Ο γεννημένος πριν από 90 χρόνια στο μικροσκοπικό χωριό Suffolk της Αγγλίας, o Bernie Ecclestone, είναι ο άνθρωπος που μετέτρεψε τη Formula 1 στο παγκόσμιο φαινόμενο που είναι σήμερα, καταφέρνοντας στην πορεία όχι μόνο να γίνει πολυ-δισεκατομμυριούχος αλλά να συνδέσει το όνομά του με αρκετές καλές και άσχημες στιγμές της. Μια από τις πιο άσχημες στιγμές που έζησε συνέβη το φθινόπωρο του 1970, όπου η Formula 1 πήρε έναν ακόμη από τους φίλους του, τον Jochen Rindt. 

Ο Αυστριακός οδηγός ήταν μόλις 28 ετών και διεκδικούσε τον πρώτο του τίτλο στην Formula 1 όταν πέθανε. Ο Ecclestone, που ήταν και ο μάνατζερ του, ήταν από τους πρώτους που έφθασαν στο σημείο του ατυχήματος στην πίστα της Monza. O Rindt έγινε ένας από τους 20 πρώτους οδηγούς της Formula 1 που έχασαν τη ζωή τους στις θανατηφόρες δεκαετίες  του '60 και του '70. Έχοντας κάνει ένα φοβερό σερί πέντε νικών, ήταν επικεφαλής του πρωταθλήματος με 20 πόντους διαφορά το σαββατοκύριακο πριν από τον μοιραίο αγώνα και με εννέα πόντους, δηλαδή με μία νίκη ακόμα στους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες, θα εξασφάλιζε τον παγκόσμιο τίτλο.

Παρά τις αμφιβολίες σχετικά με τη ρύθμιση του μονοθεσίου του -η ομάδα της Lotus είχε αποφασίσει να αφαιρέσει την πίσω αεροτομή για να αυξήσει την τελική ταχύτητα στις ευθείες όπου υπερτερούσαν τα μονοθέσια της Ferrari- ο Rindt πήρε μέρος στις ελεύθερες δοκιμές του Grand Prix. Καθώς πλησίασε την περίφημη στροφή Parabolica της Monza με περισσότερα από 300 km/h, έχασε τον έλεγχο της Lotus 72C και κατέληξε στις μπαριέρες. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.

Για τον Ecclestone ήταν μία απώλεια ενός μοναδικού αδελφικού δεσμού που δημιουργήθηκε από την πρώτη τους συνάντηση στο Grand Prix της Νότιας Αφρικής πέντε χρόνια νωρίτερα. Ο Rindt αυτοχρηματοδότησε τη μετάβασή του στην ελίτ των μηχανοκίνητων αγώνων το 1964, όταν μετακόμισε στην Αγγλία από την Αυστρία για να αγοράσει μια Brabham Formula 2. Μόλις στον δεύτερο αγώνα του, στο Crystal Palace, νίκησε τον θρυλικό Graham Hill, οδηγώντας το μονοθέσιο του στις στροφές με ένα στιλ που εξέπληξε πολλούς αθλητικογράφους της εποχής.

Ο Rindt απολάμβανε κάθε αγώνα του και ρίσκαρε, με αρκετούς να παρομοιάζουν την οδήγηση του στις υψηλές ταχύτητες σαν να παίζει σε casino. Κάθε αγώνας του τραβούσε τα βλέμματα και δεν άργησε να κερδίσει την προσοχή των ομάδων της Formula 1, υπογράφοντας το 1965 τριετές συμβόλαιο με την Cooper. Το 1968 πέρασε στην Brabham, αλλά και εκεί δεν βρήκε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να διεκδικήσει τον τίτλο και το 1969 απάντησε θετικά στην πρόταση του Colin Chapman, του εξαιρετικά ανταγωνιστικού και υπεροπτικού, όπως τόνιζαν πολλοί, επικεφαλής της Lotus. Ο Chapman έψαχνε οδηγό για να αντικαταστήσει τον Jim Clark και ο Rindt δέχτηκε. Ήταν η αρχή μιας θυελλώδους σχέσης με τον θρυλικό ιδιοκτήτη της βρετανικής ομάδας.

Το μονοθέσιο της Lotus ήταν αναξιόπιστο, δυσκολοδήγητο και όχι ιδιαίτερα σταθερό στις υψηλές ταχύτητες. Οι διαμάχες του με τον Chapman έμειναν στην Ιστορία, αλλά ο Rindt δεν το έβαζε κάτω. Η αυτοπεποίθηση του, το μοναδικό οδηγικό στιλ του και ο γάμος με το φινλανδικό μοντέλο, Nina Lincoln, με την οποία είχε μια κόρη, τον είχαν μετατρέψει σε αστέρα των αγώνων... Και τελικά η πρώτη νίκη του στην Formula 1 δεν άργησε να έρθει. Τη σημείωσε στο Grand Prix των ΗΠΑ και ήταν και η μοναδική του για το πρωτάθλημα του 1969. 

O Rindt ξεκίνησε τη σεζόν του 1970 με μόνο στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ύστερα από μια θριαμβευτική νίκη στο Μονακό, όπου προσπέρασε τον Jack Brabham στην τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου, ο Rindt σημείωσε διαδοχικές νίκες στο ολλανδικό, γαλλικό, βρετανικό και γερμανικό Gran Prix. Βρισκόταν στην κορυφή της κατάταξης των οδηγών με 45 βαθμούς και τον πλησιέστερο αντίπαλό του 20 βαθμούς πίσω. Ακολουθούσε ο μοιραίος αγώνας στην πίστα της Monza, όπου κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών στις 5 Σεπτεμβρίου έχασε τη ζωή του και η Lotus αποσύρθηκε από τον αγώνα που διεξήχθη κανονικά με νικητή τον Clay Regazzoni. 

Με τον θάνατο του Rindt να είναι ακόμα φρέσκος στη συλλογική μνήμη, η Formula 1 διεξήγαγε κανονικά τους τρεις τελευταίους αγώνες του ημερολογίου στη Βόρεια Αμερική. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει το άθλημα τις τραγωδίες είναι μέρος της ζοφερής γοητείας του για τους οπαδούς, παραδέχεται ο Ecclestone. «Είναι σαν τον τύπο που περπατά σε τεντωμένο σχοινί 20 μέτρα πάνω από το έδαφος αν θέλετε. Tον παρακολουθείς διότι μπορεί να πέσει. Ελπίζεις ότι δεν θα το κάνει, αλλά αν το κάνει, θέλεις να είσαι εκεί». 

Στον Καναδά κέρδισε ο Jacky Ickx με τη Ferrari. Αυτό σήμαινε ότι ο Βέλγος θα μπορούσε να ξεπεράσει στην βαθμολογία τον Rindt αν κέρδισε τα υπόλοιπα δύο Grand Prix. Ο Ickx θα κέρδιζε τον τελευταίο αγώνα στο Μεξικό. Αλλά στο προτελευταίο Grand Prix του Watkins Glen στις ΗΠΑ δεν κατάφερε να τερματίσει πάνω από την τέταρτη θέση, καθώς ο Emerson Fittipaldi πήρε την πρώτη του καρό σημαία αντικαθιστώντας στην Lotus τον αδικοχαμένο Rindt.

Αυτό σήμαινε ότι ο Rindt στέφθηκε πρωταθλητής μετά θάνατον, με τον συναισθηματικά φορτισμένο Jackie Stewart να παραδίδει σε ειδική τελετή στις 18 Νοεμβρίου του 1970, το τρόπαιο στη σύζυγο του Nina. Ο Σκωτσέζος ήταν και αυτός που είχε ανακοινώσει στην Nina το θάνατο του συζύγου της στο pit lane της Monza.