Το 1959, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης, η FIAT λανσάρισε τα νέα μοντέλα 1800 και 2100. Επρόκειτο για τα πρώτα 6κύλινδρα μεταπολεμικά μοντέλα της τορινέζικης εταιρείας που φιγουράριζαν στο σταντ της στην Ελβετία με διπλό τύπο καροσερερί: Μπερλίνα και Familiare (στέισον). 

Με αυτά τα δύο 6κύλινδρα μοντέλα, η FIAT σκόπευε να αντιμετωπίσει ένα διαρκώς ογκούμενο και ισχυρό ευρωπαϊκό ανταγωνισμό στον τομέα των αυτοκινήτων υψηλής κλάσης. Οι δύο ιταλικές μπερλίνες, πανομοιότυπες στην καροσερί, προέτασσαν τη σύγχρονη και ισορροπημένη γραμμή τους. Και, παρότι δεν αποποιούνταν τη μόδα της εποχής, η σιλουέτα τους ήταν καθαρή, ισορροπημένη και χωρίς περιττές διακοσμητικές υπερβολές. Τα ελαφρώς μυτερά πίσω φτερά, αμερικανική παρακαταθήκη του Harley Earl, οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες, τα εμπρός φανάρια με τα χαρακτηριστικά «βλέφαρα», έδιναν ευχάριστη όψη στα κατακόρυφα κοψίματα των 1800/2100.

Και τα δύο αυτοκίνητα έκρυβαν κάτω από το καπό 6κύλινδρο μοτέρ που έστελνε την κίνηση στον πίσω άξονα, μέσω ενός 4τάχυτου σασμάν φουλ συγχρονιζέ. Και αλ’ αμερικέν με το λεβιέ στην κολόνα του τιμονιού. Τα ενδιαφέροντα τεχνικά στοιχεία των μοτέρ ήταν οι βαλβίδες επικεφαλής στην κεφαλή cross-flow που δημιουργούσαν ένα «πολυσφαιρικό» θάλαμο καύσης, το φουλ συγχρονιζέ σασμάν που προαναφέραμε και η εμπρός ανάρτηση με ράβδους στρέψης –την πρώτη στην ιστορία της FIAT.

Συνολικά η ανάρτηση ήταν μια ακριβή υλοποίηση. Ανεξάρτητη εμπρός, συντίθετο από ένα λοξό, ένα εγκάρσιο βραχίονα και ράβδους στρέψης. Πίσω, ο άκαμπτός άξονας στηριζόταν σε τεταρτοελλειπτικά φύλλα σούστας και ελατήρια με ξεχωριστά, υπό γωνία, τα αμορτισέρ. Επιπλέον, το σύστημα των φρένων, με τέσσερα ταμπούρα υποβοηθείτο από υδραυλικό σέρβο, εφαρμογή που είχε κάνει την εμφάνισή της νωρίτερα στην τορινέζικη εταιρεία, το 1956, με τα 1400 Β και 1900 Β.


Βέβαια, ο μεγάλος 6κύλινδρος κινητήρας σε σειρά με τον πλαϊνό εκκεντροφόρο απέδιδε μόλις 75 άλογα στο 1.800 και 82 άλογα στον 2100, για αμφότερους στις 5.000 rpm. Με αυτή την ισχύ, καλούντο να κινήσουν 1.230 kg, οπότε και οι επιδόσεις τους ήταν μέτριες. Αλλά το ζητούμενο τελικά από τις μεγάλες μπερλίνες της FIAT δεν ήταν οι επιδόσεις. Ευρύχωρες, κομψές, καλά φινιρισμένες και εξοπλισμένες, και με μπόλικα κυβικά στο μοτέρ, ήταν κατάλληλες για να περιδιαβαίνουν στις ιταλικές autostrade. Και εκτός από τις μπερλίνες, τα αυτοκίνητα ήταν επίσης διαθέσιμα με πρακτική καροσερί Familiare, αλλά και στην λιμουζινέ εκδοχή τους στην πιο μακριά έκδοση «Speciale», με 16 πόντους μεγαλύτερο μήκος.

Η καριέρα των αυτοκινήτων διήρκεσε δύο χρόνια, καθώς το 1961, το 1800 αναβαθμίστηκε σε 1800 Β με αύξηση της ιπποδύναμής του στα 86 άλογα και αλλαγή των ταμπούρων και στους τέσσερις τροχούς με δισκόφρενα. Αντίθετα, το 2100 αντικαταστάθηκε από ένα καινούργιο μοντέλο, το FIAT 2300. H νέα μπερλίνα ενσωμάτωνε μικρές αισθητικές αλλαγές και ένα νέο εμπρός μέρος, πλήρως επανασχεδιασμένο, με χαρακτηριστικά διπλά φανάρια και μοτέρ 2.279 cc με 105 άλογα. Αλλαγή υπέστη και η πίσω ανάρτηση με μια πιο συμβατική με άκαμπτο άξονα που στηριζόταν στα κλασικά ημιελλειπτικά φύλλα σούστας.

Η γκάμα περιελάμβανε την μπερλίνα (από το 1963 Lusso), την μπερλίνα «Speciale» που το μήκος της έφτανε τα 4,7 m και το μεταξόνιο τα 2,73 m, και στέισον Familiare (από το 1963 Lusso Familiare). Tο τελευταίο μάλιστα ήταν από τα λίγα ευρωπαϊκά στέισον με κυβισμό μεγαλύτερο των δύο λίτρων.

Στο σημείο αυτό να κάνουμε μια παρένθεση και να αναφερθούμε ειδικά στην έκδοση 2300 Lusso που σε κάποιες αγορές της Ευρώπης ονομαζόταν De Luxe. Μεταξύ λοιπόν των μηχανολογικών αναβαθμίσεων περιλαμβάνονταν η αντικατάσταση του δυναμό με εναλλάκτη, η μη ανάγκη για γρασάρισμα, το υδραυλικό τμόνι, το αυτόματο σασμάν και το air-conditioning. Ειδικά τα τρία τελευταία ήταν πρεμιέρα για τη FIAT. 

Ταυτόχρονα με την αναβάθμιση του 1961, η Ghia λανσάρισε πάνω στο σασί του 2300 ένα κουπέ σε δύο τύπου: 2300 Coupé και 2300 S Coupé με 136 και 150 ίππους SAE αντίστοιχα. Και τα δύο τους εντάχθηκαν στην επίσημη γκάμα της FIAT.

Όμως το σασί του 2300 απετέλεσε βάση για πρωτότυπα από διάφορους καροσερίστες. Έτσι προέκυψαν τα FΙΑΤ Abarth 2200 Coupé και Abarth 2200 Spider από τον Allemano, το 2300 Coupé Speciale, 2300 Cabriolet Speciale, 2300 Coupé Speciale «Lausanne 1964» και τα Fiat 2300 S Coupé Speciale του ’64 και του ’65 από τον Pininfarina, το Ghia G230S Prototipo από τον Ghia, το 2300 Сoupé «Tigullio» από τον Michelotti. To 1966, o Francis Lombardi σχεδίασε το 2300 Presidenziale για την ιταλική προεδρία που αντικατέστησε το 2100 Presidenziale του 1961.

Τα FIAT 1800 B και το 2300 βγήκαν οριστικά από την παραγωγή το 1968. Συνολικά, η παραγωγή των 1800/2100 έπιασε τα 30.000 αυτοκίνητα, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε και άλλα 1.174 Speciale. H συνολική παραγωγή των 1800 Β/2300 ήταν 155.000 αυτοκίνητα.

Στην Ελλάδα, η καριέρα του αυτοκινήτου ήταν φτωχή, με την πλειονότητα να είναι η ειδική έκδοση 1500 L Taxi. H έκδοση αυτή παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1962. Ήταν δίδυμη με το 1800 Β, μόνο που στη θέση του 6κύλινδρου μοτέρ φορούσε ένα 4κύλινδρο κινητήρα 1.500 κυβικών. Το Μάιο διατέθηκε στην αγορά με πιο ισχυρό μοτέρ, ενώ από το 1964 έως το 1968, με πιο μοντέρνο 1.500άρι μοτέρ που απέδιδε 83 άλογα (SAE). 

Για να πάρετε μια τάξη μεγέθους της τιμής του αυτοκινήτου στην Ελλάδα, το 1967, το 1500 L κόστιζε 125.000 δρχ., το 1800 Β 138 χιλιάδες δραχμές, ενώ ένα 2300 ανέβαινε στις 159.000 δρχ.

Το FIAT 1800/2100 με μια ματιά
Κινητήρας 6κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 1.795 cc και 2.054 cc
Ισχύς 75 και 82 ίπποι στις 5.000 rpm
Τελική ταχύτητα 140 km/h και 150 km/h
Παραγωγή 30.000 αυτοκίνητα (+1.174 Speciale)
Τιμή στην Ιταλία 1.485.000 L. και 1.560.000 L.
Τιμή σήμερα €4.000 έως €5.000