τελικά αποδείχτηκε πολύ ταπεινό για να πετύχει αξιοσημείωτα νούμερα εξαγωγής στις υπόλοιπες πλην Γαλλίας ευρωπαϊκές χώρες.
Με εμφάνιση πραγματικού σπορ αυτοκινήτου, κεντρομήχανο και προικισμένο με εξαιρετικά οδικά χαρακτηριστικά, το Murena, η «σμέρνα», διέθετε τα πάντα για να πετύχει. Εκτός από μοτέρ και φινίρισμα! Με 1.600 ή 2.200 κυβικά και την παραγωγή να ολοκληρώνεται το 1983, το Murena κατασκευάστηκε σε 10.680 κομμάτια. 
Διαβάστε περισσότερα...
 

Mazda 323

Από καιρό ξεχασμένο για τους περισσότερους, το 323 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο της Mazda που διέθετε εγκάρσια τοποθετημένο κινητήρα και κίνηση στους εμπρός τροχούς. Βεβαίως και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά είχαν χρησιμοποιηθεί ευρέως από άλλους κατασκευαστές ήδη από τη δεκαετία του ’70, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Σε ορισμένες μάλιστα ασιατικές αγορές τα 323 πουλήθηκαν με σήματα «Ford», αλλά στις περισσότερες παγκόσμιες αγορές το αυτοκίνητο κυκλοφόρησε ως «Mazda».

Opel Kadett D

Ακόμα και όταν κυκλοφόρησε, το Kadett D δεν φαινόταν ιδιαίτερα ριζοσπαστικό βλέποντας τη μεγάλη εικόνα των αυτοκινητικών πραγμάτων. Ήταν όμως το σωστό προϊόν στη σωστή στιγμή, καθώς ήταν πρώτο αυτοκίνητο των Opel/Vauxhall με κίνηση εμπρός. Ήταν επίσης η πρώτη εφαρμογή για τον κινητήρα Family II, με επικεφαλής εκκεντροφόρο, αλουμινένια κυλινδροκεφαλή, υδραυλικό έλεγχο βαλβίδων, χωρητικότητα 1.297 cc και απόδοση 60 PS και 75 PS. Είχε δε σχεδιασμό transaxle που επέτρεπε την αντικατάσταση του δίσκου του συμπλέκτη χωρίς να κατεβάσεις τη μονάδα μετάδοσης.

Το αυτοκίνητο λανσαρίστηκε εμπορικά τον Σεπτέμβριο του ’79 και πέντε μήνες αργότερα στη βρετανική αγορά ως Vauxhall Astra, μέσα από μια πλούσια γκάμα με 3θυρο, 5θυρο και 5θυρο στέισον, και έναν 1.600άρη ντίζελ δίπλα στους βενζινοκινητήρες.
 

Porsche 924 Carrera GT

Η Porsche 924 έκανε το ντεμπούτο της το 1976 και μέσα σε μια και πλέον δεκαετία εμφανίστηκαν ακόμη πιο ικανές παραλλαγές της. Ίσως η πιο συναρπαστική όμως -και από τις πιο σπάνιες- ήταν η Carrera GT. Η Porsche αποκάλυψε την 924 Turbo το 1978 και δύο χρόνια αργότερα ήρθε η 924 Carrera GT με μπόλικα αεροδυναμικά βοηθήματα, ιντερκούλερ και ψηλότερη συμπίεση, ανεβάζοντας την ισχύ στους 214 PS. Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε σε 406 κομμάτια (περιλαμβανομένων των πρωτοτύπων) για να πάρει την ομολογκασιόν του Group 4.
 

Renault Fuego

Το Fuego αποτελεί απαραίτητο κομμάτι για όποιον καταγράφει παράξενα αυτοκίνητα αμφίβολης θετικής επίδρασης στο κοινό. Βασισμένο στο Renault 18, το Fuego ήταν ένα μπόλικο κουπέ 2+2 που έπαιζε αξιοπρεπώς στον δρόμο στην έκδοση με τον 1.600άρη κινητήρα τούρμπο (υπήρχε και ατμοσφαιρικός), αλλά η βασική έκδοση με τον ατμοσφαιρικό 1.400άρη των 64 PS ήταν μάλλον αναιμική.

Να σημειώσουμε ότι το Fuego ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με τηλεχειρισμό στις κλειδαριές και κεντρικό κλείδωμα (διαθέσιμο από τον Σεπτέμβριο του 1982). Η ευρωπαϊκή παραγωγή διήρκεσε μέχρι το 1986 (στη Ν. Αμερική μέχρι το 1992) και συνολικά κατασκευάστηκαν 265.000 αυτοκίνητα.
 

Rolls-Royce Silver Spirit

Μπορεί σήμερα να φαίνεται παρωχημένη, αλλά η Silver Spirit ήταν μεγάλη υπόθεση για τη Rolls-Royce: Ήταν το πρώτο νέο μοντέλο της εταιρείας σε 15 χρόνια, αν και στην ουσία της ήταν λίγο παραπάνω από μια καλά φρεσκαρισμένη Silver Shadow. Τα μηχανικά μέρη μεταφέρθηκαν σε μεγάλο βαθμό αυτούσια, ενώ η νέα καροσερί ήταν μακρύτερη, χαμηλότερη και βαρύτερη.

Κατά την πάγια πρακτική της RR να αλλάζει με πολύ αργό ρυθμό τα μοντέλα της, η Silver Spirit παρέμεινε στην παραγωγή για 19 χρόνια, μέχρι το 1999, μέσα στα οποία υπέστη τρία facelift.
 

Talbot Solara

Χρησιμοποιώντας τη βάση των 5θυρων χάτσμπακ Simca 1307/Chrysler Alpine του 1975 (Ευρωπαϊκό Αυτοκίνητο της Χρονιάς 1976), το Talbot Solara ήταν ένα 4θυρη μπερλίνα που ήταν όσο ανεπιθύμητη ακούγεται και στα ελληνικά. Με 4κύλινδρο βενζινοκινητήρα 1,3 ή 1,6 lt, για ορισμένες αγορές, στην γκάμα υπήρχε επίσης και ένα μοντέλο 1,9 ντίζελ με τον μακρόβιο XUD της PSA. Η παραγωγή του διήρκεσε μέχρι το 1984, δίνοντας τη σκυτάλη στα Minx και Rapier, τα οποία ήταν ουσιαστικά χάτσμπακ εκδόσεις του Solara.
 

Talbot Tagora

H τετραγωνισμένη μπερλίνα Talbot Tagora έγινε συνώνυμο με την εμπορική αποτυχία στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας, με λιγότερα από 20.000 αυτοκίνητα να κατασκευάζονται μέσα στα τρία χρόνια της παραγωγής. Στο λανσάρισμα, η πρόβλεψη βάσει των προβολών μιλούσε για 60.000 αυτοκίνητα.

Εξελιγμένο από την Chrysler Europe, το Tagora ήταν ένα μεγάλο αυτοκίνητο, αλλά καθώς δεν είχε τα απαραίτητα διακριτικά (και ουσιαστικά) στοιχεία που θα το ξεχώριζε από τις αντίστοιχες προτάσεις των μαζικών, εγνωσμένης αξίας κατασκευαστών δεν μπόρεσε να γοητεύσει του νυν ιδιοκτήτες των μεγάλων Ford και Opel.
 

Triumph TR8

Το TR7 λανσαρίστηκε εμπορικά το 1975 με έναν απογοητευτικό 4κύλινδρο δίλιτρο κινητήρα με 106 PS, τη στιγμή που χρειαζόταν ένα μοτέρ μια μπόλικη ροπή και καλύτερο soundtrack, όπως ο προκάτοχός του, το TR6. H BL διόρθωσε τα πράγματα το 1980, αλλά μόλις για ένα χρόνο, με 3,5λιτρο μοτέρ V8 με 135 PS το καρμπιρατεράτο, 139 PS με ψεκασμό και 150 PS για τα μοντέλα των ΗΠΑ. 

Συνολικά κατασκευάστηκαν λιγότερα από 3.000 αυτοκίνητα, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα εξήχθη στις ΗΠΑ. Το 8κύλινδρο TR8 ήταν και το τελευταίο αυθύπαρκτο μοντέλο της Triumph, τερματίζοντας παράλληλα την παραγωγή τυπικών αυτοκινήτων στο εργοστάσιο του Solihull που συνέχισε όμως να κατασκευάζει Land Rover. Το τελευταίο μοντέλο της Triumph, να θυμίσουμε, ήταν το Acclaim, ένα Honda Ballade (Civic σεντάν) με άλλα σήματα.
 

Volkswagen Golf Cabriolet

Το Volkswagen Golf πρώτης γενιάς κυκλοφόρησε το 1974, αλλά χρειάστηκαν έξι χρόνια για να λανσαριστεί μια ανοιχτή έκδοση, παρά την επιτυχία του καμπριολέ Σκαραβαίου -ο οποίος κατασκευαζόταν ακόμη το 1980. Η εταιρεία που ήταν υπεύθυνη για το «άνοιγμα» του Σκαραβαίου και του Golf ήταν αυτή του Wilhelm Karmann, ο οποίος συνέχιζε να συναρμολογεί το καμπριολέ Golf μέχρι το 1993.

Μέχρι τότε είχαν κατασκευάστηκαν περισσότερα από 400.000, ενώ ήδη πουλιόταν στις εκθέσεις το Golf Mk. 3. Οπότε καθ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής Golf Mk.2, όσοι αγόραζαν καμπριολέ, παραδόξως έπαιρναν ένα Mk.1!